Το Κράτος και η βία. Οι δύο τρόποι ανακατανομής του πλούτου!

Η εργατική πρωτομαγιά και η Ιστορία της μας δείχνουν ένα απλό δεδομένο (σχεδόν αυτονόητο) που βρίσκεται πάνω από την φιλολογική συζήτηση για το Κράτος τον Κευνσιανιμό την Αριστερά και τον ρόλο της. Για την ακρίβεια επισκιάζει όλη αυτή την κουβέντα.

Σε ένα τοπίο που
κυριαρχεί ο οικονομικός φιλελευθερισμός δημιουργώντας μια πλατφόρμα
πάνω στην οποία στήθηκε όλη η ανάπτυξη και ο δυτικός πολιτισμός…

η όποια ανατροπή χρειάζεται να γίνει θα γίνει με την βία ή με το Κράτος

Πράγματι παρατηρώντας
τον Χάρτη και αναζητώντας τις διαφορές ανάμεσα στην χώρες, μπορούμε
εύκολα να αντιληφθούμε ότι, οι διαφορές αυτές οφείλονται στο πόσο οι
χώρες και οι κάτοικοι τους έχουν ασπαστεί και λειτουργούν σε συνθήκες
καπιταλισμού.

Αυτό κάνει την
εξελίξη του πολιτισμού μας, μια γραμμική πορεία από την πρωτόγονη
τροφο-συλλεκτική κοινωνία μέχρι ένα μακρινό, μελλοντικό ακόμα, άτεγκτο,
και μοναχικό, ατομικό καπιταλισμό.

Στην πορεία αυτή η αριστερά πάντα δημιουργούσε αναχώματα με σκοπό να καταστρέψει ή να σταματήσει την επέλαση του καπιταλιστικού συστήματος.

Παρόλα αυτά ο καπιταλισμός μπορεί να καθυστερεί λίγο αλλά τελικά προχωρεί, και η καθυστέρηση αυτή στρέφεται σε βάρος των πολιτών.

Σε αυτό το πλαίσιο ο ρόλος της Αριστεράς που κυβέρνά -της αστικής αριστεράς - είναι η κοινωνική συνοχή και η εξ αυτού συνολική πρόοδος μια χώρας μια κοινωνίας.

Ρόλος ξεκάθαρος και προκαθορισμένος από την Ιστορία αυτής της “αστικής αριστεράς”!

Η όποια ανακατανομή -μέλει ή επιβάλλεται να γίνει- έχει μόνο δυο τρόπους για να γίνει…

Ο ένας είναι το κράτος και ο άλλος είναι η βία.




Καθώς οι
κοινωνικοποίηση των κερδών από την ελεύθερη ροή κεφαλαίων εμπορευμάτων
και από την δημιουργία νέων ανοικτών αγορών, δεν προχωρά στον
νεοφιλελευθερισμό, γιατί δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος και δεν
προβλέπεται απο τους θεωρητικούς του να υπαρχει κοινωνικοποίηση κερδών, θα αυξάνει η ένταση και θα αναβαθμίζεται ο ρόλος του κράτους ως εργαλείο ανακατανομής ή αναδιανομής εισοδημάτων.....

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ IV part