ΚΟΣΟΒΟ

Σπίθα άναψε χθες στα Βαλκάνια, την πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, με
την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από τη Σερβία μετά από σχετική
ψηφοφορία στο κοσοβάρικο κοινοβούλιο. Σειρά χωρών με προεξέχουσες τις
ΗΠΑ προχώρησαν σε αναγνώριση του κρατιδίου ενώ αμήχανη και διαιρεμένη
παρουσιάζεται η Ευρώπη.
Η αναγνώριση αυτού του νέου προτεκτοράτου των ΗΠΑ στην βαλκανική
χερσόνησο και το προηγούμενο που δημιουργεί είναι πολύ πιθανό να
αποτελέσει την αφορμή και για περαιτέρω αποσχιστικές τάσεις στα
Βαλκάνια πυροδοτώντας έτσι έναν νέο κύκλο έντασης κυρίως ανάμεσα στις
χώρες που ξεπήδησαν μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Ο νέος γύρος εντάσεων, η έκταση του οποίου είναι δύσκολο να
προβλεφθεί, δεν μπορεί παρά σε πρώτη φάση να έχει επίκεντρο την Βοσνία
στα σπλάχνα της οποίας υπάρχει ισχυρή σερβική οντότητα. Η υπάρχουσα
συνοριακή διευθέτηση αυτού του κομματιού της Βαλκανικής προήλθε μέσα
από μια επίπονη διαδικασία απότοκο των συγκρούσεων της δεκαετίας του
‘90. Αυτή η κίνηση της ανεξαρτητοποίησης προκαλεί μεταβολές του
συνοριακού status quo στην περιοχή στην βάση όχι μιας από κοινού
συμφωνημένης λύσεις αλλά στην βάση του παγκόσμιου συσχετισμού ισχύος
και των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ .
Έτσι η αναγνώριση του Κοσόβου προκαλεί ευρύτερες αναταράξεις
προσδίδοντας στο παγκόσμιο σκηνικό άρωμα ψυχρού πολέμου μιας και η
Ρωσία με την Κίνα αντιδρούν στην αναγνώριση, κάτω από το βάρος των
δικών τους ανοιχτών ζητημάτων σε Τσετσενία και Ταιβάν, εκφράζοντας
έντονες ανησυχίες για την ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια που μπορεί να
προκληθεί στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ούτε
η Ισπανία, που αντιμετωπίζει το θέμα των Βάσκων, προχωρά σε αναγνώριση
του Κοσόβου.
Η επιλεκτική αναγνώριση με βάση το υποτιθέμενο μειονοτικό δικαίωμα
στην συγκεκριμένη περίπτωση πέρα από την ενίσχυση του Αλβανικού
εθνικισμού στην περιοχή αναβαθμίζει και τον ρόλο της Τουρκίας η οποία
στρατηγικά τα τελευταία χρόνια έχει επενδύσει τόσο στην ύπαρξη της
αναγνωρισμένης Τουρκικής μειονότητας στην Βουλγαρία όσο και στον
“μετασχηματισμό” της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε
“Τουρκική”.
Που έγκειται το σοβαρότερο και πιο άμεσο πρόβλημα για την Ελληνική πλευρά;
Ακριβώς αυτό που φοβούνται και οι προαναφερθείσες χώρες.
Ότι μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αποτελέσει τον οδηγό για
“λύση” και άλλων τέτοιου είδους “προβλημάτων” στην υφήλιο, όπως π.χ.
στην Κύπρο.
Στην περίπτωση της Σερβίας και του Κοσόβου η μόνη βιώσιμη λύση δεν
μπορεί να προέλθει παρά μόνο μέσα από την είσοδο της Σερβίας στην Ε.Ε.
και τη εσωτερική διευθέτηση του ζητήματος της κοσοβάρικης μειονότητας
στην βάση των ανθρωπιστικών προταγμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

www.newleft.gr