Η γραφή των bloggers: αυθόρμητη, αγνή και χωρίς στεγανά

Ζητήσαμε, σεβόμενοι αυτές τις βασικές αρχές, από μια blogger με έντονη αμεσότητα και ευθύτητα, την Ellie, να μας δώσει την άποψη της και να μας περιγράψει τις «εικόνες» όπως η ίδια τις καταγράφει. Παραθέτουμε το διάλογο μας μαζί της:

Σε ένα σχόλιο σου γράφεις: «… Ας (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ) ζητήσει τη συνδρομή πολιτών που ανήκουν στον χώρο του αλλά δεν προέρχονται από τους μηχανισμούς, καλύτερα θα είναι. Απλά οι υπάρχοντες μηχανισμοί, όσο αδύναμοι κι αν είναι, δεν αφήνουν το κόμμα να προοδεύσει γιατί όλοι εκείνοι οι επαγγελματίες ΠΑΣΟΚοι μετά θα αφανιστούν διότι δεν είναι άξιοι να κάνουν τίποτα άλλο παρά να παρασιτούν στον χώρο του κινήματος.». Πως πιστεύεις και με ποια μορφή μπορεί να ζητηθεί η συνδρομή των πολιτών στο εγχείρημα του νέου ΠΑΣΟΚ;

Ellie: Διαπιστώνω ότι η βάση του Κινήματος εκφράζει το αίτημα να εμφανιστούν νέα πρόσωπα στην πολιτική ζωή, κάτι που θέλει όχι μόνο ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, αλλά το σύνολο των πολιτών της χώρας μας. Κακά τα ψέματα, η μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία έχει φθείρει αρκετά πολιτικά πρόσωπα, κυρίως από το χώρο του Σοσιαλιστικού κινήματος. Επομένως απαιτείται από όλα τα στελέχη του χώρου να συνδράμουν με αποφασιστικότητα ώστε να επιτευχθεί αυτή η ανανέωση στους κόλπους του κόμματος. Τι θα πρότεινα; Πρώτοι απ’ όλους οι βουλευτές, οι οποίοι γνωρίζουν και αν δεν γνωρίζουν κακώς, διότι το οφείλουν στον τόπο τους, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να δούμε νέα πρόσωπα όχι μόνο στις οργανώσεις, αλλά και στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Οι τοπικές κοινωνίες είναι μικρές στην χώρα μας, επομένως πολύ εύκολα μπορούν οι βουλευτές, αν δεν ξέρουν, να μάθουν ποιοι είναι οι πλέον άφθαρτοι, ευσυνείδητοι και ευυπόληπτοι, ικανοί και πρόθυμοι συμπολίτες τους, αυτοί που έχουν όραμα και όρεξη να δουλέψουν γι’ αυτό, εκείνοι οι οποίοι έχουν πάθος και μπορούν να το εμφυσήσουν στους συνανθρώπους τους. Δεν είναι ντροπή να τους ζητήσουν, να τους προσκαλέσουν να έρθουν στις οργανώσεις, να συζητήσουν, να διατυπώσουν τι θέσεις τους, να συνδράμουν στην προσπάθεια εξυγίανσης της πολιτικής ζωής του τόπου. Αν όντως υπάρχει διάθεση από την πλευρά του Kινήματος να δεχτεί νέο κόσμο στους κόλπους του και να τον βγάλει στην πρώτη γραμμή, ο πολίτης θα το αφουγκραστεί και θα ‘ρθουν κι άλλοι, αυτοί θα φέρουν ακόμα περισσότερους και θα γίνουμε πολλοί. Μοναδική προϋπόθεση είναι το να δείξει το ΠΑΣΟΚ στον λαό ότι είναι ένα “ανοιχτόμυαλο” κόμμα, του οποίου τα στελέχη δεν είναι κλεισμένα στους γυάλινους πύργους της εξουσίας, ότι αφουγκράζεται τον πολίτη και ακούει την άποψή του, ότι τα στελέχη του δεν έχουν αρτηριοσκληρωτικές εμμονές βασιζόμενες σε κομματικά στεγανά και τσιτάτα. Επίσης η νεολαία του κόμματος πρέπει να είναι μπροστάρης στα μετερίζια και τους κοινωνικούς αγώνες. Να κατεβαίνει στους δρόμους και να διεκδικεί, να συγκρούεται με το κόμμα, άλλωστε αυτός είναι διαχρονικά ο ρόλος της νεολαίας και όχι η γαλούχηση μελλοντικών κομματικών στελεχών που έχει καταντήσει αυτοσκοπός σήμερα. Η ιδιότητα “μέλος του ΠΑΣΟΚ” πρέπει να έχει πίσω της αγώνες και ιδεολογικές συγκρούσεις και όχι θητείες σε κομματικές και κυβερνητικές καρέκλες. Θεωρώ ότι αν τα μέλη και οι φίλοι του κινήματος δραστηριοποιούνται ενεργά διεκδικώντας έναν καλύτερο δημόσιο βίο, ο κόσμος θα το αντιληφθεί και θα επιδιώξει να συμμετάσχει.

Ο ΓΑΠ διατύπωσε την εξής θέση ενόψει Συνεδρίου: «Αυτό-οργανωθείτε στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στην πόλη και στο χωριό, στους χώρους εκπαίδευσης και στα μαζικά κινήματα, στις Μη Κυβερνητικές
Οργανώσεις, στην Αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό, στους χώρους των τεχνών και των γραμμάτων, στους μικρομεσαίους, στις γυναίκες και στους νέους, στον κυβερνοχώρο – στο διαδίκτυο, μαζί με τους bloggers, στα
κινήματα για το περιβάλλον…». Πιστεύεις ότι βρίσκει έδαφος η έννοια της αυτό-οργάνωσης γενικά ή υπάρχει έκδηλη αδυναμία και αν ναι γιατί;

Elie: Καταρχήν να εξηγήσω το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την αυτό-οργάνωση. Ο πολίτης που πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ, για ένα, δύο, τρείς λόγους, εκείνος ο οποίος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο στο κίνημα, προσπαθεί ο ίδιος, στον κοινωνικό, εργασιακό, φιλικό και οικογενειακό κύκλο στον οποίο κινείται, να διαδώσει αυτούς τους λίγους ή πολλούς λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι η παράταξη αυτή μπορεί να συνδράμει στην πρόοδο της κοινωνίας. Στην καθημερινή μας ζωή μπορούμε να εντοπίσουμε πολλά πράγματα και δυσκολίες όπου υπάρχει χώρος για βελτίωση. Ως φίλοι ή μέλη του ΠΑΣΟΚ οφείλουμε στο κίνημα να διαδώσουμε εκείνα τα σημεία του προγράμματός του τα οποία αγγίζουν την καθημερινότητα του πολίτη, να θίξουμε τα ευαίσθητα θέματα που βιώνουμε οι ίδιοι και οι συνάνθρωποί μας, να δείξουμε στον κόσμο ότι όχι μόνο γνωρίζουμε τα προβλήματά του, αλλά κυρίως, ότι έχουμε και τις λύσεις και τη διάθεση ν’ ασχοληθούμε με αυτά.
Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για την αυτό-οργάνωση με την έννοια που περιέγραψα, μιας και οι πολίτες έχουν κορεστεί και κουραστεί από τις κίβδηλες υποσχέσεις των πολιτικών και ιδιαίτερα οι νέοι που, ενώ έχουν ιδέες καινοτόμες και ποιοτικές, αποστρέφονται τα κόμματα εξουσίας, αναζητούν άλλους χώρους της αριστεράς για να “εκτονώσουν” τις ανησυχίες τους, όλοι αυτοί θα εμπιστευτούν πιο εύκολα έναν άνθρωπο που γνωρίζουν απ’ ότι τα εκάστοτε κομματικά φερέφωνα, απέναντι στα οποία δυσπιστούν. Βέβαια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να αντιδράσουν αρνητικά κάποιοι απέναντι σε αυτή την αυτό-οργάνωση μιας και, δυστυχώς, υπάρχει στις μέρες μας η αντίληψη ότι όποιος ασχολείται με την πολιτική το κάνει με απώτερο σκοπό το προσωπικό του συμφέρον, αλλά είναι το χέρι του καθενός από μας να αποδείξει, με τον προσωπικό του βίο, ότι είναι ανυπόστατη αυτή η «κατηγορία».

Συμμετέχεις στο eforum το οποίο αποτελεί μια αυτό-οργανωτική πρωτοβουλία bloggers στη προοπτική του προσυνεδριακού διαλόγου. Πως κρίνεις αυτή τη μορφή ηλεκτρονικής δημοκρατίας που παρέχει ελεύθερη πρόσβαση σε θέσεις και απόψεις για τις οποίες μπορεί κανείς να καταθέσει τη δική του γνώμη; Τελικά οι bloggers δεν είναι ένα, και ίσως το πιο, δυνατό και πηγαίο κομμάτι "πρωτοβουλιών" γιατί δεν είναι ενταγμένο στους κομματικούς μηχανισμούς;

Ellie: Παρακολουθώ τις συζητήσεις στο e-forum συχνά, όπου καταγράφονται κάποιες πολύ αξιόλογες προοδευτικές προτάσεις τόσο για την «κάθαρση» της πολιτικής ζωής της χώρας, όσο και για την βελτίωση της ποιότητας ζωής του σύγχρονου πολίτη. Αποτελεί όντως ένα δημοκρατικό βήμα και είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι είναι ελεύθερος να εκφραστεί και να σχολιάσει στο forum οποιοσδήποτε χρήστης του διαδικτύου, χωρίς να «χρωματίζεται». Το θέμα είναι αν και κατά πόσον αυτές οι προτάσεις αξιολογούνται από τα αρμόδια πρόσωπα και όργανα του κόμματος και αν υιοθετούνται ή απορρίπτονται μετά από διάλογο μέσα στο Kίνημα. Το γεγονός πάντως ότι η πρωτοβουλία αυτή δίνει στους νέους, που είναι οι κυριότεροι χρήστες του διαδικτύου, ένα βήμα για να αναπτύξουν τις ιδέες τους δημόσια, ευκαιρία που δεν δίνεται εύκολα σε έναν νεολαίο στις μέρες μας, την καθιστά κορυφαία δημοκρατική λειτουργία. Οι bloggers έχουν την δυνατότητα και την ευκαιρία να εκφράζουν τις απόψεις τους δημόσια, να τις εκθέτουν σαν αντικείμενο διαλόγου και συζήτησης, να κριτικάρουν, πολλές φορές οξύτατα, τα τεκταινόμενα, είναι οι δημοσιογράφοι-σχολιαστές της καθημερινότητάς τους, πάντα υποκειμενικοί –πολλές φορές όμως λιγότερο από τα μέσα ενημέρωσης. Έχουν την ευκαιρία όμως να λένε ότι θέλουν, χωρίς κανένας να μπορεί να περιορίσει ή να «καλουπώσει» τη γραφή τους, η οποία παραμένει αυθόρμητη και αγνή, χωρίς στεγανά. Γι αυτό και οι πρωτοβουλίες που λαμβάνουν οι bloggers έχουν μεγαλύτερη απήχηση και ευρύτερο κοινό απ’ ότι οι αντίστοιχες εκδηλώσεις που οργανώνονται από τους εκάστοτε κομματικούς μηχανισμούς.

Από το www.papandreou.gr

Πολύ καλά κάνεις και θέτεις αυτο το θέμα εδω.
Ειμαι ενας ... τι είμαι ; ... τελοσπάντων αυτο που αποκαλούν "μπλόγκερ".
Δυσκολεύομαι να βάλω ταμπέλες τόσο, γιατι δεν συμφωνώ με αυτές.
Δείτε τι σύγχυση έχει προκληθεί απο τον όρο "Αριστερά" και τον όρο "Κέντρο". Οι ταμπέλες υπάρχουν και αναζητεούντια το όρια και η ταυτότητα των κυττάρων τους.
Για να εχω κάποια ελπίδα να διαβάσει κάποιος αυτο το σχόλιό μου δεν θα πώ πολλά.
Θέλω να σταθώ στο σημείο που θίχτηκε όσον αφορά την συμμετοχή του καθενός, την δράση και τα όποια οφέλη.
Ειναι λογικό να προσδοκά κανείς οφέλη οταν εχει μοχθήσει και ξέρετε γιατί ; Για να μην δει τον εαυτό του στο περιθώριο μετα απο κόπους κι αγώνες ενω οφελήθηκαν άλλοι που κάθονταν άπραγοι !
Το έχουμε δει το έργο πάμπολλες φορές.
Συνάδελφός μου "και καλά" συνδικαλιστής και πασόκος, στις απεργίες έσκαγε μύτη στη διαδήλωση και σε 5 λεπτά έφευγε με κάποια για καφέ. Εμφανιζόταν αργότερα, ήρεμος. Στο μεταξύ εμείς ειχαμε φάει το ξύλο απο τα ΜΑΤ. Ε, όχι.
Το θέμα ειναι να μην χρειάζεσαι το μπόνους μπροστά για να εργαστείς, αλλα να εργάζεσαι πρώτα για όσα πιστεύεις και κάνουν καλό σε σενα και τους άλλους. Αστεροειδείς που μόλις βολεύτηκαν ξέχασαν τα πάντα έχουμε δει χιλιάδες.
Ευχομαι να καταλάβουν όλοι στο τέλος τι θα πει συμμετοχή, τι θα πεί όφελος μεσα απο δράση, τι θα πει υπευθυνότητα.
Αν δεν μπορείς, πες το και μην αναλαμβάνεις κάτι μόνο κατ' όνομα. Ειναι πιο τίμιο. Αν κουραστείς. ζήτα βοήθεια.
Οποιος ζητά πρώτα αντάλλαγμα για να βοηθήσει, δεν βοηθάει τους άλλους ούτε τον εαυτό του παρα ίσως πρόσκαιρα και να φύγει νύχτα.

tzonako, έγώ το διάβασα πάντως! Λές μεγάλες αλήθειες, βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους και σε όλες τις χώρες του κόσμου, ρεαλιστικά θεωρώ ότι δεν θα σταματήσουν ποτέ να υφίστανται. Αρκεί αυτό να μην είναι τόσο προκλητικό απέναντι στους ομήγυρούς του!

Και όμως, αν δενπάψει το φαινόμενο αυτό, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα καλό.
Ξέρετε τι λέει ο κόσμος για πολλούς βολεμένους ;
Λέει " Να, ενας πασόκος "
Το τι ειναι κανεις, το δείχνει η συμπεριφορά του και οχι αυτο που θα δηλώσει.
Αν συμπεριφέρεται σαν δεξιός, πώς να δεχτώ οτι αυτός ειναι σαν εμένα και θέλει το καλό μου ;
Το δικό του καλό θέλει και μόνο αυτό.
Οι "γυάλινοι πύργοι" εξουσίας και πολυτέλειας δεν εχουν θέση στο ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου σε συνέντευξή του ειχε δηλώσει οτι "ζει σαν δεξιός".
Πώς να μην λεει μετα το κάθε κκε οτι πασοκ και νδ ειναι τα ίδια ; Τους δίνουμε το δικαίωμα να το λένε.
Ποιοί ; Το κκε, το μόνο κόμμα που οι προτάσεις του αρχίζουν όλες απο "οχι".

Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα από την μια μέρα στην άλλη; Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό. Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν οι αντιλήψεις. Το ΠΑΣΟΚ κινούμενο στην σφαίρα εξουσίας έχασε το δρόμο του, τη ταυτότητα του; Ίσως πρωτίστως υπέστη μια φθορά και μια αλλοίωση: στη πάροδο του χρόνου διαμόρφωσε την ατζέντα του στη βάση των δικών του αναγκών και τώρα για να αναστρέψει τη πορεία του και να αναδειχθεί σε πολιτικό οργανισμό που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα «κελεύσματα» των καιρών πρέπει να πείσει ότι θα δώσει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Με άλλα λόγια οι ανάγκες των πολιτών να διαμορφώσουν τη πολιτική ατζέντα του ΠΑΣΟΚ και όχι οι ανάγκες του ΠΑΣΟΚ να εκλαμβάνονται ως ανάγκες της κοινωνίας. Εδώ είναι το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες και να αποδυθεί της εσωστρέφειας του, της παθολογίας του να πιστεύει ότι ότι είναι καλό για το ΠΑΣΟΚ είναι καλό και για τη κοινωνία;

Αν δεν βιώσουμε αυτή τη μεταστροφή στις αντιλήψεις, δηλαδή σε επίπεδο πολιτικής παιδείας, όντως θα ξαναδούμε το ίδιο έργο. Παρωχημένο, συντηρητικό κλπ κλπ, έργο που θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο τους πολίτες. Τα ανακλαστικά που διακατέχουν το σύστημα ΠΑΣΟΚ είναι αυτά της αυτοσυντήρησης. Αυτοσυντήρηση σημαίνει διατήρηση του status quo των παλιών αυτών αντιλήψεων. Για να αποβάλει τα ανακλαστικά αυτοσυντήρησης το ΠΑΣΟΚ πρέπει να «ακούσει» τους πολίτες, να κάνει κτήμα του και να επεξεργαστεί τις αγωνίες των πολιτών. Αυτός πρέπει να είναι ο πολιτικός του στόχος και το επιστέγασμα αυτών των διεργασιών να διατυπωθεί και να υιοθετηθεί στο Συνέδριο. Στη πορεία προς το Συνέδριο, στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου δεν αρκεί το ΠΑΣΟΚ να εκφέρει απόψεις που προσεγγίζουν αυτά που νιώθουν οι πολίτες, αυτές οι απόψεις δεν πρέπει να είναι ένα καμουφλαρισμένο προπέτασμα, ένας μονόλογος, αλλά η εκφορά λόγου να πάρει διαδραστική χροιά και οι αιτιάσεις των πολιτών να καταγραφούν και να ενσωματωθούν στη πολιτική στοχοθεσία του Κινήματος. Στο Συνέδριο ο προσυνεδριακός διάλογος και τα επεξεργασμένα αποτελέσματα του πρέπει να αποτελέσουν την αφετηρία μιας πολιτικής ατζέντας, τον βατήρα για περαιτέρω διάλογο και όχι το κλείσιμο ενός διαλόγου.

Η πορεία προς το Συνέδριο να εισάγει μια μαθησιακή διαδικασία για τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, εκείνη του «ακούω» αντί για εκείνη του «κατέχω τη γνώση και την αλήθεια». Παρήλθε
η εποχή που το κόμμα ήταν ο Μεσσίας και περάσαμε στην εποχή όπου ο πολίτης, στη καθημερινότητα του και για το αύριο, έχει μια βαθύτερη αντίληψη για τις νέες απαιτήσεις. Η πορεία προς το Συνέδριο δεν πρέπει να είναι μια ψευδεπίγραφη άσκηση επί χάρτου, ούτε μια προσομοίωση διαλόγου, αλλά μια λειτουργική σύγκλιση κόμματος και πολιτών πάνω σε μια πλατφόρμα της οποίας ο παρονομαστής είναι οι ανάγκες των πολιτών.