Πέντε προτάσεις για την διαφθορά.

Πρόταση 1: Κατάργηση του νόμου περι ευθύνης υπουργών. Οι πολιτικοί δεν χρειάζονται "αυξημένη" προστασία απέναντι στην δικαιοσύνη. Αν η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη (όπως λένε όταν είναι κυβέρνηση) τότε δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Αν δεν είναι ανεξάρτητη τότε να φροντίσουν να την θωρακίσουν θεσμικά.

Πρόταση 2: Να ελέγχεται το "πόθεν" και όχι το "έσχες" πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών. Μέχρι σήμερα πληροφορούμαστε κάθε χρόνο πόσα εισοδήματα έχουν οι πολιτικοί μας όταν υποβάλλουν το "πόθεν έσχες" στη Βουλή. Δεν αναφέρεται όμως λεπτομερώς η προέλευσή τους.
Να ελέγχεται λοιπόν (με παρουσίαση παραστατικών, δικαιολογητικών) κάθε μεταβολή στην περιουσιακή τους κατάσταση και να γνωστοποιείται το ύψος της ετήσιας υπουργικής, βουλευτικής αποζημίωσής τους καθώς και η φορολογική δήλωση των στενών συγγενών τους, αν έχουν πάρει δάνειο από ποια τράπεζα, πόσα δίνουν για την εξυπηρέτηση του δανείου κλπ.
Όλα τα στοιχεία να δημοσιεύονται υποχρεωτικά στον ημερήσιο τύπο σε ειδικό ένθετο.
Έτσι θα είναι δυσκολότερη η απόκρυψη των πηγών χρηματοδότησης.

Πρόταση 3: Όρια στην διάρκεια της θητείας. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «εκλέγεται», με βαση το Συνταγμά μας για 2 το πολύ θητειες, για μενα είναι εκ των ουκ ανευ ότι ολοι οι αιρετοι συμπολιτες μας δεν θα εχουν δικαιωμα στο εκλεγεσθαι για περισσοτερο από αυτό το οριο. Και εξηγω τι εννοω ολοι.

-Κανεις δημοσιος υπαλληλος δεν θα υπηρετει στην ιδια θεση για πανω από 5 χρονια.

-Οριο για τους διορισμενους προεδρους, γραμματεις, διευθυνοντες συμβουλους κτλ. σε κρατικους οργανισμους-επιχειρησεις-στρατο-σωματα ασφαλειας.

-Οριο για τους αιρετους εκπροσωπους των εργαζομενων στα συνδικατα.

-Οριο για τους αιρετους εκπροσωπους στην Τ.Α.

-Οριο για τους αιρετους αντιπροσωπους στη Βουλη, όπως και στο Ευρωκοινοβουλιο.

Με αυτό τον απλο, αλλά συναμα και δυσκολο, τροπο βαζουμε ένα φρενο στην δημιουργια επαγγελματιων δημαρχων, βουλευτων, προεδρων, συνδικαλιστων και προσπαθουμε ώστε η Δημοσια Διοικηση να είναι ευελικτη και ως προς αυτό το κομματι.

Πρόταση 4: Ανεξάρτητες Αρχές. Οι Ανεξάρτητες Ρυθμιστικές Αρχές και τα διάφορα Εθνικά Συμβούλια πρέπει να είναι πράγματι ανεξάρτητα και να επανδρώνονται με επαρκείς ανθρώπινους και υλικούς πόρους, ώστε να φέρουν σε πέρας το έργο τους. Το να διορίζονται οι επικεφαλείς αυτών από την εκάστοτε κυβέρνηση μόνο «ανεξάρτητα» δεν τα χαρακτηρίζει. Πως είναι δυνατόν για πράδειγμα το Εθνικό Συμβούλιο Παδείας το οποίο αποτελείται από διορισμένους πανεπιστημιακούς να καταθέσει πρόταση εκ διαμέτρου αντίθετη με το Υ.Π.Ε.Π.Θ;
Η αξιοκρατία που πρέπει να διέπει την επιλογή προσωπικού σε τέτοιες Αρχές είναι το παν. Φυσικά και θητεία αυτών δεν μπορεί να είναι όσο διαρκεί και η θητεία της κυβέρνησης.

Πρόταση 5: Περιορισμός της Γραφειοκρατίας. Ο περιορισμός της γραφειοκρατίας είναι κάτι απαραίτητο ώστε να καταπολεμηθεί η διαφθορά. Για παράδειγμα, οι πολλές άδειες που απαιτούνται από διάφορες υπηρεσίες (Δήμου, Νομαρχίας, υπουργείών, Οργανισμών κτλ) και που χρειάζονται από τους πολίτες για να διεκπαιρεώσουν καθημερινές τους εκρεμότητες έχει κάνει την ύπαρξη του "μέσου" απαραίτητη για την εξοικονόμηση χρόνου που είναι συνυφασμένη με το χρήμα. Για παράδειγμα αν γνωρίζει ο πολίτης ότι η έκδοση αδείας στην πολεοδομία θα πάρει το πολύ 2 εβδομάδες αντί για 6 μήνες δεν θα χρειαστεί να «λαδώσει» κανέναν.

Πηγή: protaseis-enantia.blogspot.com

Εστιάζοντας στον προσυνεδριακό διάλογο ας θυμηθούμε ότι εδώ και 3 χρόνια, ο ΓΑΠ κατέθεσε μια πρόταση 8 σημείων για «διαφάνεια παντού», ως το μέτρο
αντιμετώπισης του διαχρονικού και διαβρωτικού φαινομένου της διαφθοράς. Είναι καιρός πια, και με δεδομένη την αποπνικτική συγκυρία, το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει πιο σφαιρικά και δυναμικά το θέμα.

* Πρόσφατα, στις 14/1, στην Ημερίδα που διοργάνωσε η «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς», με θέμα: «Κράτος και Διαφθορά. Πώς θα κόψουμε τον Ομφάλιο Λώρο» προέκυψαν ορισμένα συμπεράσματα, ουσιαστικά αυτονόητα, πρωτίστως δε ότι χρειάζεται δέσμη μέτρων που θα συνοδεύονται από μια συστηματική προσπάθεια της Πολιτείας για την εφαρμογή τους προϋπάρχουσας της πολιτικής βούλησης. Απλά γιατί η υπόθεση της διαφθοράς είναι υπόθεση προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών.

Οι διαπιστώσεις είναι και επίκαιρες και διαχρονικές:

- η διαφθορά έχει συνέπειες ιδιαίτερα για τον μέσο και φτωχότερο πολίτη. Το δικαίωμα για σωστή υγειονομική περίθαλψη, για αντικειμενική αντιμετώπιση από την Εφορία, το δικαίωμα για πολεοδομική άδεια, για σωστή μεταχείριση από τη γραφειοκρατία και το δικαίωμα για άδεια οδήγησης... τελούν υπό ομηρία.

- η διαφθορά είναι πηγή κατάφορης κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας και αδικίας. Όποιος έχει την εξουσία, πουλάει τις υπηρεσίες που, διαφορετικά, θα ήταν ή δωρεάν, ή έναντι ενός μικρού και προσδιορισμένου δημοσίως ποσού, δηλαδή, η διαφθορά κοστίζει.

- η διαφορά υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς και, τελικά, τα δημοκρατικά δικαιώματα κάθε Έλληνα και Ελληνίδας. Διότι εκεί όπου το κράτος έπρεπε να προστατεύει τα δικαιώματα του πολίτη, εκεί όπου έπρεπε να υπεραμύνεται για την ισότητα κάθε πολίτη απέναντι στο νόμο, στις υποχρεώσεις και τις ελευθερίες, εκεί τον αφήνει ανυπεράσπιστο και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της «εξυπηρέτησης», της πελατειακής σχέσης, της απονομής προνομίων, πέραν του νόμου, σε ισχυρούς και σε «κολλητούς».

- στο σημερινό οικονομικό σύστημα έχουμε τεράστια συγκέντρωση εξουσίας και παραγωγής γνώσης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

* Οι προτάσεις που έχει καταθέσει ο ΓΑΠ από τις 21/12/2004 (!) για την διαφάνεια (συνοπτικά):

Πρώτον, τη διαμόρφωση ισχυρών, αποτελεσματικών μηχανισμών ελέγχου όλων των δημοσίων προμηθειών και των δημοσίων έργων. Ο προληπτικός έλεγχος νομιμότητας του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν αρκεί. Ιδιαίτερα για τις μεγάλες προμήθειες, η δημιουργία ειδικού τμήματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που θα έχει ως αποστολή να εξασφαλίζει ότι, κάθε προμήθεια και δημόσιο έργο προκηρύσσονται και μετά ανατίθενται μέσα σε καθεστώς διαφάνειας, και με τήρηση κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού και της νομιμότητας.

Δεύτερον, την όσο δυνατόν μεγαλύτερη εμπλοκή της Βουλής - εκεί θα υπάρξει διαφάνεια προς τον πολίτη - σε όλη τη διαδικασία ελέγχου των μεγάλων δημοσίων συμβάσεων, καθώς και των εξοπλιστικών δαπανών που πρέπει να περάσουν και αυτές από τον έλεγχο του Κοινοβουλίου.

Τρίτον, τη διαμόρφωση ολοκληρωμένου νομοθετικού πλαισίου που να αποτρέπει αφενός το μονοπωλιακό ή ολιγοπωλιακό έλεγχο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και να διασφαλίζει αφετέρου τον υγιή ανταγωνισμό στη σχετική αγορά.

Τέταρτον, τον έλεγχο του λεγόμενου πολιτικού χρήματος και την εξυγίανση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων. Η χρηματοδότηση των κομμάτων οφείλει να προέρχεται από εμφανείς πηγές και μόνο.

Πέμπτον, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, είναι μια ανεξάρτητη αρχή, αυξημένου ρόλου και ισχύος. Η επιλογή των μελών του πρέπει να είναι απολύτως ανεξάρτητη από πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες.

Έκτον, τον έλεγχο των δηλώσεων «πόθεν έσχες», των πολιτικών, και όσων άλλων υποχρεούνται να υποβάλλουν τη δήλωση αυτή, έτσι ώστε να είναι πραγματικός. Ένας έλεγχος που μπορεί να είναι και δειγματοληπτικός και εξονυχιστικός.

Έβδομον, ανοιχτό και διαρκές μέτωπο για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Στη δημόσια ζωή της χώρας μας πρόβλημα δεν συνιστά μόνο η διαπλοκή, όπως ονομάζεται. Υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά στις λειτουργίες του κράτους σε σχέση με τον ίδιο τον πολίτη. Κατάχρηση εξουσίας, προσπορισμό παράνομου ιδιωτικού οφέλους, τα οποία πρέπει να παταχθούν.

Όγδοο, την καθιέρωση μόνιμης υπερκομματικής διαβούλευσης στα όρια μιας εθνικής επιτροπής κύρους, με αυξημένη τεχνογνωσία, η οποία υπό την προεδρία προσώπου με εθνικό κύρος, ένα πρόσωπο όπως π.χ. ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα υποβάλει μια πρόταση προς το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, κάνοντας χρήση και της δημόσιας διαβούλευσης.

Θα κάνω την πρώτη μου παρέμβαση στο φόρουμ με το να διαφωνήσω, σε ένα βαθμό με την πρόταση για τα όρια θητειών στους ΟΤΑ, στην εκπροσώπηση στη Βουλή, ή και στα συνδικάτα. Ενώ σε εσωκομματικό επίπεδο είναι απόλυτα σωστό και θεμιτό,είναι απαράδεκτο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να θεσμοθετήσει κυβερνητικά τέτοιου είδους περιορισμούς.

Αναλύω:

Μπορεί σε ένα κόμμα όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ να πιστεύουμε πως η εναλλαγή των ανθρώπων στην άσκηση της εξουσίας είναι κρίσιμη τόσο στην πάταξη της διαφθοράς, όσο και στην ανάγκη που έχει ένα σοσιαλιστικό κίνημα από τις νέες ιδέες και την ανατρεπτικότητα. Και είναι απαραίτητο να υπάρχουν όρια θητειών για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, πχ, που θα κατοχυρώνονται μέσα από το καταστατικό μας. Είναι όμως σωστό να παρεμβαίνει στην λειτουργία και στην έκφραση των άλλων κομμάτων τα οποία μπορεί να μην είναι καν δημοκρατικά; Γιατί πρέπει να εμποδίσουμε πχ τον ΝεοΔημοκράτη να ψηφίζει Σουφλιά από τα 20 του μέχρι τα 60 του; Ούτως η άλλως, τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν, οι μηχανισμοί όμως συντηρούνται... Στα υπόλοιπα που αναλύεις φίλε papachatzis με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Είναι στο χέρι του πολίτη να στείλει σπίτι του το οποιοδήποτε βουλευτη. Αυτό, όμως, που θα μπορούσε να γίνει είναι να διασφαλιστεί η μη δημιουργία κομματικου-κρατικου μηχανισμού γύρω απο τους... αιωνόβιους βουλευτες.

Υ.Γ Οι προτάσεις δεν είναι δικές μου. Προέρχονται απο ενα blog του οποίου το αντικείμενο είναι η πάταξη της διαφθοράς (δες την link που εχω παραθέσει)

ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Θεσμοποιημένο με νόμο, με έλεγχο από τον κάθε πολίτη. Αυτό χρειάζεται. Αυτό σημαίνει διαφάνεια και καταπάτηση της διαφθοράς. Για οτιδήποτε δημόσιο έγγραφο, για αναθέσεις δημόσιων έργων, για προσλήψεις στο δημόσιο, για οποιαδήποτε επιχορήγηση από οποιοδήποτε δημόσιο φορέα προς κάθε κατεύθυνση, όλα τα δημόσια έγγραφα, των Υπουργείων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του τέταρτου πλαισίου στήριξης.
ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ. ΜΕ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΑΤΑΝΕ.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό Αγάπη. Είναι μια απο τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ που τα ΜΜΕ αγνόησαν. Θα είναι μεγάλο βήμα για την διαφάνεια μια τέτοια κίνηση.

Agapi κανείς δεν θα διαφωνήσει με τη δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο όλων των εγγράφων. Και με κάθε βεβαιότητα μπορεί να διασφαλίσει τον έλεγχο από τους πολίτες. Υπάρχουν όμως και ορισμένα ζητήματα που θα πρέπει να επιλυθούν ώστε το μέτρο να είναι αποτελεσματικό:

* Ψηφιακό χάσμα: Το γρήγορο Internet και οι ευρυζωνικές υποδομές να είναι δημόσιο αγαθό με χαρακτηριστικά καθολικής υπηρεσίας. Χρειάζεται το φθηνό, γρήγορο Διαδίκτυο, τώρα και για όλους, για να αποφευχθεί το ψηφιακό χάσμα και να αντιμετωπιστεί ο ψηφιακός αναλφαβητισμός. Με έμφαση στην ανοιχτή χρήση των υποδομών, με την εξασφάλιση πρόσβασης με μικρό τίμημα για όλους.

* Παραθυράκια στη νομοθεσία: Να είναι ξεκάθαρο για ποια Δημόσια έγγραφα μιλάμε, ώστε και να μην υπάρχουν παραθυράκια και εμπλοκή με γραφειοκρατικές διαδικασίες ποια δημοσιοποιούνται και ποια όχι και να χρειάζεται και επιδιαιτητής για να λύσει το πρόβλημα. Η Γραφειοκρατία είναι μάνα στο να βρίσκει τρόπους να καθυστερεί και να μην υλοποιεί.

* Ιστοτόποι: Δημιουργία Ιστοτόπων όπου θα αναρτώνται τα δημόσια έγγραφα, που θα είναι ευέλικτοι, χρηστικοί και φιλικοί στο χρήστη.

Think different,
Εννοείται πως όλα αυτά πρέπει να είναι αυτονόητα για μια διαφάνεια επί της ουσίας.

Papachatzis,Τα MME δεν «αγνοούν». Απλά δεν προβάλανε συνειδητά πολλές από τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Για να μην «δει» ο απλός κόσμος την έμπρακτη αντιπολίτευση. Αντίθετα, προβάλουν όποιον θέλουν με επικοινωνιακά τρικ.

Η συζήτηση για την πάταξη της διαφθοράς με συγκεκριμένους τρόπους είναι πράγματι πολύ μεγάλη, απαιτεί γιαυτό κάποιου είδους αυτοσυγκράτηση όσον αφορά το εύρος και την διατύπωση των προτάσεων.

Οι προτάσεις μπορεί να έχουν "ηθικό", "πολιτικό", "επικοινωνιακό" κλπ χαρακτήρα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι, αν είναι αρκετά σοβαρές ώστε να προτείνονται για να υλοποιηθούν, έχουν ενδεχομένως και αντίστοιχες ή και μη υπολογισμένες συνέπειες.

Παίρνοντας για παράδειγμα την πρόταση για την "κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών", γίνεται αναφορά στην "αυξημένη" προστασία των πολιτικών απέναντι στην δικαιοσύνη. Όμως, πρέπει να θυμηθούμε ότι το ΠΑΣΟΚ, το "βρώμικο" 89, διεκδικούσε την σωστή εφαρμογή αυτού του νόμου, ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους υπήρχε αυτός ο νόμος, να προστατέψει δηλαδή τους πολιτικούς από την καταχρηστική εναντίον τους εφαρμογή των κανόνων του κοινού ποινικού δικαίου.
Επί πλέον, πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι ο νόμος περι ευθύνης υπουργών, αφορά τους υπουργούς και υφυπουργούς, αλλά το σύνταγμα έχει ειδική διάταξη που παρέχει, και έτσι κάνουν σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά δικαιϊκά συστήματα, που προστατεύει τους βουλευτές με βουλευτική ασυλία.
Σε ένα πολιτειακό σύστημα που λειτουργεί στην εντέλεια, ίσως οι "πολιτικοί" να μη χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση. Δεν είναι όμως τέτοιο το δικό μας. Και δεν είναι ζήτημα "θεσμικό", είναι ζήτημα ταμπεραμέντου των πολιτών και των πολιτικών κομμάτων.

Επειδή γιαυτό το ζήτημα έχουν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα και διατυπωθεί απόψεις σε μονογραφίες και συγγράμματα ιδιαίτερα εκτεταμένα, θα ήταν ανώφελο να προσπαθήσουμε να το "λύσουμε" μέσω αυτού του φόρουμ.

Μπορούμε βέβαια, να διατυπώσουμε την επιθυμία, το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα να προσαρμοσθεί σε αυτά με ένα νέο "επικαιροποιημένο" νόμο περί ευθύνης υπουργών.

papachatzis έγραψε:Πρόταση 1: Κατάργηση του νόμου περι ευθύνης υπουργών. Οι πολιτικοί δεν χρειάζονται "αυξημένη" προστασία απέναντι στην δικαιοσύνη. Αν η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη (όπως λένε όταν είναι κυβέρνηση) τότε δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Αν δεν είναι ανεξάρτητη τότε να φροντίσουν να την θωρακίσουν θεσμικά.

Πρόταση 2: Να ελέγχεται το "πόθεν" και όχι το "έσχες" πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών. Μέχρι σήμερα πληροφορούμαστε κάθε χρόνο πόσα εισοδήματα έχουν οι πολιτικοί μας όταν υποβάλλουν το "πόθεν έσχες" στη Βουλή. Δεν αναφέρεται όμως λεπτομερώς η προέλευσή τους.
Να ελέγχεται λοιπόν (με παρουσίαση παραστατικών, δικαιολογητικών) κάθε μεταβολή στην περιουσιακή τους κατάσταση και να γνωστοποιείται το ύψος της ετήσιας υπουργικής, βουλευτικής αποζημίωσής τους καθώς και η φορολογική δήλωση των στενών συγγενών τους, αν έχουν πάρει δάνειο από ποια τράπεζα, πόσα δίνουν για την εξυπηρέτηση του δανείου κλπ.
Όλα τα στοιχεία να δημοσιεύονται υποχρεωτικά στον ημερήσιο τύπο σε ειδικό ένθετο.
Έτσι θα είναι δυσκολότερη η απόκρυψη των πηγών χρηματοδότησης.

Πρόταση 3: Όρια στην διάρκεια της θητείας. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «εκλέγεται», με βαση το Συνταγμά μας για 2 το πολύ θητειες, για μενα είναι εκ των ουκ ανευ ότι ολοι οι αιρετοι συμπολιτες μας δεν θα εχουν δικαιωμα στο εκλεγεσθαι για περισσοτερο από αυτό το οριο. Και εξηγω τι εννοω ολοι.

-Κανεις δημοσιος υπαλληλος δεν θα υπηρετει στην ιδια θεση για πανω από 5 χρονια.

-Οριο για τους διορισμενους προεδρους, γραμματεις, διευθυνοντες συμβουλους κτλ. σε κρατικους οργανισμους-επιχειρησεις-στρατο-σωματα ασφαλειας.

-Οριο για τους αιρετους εκπροσωπους των εργαζομενων στα συνδικατα.

-Οριο για τους αιρετους εκπροσωπους στην Τ.Α.

-Οριο για τους αιρετους αντιπροσωπους στη Βουλη, όπως και στο Ευρωκοινοβουλιο.

Με αυτό τον απλο, αλλά συναμα και δυσκολο, τροπο βαζουμε ένα φρενο στην δημιουργια επαγγελματιων δημαρχων, βουλευτων, προεδρων, συνδικαλιστων και προσπαθουμε ώστε η Δημοσια Διοικηση να είναι ευελικτη και ως προς αυτό το κομματι.

Πρόταση 4: Ανεξάρτητες Αρχές. Οι Ανεξάρτητες Ρυθμιστικές Αρχές και τα διάφορα Εθνικά Συμβούλια πρέπει να είναι πράγματι ανεξάρτητα και να επανδρώνονται με επαρκείς ανθρώπινους και υλικούς πόρους, ώστε να φέρουν σε πέρας το έργο τους. Το να διορίζονται οι επικεφαλείς αυτών από την εκάστοτε κυβέρνηση μόνο «ανεξάρτητα» δεν τα χαρακτηρίζει. Πως είναι δυνατόν για πράδειγμα το Εθνικό Συμβούλιο Παδείας το οποίο αποτελείται από διορισμένους πανεπιστημιακούς να καταθέσει πρόταση εκ διαμέτρου αντίθετη με το Υ.Π.Ε.Π.Θ;
Η αξιοκρατία που πρέπει να διέπει την επιλογή προσωπικού σε τέτοιες Αρχές είναι το παν. Φυσικά και θητεία αυτών δεν μπορεί να είναι όσο διαρκεί και η θητεία της κυβέρνησης.

Πρόταση 5: Περιορισμός της Γραφειοκρατίας. Ο περιορισμός της γραφειοκρατίας είναι κάτι απαραίτητο ώστε να καταπολεμηθεί η διαφθορά. Για παράδειγμα, οι πολλές άδειες που απαιτούνται από διάφορες υπηρεσίες (Δήμου, Νομαρχίας, υπουργείών, Οργανισμών κτλ) και που χρειάζονται από τους πολίτες για να διεκπαιρεώσουν καθημερινές τους εκρεμότητες έχει κάνει την ύπαρξη του "μέσου" απαραίτητη για την εξοικονόμηση χρόνου που είναι συνυφασμένη με το χρήμα. Για παράδειγμα αν γνωρίζει ο πολίτης ότι η έκδοση αδείας στην πολεοδομία θα πάρει το πολύ 2 εβδομάδες αντί για 6 μήνες δεν θα χρειαστεί να «λαδώσει» κανέναν.

Πηγή: protaseis-enantia.blogspot.com

Συμφωνώ με τις προτάσεις και θέλω να τονιστεί οτι και μόνο η ιδιαίτερη μεταχείριση των βουλευτών και υπουργών - υφυπουργών απο τον νόμο συνιστά κατάφορη κοινωνική αδικία.
Οταν ο άλλος ξέρει οτι ειναι δύσκολο να αποκαλυφθεί και να τιμωρηθεί τότε επαφίεται στην καλή του θέληση να μην παρατυπήσει.
Και σαφώς τίθεται και θέμα προβολής ή μη απο τα ΜΜΕ όπως έγραψε η Agapi.
Εδω εχουμε θέμα λειτουργίας θεσμών, όπως το ΕΣΡ, αλλα γενικότερα οταν οι θεσμοί ειναι απαξιωμένοι τότε τίποτα δεν μπορεί να ειναι αξιοκρατικό και διαφανές.
Η διαφθορά πλήττει τα μεσαία και μικρά στρώματα που συχνά μη έχοντας άλλον τρόπο τροφοδοτούν αυτην την διαφθορά με φακελλάκια και "διευκολύνσεις" και ετσι συντηρείται και το πελατειακό σύστημα κομμάτων - λαού.

Κατά τη γνώμη μου όλες οι προτάσεις που έχουν στη βάση τους να γίνουν καλύτεροι, αποτελεσματικότεροι και πιό ανεξάρτητοι οι υπάρχοντες μηχανισμοί, δεν είναι προτάσεις αλλά ευχές. Αν οι υπάρχοντες μηχανισμοί μπορούσαν να γίνουν καλύτεροι, αυτό θα είχε φανεί, αλλά δεν...
Πρόταση πρώτη.
Να γίνει καινούριο σώμα ελέγχου, "αδιάφθορων" ή όπως θέλετε πείτε το, που να ελέγχει το πόθεν έσχες και συγκεκριμένες καταγγελίες διαφθοράς.
Να αποτελείται από μόνιμους υπαλλήλους 8ετούς θητείας με ετήσια ανανέωση κατά το ένα όγδοο.
Θα περιέχει δικαστικούς, αστυνομικούς, εφοριακούς κλπ με απόσπαση, καθώς και ορκωτούς ελεγκτές κλπ από τον ιδιωτικό τομέα.
Θα είναι θεσμικά ανεξάρτητη αρχή και θα έχει αντίστοιχη κατωχύρωση.
Στον έλεγχό της θα υπάγονται και οι τέσσερεις εξουσίες.
Πρόταση δεύτερη
Να τεθεί πλαφόν ανανέωσης σε όλα τα κόμματα ώστε:
Τουλάχιστον 50% να απαρτίζεται από νεοεκλεγμένους βουλευτές.
Το πολύ 35% να εκλέγονται για δεύτερη φορά μετά από μιά πλήρη θητεία.
Το πολύ 15% να εκλέγονται απεριόριστα.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί δε μπορεί να απαιτούμε από τα κόμματα συνέχεια, συνέπεια και αποτελεσματικότητα και από την άλλη να τους επιβάλουμε να απορφανίζονται από τα ηγετικά τους στελέχη με ισοπεδωτικά μέτρα που δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ποτέ, ή αν τυχόν υλοποιούνταν να οδηγήσουν στο "φαινόμενο" του "συμβασιούχου βουλευτή" που κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν θα έχει άλλη φιλοδοξία από το να βρει μια καλή θέση στον ιδιωτικό τομέα για μετά...

Νομίζω ότι είναι χρήσιμο να διευκρινήσουμε κάτι που θα βοηθήσει να κατανοήσουμε περισσότερο κάποιες έννοιες σε αυτή τη συζήτηση.
Ένα πράγμα είναι η "ασυλία" των βουλευτών.
Ένα άλλο πράγμα ο νόμος περί ευθύνης των υπουργών (και υφυπουργών)
Και οι δύο θεσπισμένοι κανόνες δικαίου πάντως σκοπό έχουν να υπηρετούν και να προστατεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα, τους λειτουργούς του και τους πολίτες. Είναι αποτέλεσμα της συσσωρευμένης εμπειρίας για δικαιϊκή προστασία λειτουργών της πολιτείας με ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ καθήκοντα, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από τον μέσο πολίτη, που για αυτό τον λόγο πρέπει να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ αλλά όχι "άδικα", ούτε αποτελώντας "άνιση μεταχείριση".
Όπως κάθε νόμος, η εφαρμογή και αυτών των κανόνων μπορεί να είναι σωστή, λάθος ή καταχρηστική, αλλά γιαυτό φυσικά δεν φταίει ούτε ο νόμος καθ' αυτός ούτε η πρόθεση του νομοθέτη.
Σε καμμιά περίπτωση η "ασυλία" ή το "προνόμιο" δεν αποτελούν "θετική" μεταχείριση υπέρ του προσώπου του βουλευτή αλλά παρέχουν την απαραίτητη θεσμική θωράκιση του θεσμού και της ιδιότητας που προστατεύουν, για να προστατέψουν έτσι το δημοκρατικό σύστημα.
Ένα απλό παράδειγμα, τελείως υποθετικό, για το θεσμό της βουλευτικής ασυλίας. Σύμφωνα με τον θεσμό, ο βουλευτής προστατεύεται από "σύλληψη" από τις αρχές χωρίς την άδεια της βουλής. Γιατί αυτό; Σκεφθείτε να γίνεται το βράδυ κρίσιμη ψηφοφορία στην Βουλή με οριακή πλειοψηφία για την αποχαρακτήριση δασικής έκτασης, και ο 151ος βουλευτής που έχει δηλώσει ότι παρά το ότι είναι μέλος της συμπολίτευσης, θα ψηφίσει αντίθετα, συλλαμβάνεται λίγο πριν πάει στην Βουλή κατηγορούμενος ότι εξύβρισε ή χειροδίκησε σε συμπολίτη του (ύστερα από ψευδή κατάθεση η οποία βέβαια θα αποδειχθεί όταν θα έχει χαθεί η κρίσιμη ψηφοφορία). Η "ασυλία" αποτρέπει έτσι ένα πολιτικό πραξικόπημα που διαφορετικά θα ήταν εύκολο να είχε γίνει...
Τελικά, αντιμετωπίζοντας ένα τέτοιο θέμα με πολιτικό και όχι δημαγωγικό τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι η επίκληση της ασυλίας με καταχρηστικό τρόπο από πολιτικούς ή κόμματα κρίνεται πάντοτε στις κάλπες από τους πολίτες.

Έκανα αυτή τη σχετικά κουραστική αν και σύντομη αναφορά σε αυτού του είδους τα προβλήματα, γιατί θεωρώ ότι σε περιόδους κοινωνικής κρίσης, κρίσης θεσμών, πολιτικής αστάθειας, σύγκρουσης συμφερόντων ποικίλων εξουσιών, η αναγωγή των πραγματικών προβλημάτων σε υποθετικούς "εχθρούς", επαυξάνει την "εντροπία", δηλαδή τον χαοτικό προσανατολισμό των εξελίξεων με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ιδέες και προτάσεις που αφορούν τους θεσμούς, δεν μπορούν να αποτελούν ούτε πυροτεχνήματα δημοκρατικής ευαισθησίας, ούτε προσωρινές διεξόδους και συνυπολογισμούς σε "παράπλευρες απώλειες".

Στις κρίσιμες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, η διαφύλαξη των θεσμών, των λειτουργών της πολιτείας με δημιουργικά ανατρεπτικές ιδέες, προϋποθέτει βαθειά μελέτη όλων των παραγόντων που περιέχονται ή διαμορφώνουν το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο.

Η διατύπωση γενικών προτάσεων, η δαιμονοποίηση θεσμών ή αντιπάλων, οι αναφορές σε αριθμούς ή ποσοστά χωρίς ενδελεχή μελέτη και αξιολόγηση συνεπειών, μπορούν εύκολα να μετατρέψουν την πρόταση "ανατροπής" σε ωρολογιακή βόμβα του εγχειρήματος της ΑΛΛΑΓΗΣ.

Πολύ σωστό το παράδειγμά σου Πέτρο, και ναι, το θέμα της ιδιαίτερης ασυλίας πρέπει να το δούμε θεσμικά, πολιτικά.
Εγω μαζι σου.
Αν ρωτήσουμε όμως εναν αγρότη φτωχού χωριού της επαρχίας τι έχιε να πει για την ασυλιά των βουλευτών, δεν μπορεί να το δει πολιτικά ! Θα κρίνει σύμφωνα με την λογική του, που τον κάνει να σκεφτεί κάτι διαφορετικό, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.
Οτι δηλαδή αυτη η ασυλία ειναι ασπίδα που καταχρηστικά χρησιμοποιούν βουλευτές και υπουργοί για να ξεφεύγουν απο την δαγκάνα του νόμου, επειδή είναι λαμόγιες !
Ειναι θέμα πολιτικής παιδείας, νοοτροπίας λαού. Δεν μπορείς να πείσεις εύκολα κάποιον οτι ο έχων την εξουσία, δεν θα την καταχραστεί κιόλας ! Αυτο, επειδή υπάρχει καχυποψία, υπήρξαν κακά προηγούμενα και άνθρωποι που χάρη στην ασυλία δεν έπαθαν τίποτα. Ασε που ελάχιστες φορές έχει αρθεί μία βουλευτική ασυλία, οπότε ο καθε απλός πολίτης σκέφτεται αμέσως οτι κόρακας κοράκου μάτι, δεν βγάζει, άρα κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον πολίτη, άρα θα συνεχίσει και αυτός να έχει τα ίδια μυαλά, θα ξαναπάει σε βουλευτή για "εξυπηρέτηση", θα ξαναλαδώσει στην εφορία και την πολεοδομία και αν μπλέξει, ίσως πάλι να ξαναπάει στον βουλευτή

Νομίζω ότι κεντρικός πολιτικός στόχος σήμερα παραμένει, όπως ήταν την τελευταία 10ετία η διαφάνεια στην πολιτική ζωή. Αν ο στόχος αυτός δεν επιτευχθεί τότε:

(α) θα εντείνεται η αποπολιτικοποίηση σε μαζική κλίμακα και
(β) η εξουσία θα ασκείται από τα γνωστά παράκεντρα εξουσίας (ΜΜΕ).

Από την άποψη αυτή επιβάλλεται να θωρακιστεί ο βουλευτής, όχι απέναντι στην "στημένη κατηγορία" που είναι λιγώτερο πιθανή, αλλά απέναντι στον κακό εαυτό του. Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ασυλίας αφορούσαν κοινές παραβάσεις, όπου κανονικά οι βουλευτές θα έπρεπε να στέλνουν αυτές τις υποθέσεις στο φυσικό τους δικαστή. Δεν το έκαναν και δικαιολογημένα μας οδήγησαν στο συμπέρασμα πως συμψηφίζουν μεταξύ τους αιτήσεις ασυλίας, ακόμη και για υποθέσεις της πλάκας και άρα οι κόντρες από το βήμα της βουλής είναι για το θεαθήναι.

Να παραμείνει η ασυλία, αλλά να απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία και απαρτία για τη χορήγησή της, ώστε η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία να μη μπορεί να δίνει συγχωροχάρτι στον εαυτό της, να πάψει να είναι ο κανόνας και να περιοριστεί η κατάχρηση και η συναλλαγή.

Η παραγραφή για υπουργούς κλπ να είναι πάντα πενταετής από τότε που θα πάψουν να είναι υπουργοί κλπ, αφού κατά την κοινή αντίληψη ποτέ η κυβερνητική πλειοψηφία δεν κάνει εξεταστική επιτροπή εναντίον μελών της, αλλά μετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ούτε στοιχεία μπορεί εύκολα να βρεθούν, ούτε πολύ περισσότερο είναι επιτρεπτό να βρίσκονται τα πολιτικά πρόσωπα σε ομηρεία της νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας για να μην υποκύπτουν σε πιέσεις για συμψηφισμούς, όπως π.χ. στο θέμα του ελέγχου των ειδικών κονδυλίων του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου η Ν. Δ. επιχείρησε καταφανώς να εκβιάσει το ΠΑΣΟΚ με ευθύνες των δικών του υπουργών για να οδηγηθεί η υπόθεση σε "κουκούλωμα" και όλα ως φαίνεται προς τα εκεί οδεύουν...

GIANNH SYMFWNO APOLYTA ME TH PRWTH SOU PROTASH,OPWS KAI ME TH DEYTERH,MONO POU DIAFWNW STON HMERHSIO TYPO ALLA SE EIDIKO ENTHETO POU THA MOIRAZETAI DWREAN THS VOULHS TWN ELLHNWN!(GIATI DEN MPOREIS NA YPOXREWSEIS MIA IDIOTIKH EPEIXEIRHSH NA KANEI KATI TETOIO).SYMFWNO KAI ME TH TRITH SOU PROTASH,APLA DIAFWNW MONO STOUS YPALLHLOUS TWN DEKO(D.E.H.,O.T.E.,EL.TA.,DHMOSIES TRAPEZES,SYNETAIRISMOUS,NOSOKOMEIA,K.L.P.),GIATI EKEI DEN EINAI EYKOLO NA GINEI AYTO.ISWS NA MPOREI NA GINEI MONO STA DIOIKITIKA STELEXH AYTON TWN ETAIRIWN KAI N.P.D.D..SYMFWNO KAI ME TH TETARTH SOU PROTASH KAI DIORTHONW MONO STO SHMEIO,OPOU MPOROUME NA POUME OTI OLES OI ASNEKSARTHTES ARXES KAI TA ETHNIKA SYMVOULIA THA EGGRINONTAI APO TA 2/3 TOU ELLHNIKOU KOINOVOULIOU.ETSI H EYTHINH PLEON THA EINAI DIAKOMMATIKH GIA OTI STRAVO PAEI NA GINEI KAI EPISHS THA MPAINOUN SE AYTA ANTHROPOI ANAGNWRISMENHS AKSIAS KAI ITHIKHS.SYFWNO KAI STH PEMPTH SOU PROTASH,AN KAI TO MESO KAI TO FAKELAKI APAITEI TH SYMFWNH GNWMH KAI TWN DYO PLEVRWN GIA NA GINEI,ARA TO MESO KAI TO FAKELAKI EINAI KATA ENA MEGALO POSOSTO KAI ZHTHMA NOOTROPIAS TOU EMPLEKOMENOU YPALLHLOU ME TON EMPLEKOMENO POLITH.OPOTE AYTO THEWRW OTI MPOREI NA HTAN PIO EFIKTO KAI ME ESWTERIKOES YPHRESIES ELEGXOU(ANWNYMES FYSIKA) SE OLES TIS DHMOSIES YPHRESIES.