newleft.gr:ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Άναυδοι παρακολουθούμε, αυτά που συμβαίνουν στη Χώρα μας, τον τελευταίο καιρό.

Και πραγματικά αναρρωτιόμαστε, δεν υπάρχει φιλότιμο, δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε τσίπα;

Από θέση αρχής, θέλουμε να τονίσουμε ότι εμείς δεν ασχολούμαστε με το κρεβάτι κανενός, και δεν μας ενδιαφέρουν οι όποιες ροζ πλευρές του όποιου σκανδάλου.

Μας ενδιαφέρει μόνο ο τρόπος που διαχειρίζονται κάποιοι το Δημόσιο Χρήμα. Μας ενδιαφέρει η διαφάνεια, η ομαλή λειτουργία των θεσμών, η διαφύλαξη των Εθνικών Συμφερόντων με τρόπο που να διασφαλίζεται η Εθνική μας Ακεραιότητα.

Και αναρρωτιόμαστε λοιπόν:

1. Τι σκοπεύει να κάνει ο Πρωθυπουργός, με το βουλευτή, που εκβίασε εκδότη, κατά πως δηλώνει ο ίδιος ο εκδότης, να μην προβεί σε αποκαλύψεις για τη γνωστή ροζ ιστορία που ασχολείται το πανελλήνιο, επισείοντας κυρώσεις που μπορεί να επιβάλλει μία κρατική υπηρεσία, το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος; Θα τον αποκαλύψει και θα τον διαγράψει από το κόμμα του;

2. Πώς σχολιάζει ο Πρωθυπουργός τις επιδοτήσεις προς ξένο Πανεπιστήμιο, που έκανε το Υπουργείο Πολιτισμού, όπως αποκάλυψε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή, στο οποίο κατά τύχη σπούδασε, η σύζυγός του, την ώρα που υποχρηματοδοτούνται τα Ελληνικά Ανώτατα Ιδρύματα Εκπαίδευσης;

3. Πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει ο Πρωθυπουργός το θέμα με το όνομα των Σκοπίων, θα μας εξηγήσει;

4. Τι σκοπεύει να κάνει ο Πρωθυπουργός με το θέμα του Κοσσόβου του οποίου τις προεκτάσεις δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί;

5. Τι σκοπεύει να κάνει ο Πρωθυπουργός για τα Επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των Ελληνικών ΤΕΙ, τα οποία είναι σε εκρεμμότητα, ενώ η κυβέρνησή του ρυθμίζει αυτά των αποφοίτων των ΚΕΣ; Θα υποχρεώσει τους υπουργούς του να πράξουν αυτά που πρέπει;

Θα μπορούσε κάποιος να παραθέσει και άλλα πολλά ερωτήματα και επιχειρήματα για το τι συμβαίνει σήμερα στη Χώρα. Για να αναδείξει την ανικανότητα, την αδιαφάνεια, την αδιαφορία απέναντι στα προβλήματα, που επιδεικνύει προκλητικά η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός.

Δεν έχει όμως ίσως νόημα, γιατί όλοι πλέον ξέρουμε. Ξέρουμε ότι πρέπει να φύγουν. Βλάπτουν ανεπανόρθωτα τον τόπο, τη Δημοκρατία. Υποθηκεύουν την πατρίδα μας. Κύριε Καραμανλή, έχει μόνο μία επιλογή, να φύγετε με αξιοπρέπεια, πριν σας διώξει ο Ελληνικός Λαός. Ούτως ή άλλως σύντομα θα συμβεί αυτό!

newleft.gr

Σύντροφοι, η διαπίστωση ότι η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει τον τόπο είναι πλέον εδραιωμένη. Μάλιστα τα παραδείγματα που έχουμε να παραθέσουμε αγγίζουν κάθε τομέα της Κυβερνητικής δραστηριότητας, σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε αν κάτι γίνεται σωστό σε αυτό τον τόπο. Η Κυβέρνηση δείχνει στα περισσότερα θέματα να μην έχει στρατηγική, ούτε καν βραχυπρόθεσμη, και απλά τα διευθετεί με τον πιο ανώδυνο για αυτήν την τρόπο.
Η λέξης "ανώδυνος" έχει δυο όψεις. Από την μια προσπαθεί να μην θίξει κανένα μεγάλο επιχειρηματικό συμφέρον και να μην έρθει σε σύγκρουση με κανένα τμήμα της οικονομικής ελίτ του τόπου. Από την άλλη ταυτίζει την έννοια "μεταρρύθμιση" με τα επιμέρους συμφέροντα της κοινωνικής ελίτ κάθε τομέα/κλάδου. Τέλος σε πολύ σημαντικά εθνικά και αναπτυξιακά ζητήματα είναι απόλυτα προσαρτημένη στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των πολυεθνικών κολοσσών που κάνουν deals με βάση τις συμμαχίες της 'Αστερόεσσας' και της οικογένειας Μπους.

Το ζήτημα που οφείλει να μας απασχολεί δεν είναι απλά η καταγραφή των λαθών και των παραλήψεων της Κυβέρνησης. Αυτό έστω και με ένα ισοπεδωτικό ή συμψηφιστικό τρόπο το αναδεικνύουν και τα ΜΜΕ. Το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε μια διαφορετική πολιτική πρόταση. Πρόταση όχι μόνο αρχών και στόχων, ιδεών και κατευθύνσεων. Αλλά κυρίως πρόταση ξεκάθαρη και συγκεκριμένη.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Όταν ξεφύγουμε από την θεωρία και πάμε στο "συγκεκριμένο" γίνονται εμφανείς οι αποκλίνουσες απόψεις και η ανομοιογένεια που υπάρχει σε αυτό το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κίνημα. Δυστυχώς πάρα πολλές έννοιες έχουν φθαρεί, έχουν χάσει την αξία τους και σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό και συγκινησιακό τους φορτίο. Απαιτείται να καθοριστούν εκ νέου τόσο στην φιλοσοφική, όσο και την πραγματική τους προσέγγιση.
Ταυτόχρονα πολλές προτάσεις μας παρότι είναι ουσιαστικές και τεκμηριωμένες δεν έχουν αυτό το "επικοινωνιακό" "κάτι" που θα συγκινήσουν τον κόσμο. Αυτό οφείλεται στο ότι είναι εύκολο να παρερμηνευθούν ή να απαξιωθούν, όταν δεν εκφέρονται αξιόπιστα και ξεκάθαρα, τόσο με μορφή δράσης, όσο και με μορφή του συγκεκριμένου μέτρου.

Η ευθύνη μας ενόψει του Συνεδρίου είναι να αποσαφηνίσουμε τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό. Να κάνουμε εμφανές ότι η έννοια "σοσιαλισμός" δεν είναι ξεπερασμένη, αλλά απλά έχει μετασχηματιστεί το πλαίσιο των δράσεων που είναι αναγκαίο για να πετύχει ένας σοσιαλιστικός -κοινωνικός- μετασχηματισμός.
Ταυτόχρονα, πρέπει να εντάξουμε στο πολιτικό μας οπλοστάσιο έννοιες και όρους που έχουν όχι μόνο ιστορικό-πολιτικό φορτίο, αλλά και σύγχρονο περιεχόμενο, όπως π.χ. η δημοκρατία και η εθνική ανεξαρτησία. Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειάζεται να περιγράψουμε με σαφήνεια αυτό το νέο περιεχόμενο και κυρίως να ειπωθεί από αξιόπιστα-άφθαρτα πολιτικά στελέχη.
Σε αυτό το σημείο είναι σαφές ότι π.χ. το ΠΑΣΟΚ ίσως να μην μπορεί να προτείνει θέσεις ρήξης (π.χ. "έξω οι βάσεις" ή "έξω από την ΕΟΚ"), που τότε ήταν όχι απλά σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, άλλα αίτημα γενιών ως δείγμα της εθνικής μας χειραφέτησης. Είναι όμως σίγουρο ότι προτάσεις, όπως ο ανακαθορισμός των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας ή της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η χάραξη Ευρωπαϊκής πολιτικής για την ένταξη νέων χωρών και την Βαλκανική πολιτική, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ξεκάθαρο "ναι" ή ξεκάθαρο "όχι" στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, για την σημερινή ευρωπαϊκή και όχι μόνο πραγματικότητα, είναι μια ρήξη.

Ίσως είναι δύσκολο σε ένα παγκοσμιοποιημένο σκηνικό να γίνουν μερικές από τις προτάσεις μας σαφείς. Το σίγουρο όμως είναι ότι πρέπει να γεννήσουμε την ελπίδα. Η ελπίδα δεν μπορεί να γεννηθεί όταν εμπεδώνεται αντίληψη ότι τα πάντα καθορίζονται στην Ευρώπη και από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και ότι η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να πει κάτι διαφορετικό. Τηρουμένων των αναλογιών και και αν λάβουμε υπόψη την εξάρτηση της χώρας μας το 1985-'86 η "Πρωτοβουλία των 6" ήταν κάτι πολύ μεγάλο για την "μικρή Ελλάδα". Μπορούμε να τολμήσουμε και σήμερα;
Η απάντηση είναι ναι. Το μοναδικό εμπόδιο είναι το φθαρμένο, κουρασμένο και εξαρτημένο πολιτικό προσωπικό του Κινήματος, που δεν μπορεί να μεταφέρει τον πλούτο των ιδεών, το πάθος του αγώνα και τον ενθουσιασμό της νίκης στη βάση του Κινήματος και ιδίως στη νεολαία. Η μάχη κατά της διαφθοράς και η περιφρούρηση της αξιοπιστίας της δημοκρατίας μας είναι μάχη επιβίωσης για την επίτευξη των πολιτικών στόχων του ΠΑΣΟΚ και την ανατροπή των συσχετισμών.
Αυτή η μάχη θέλει ανήσυχους και όχι βολεμένους! Ας την δώσουμε.