Η Ιστορία κοιλοπονά (μέρος I)

«Μια φορά κι έναν καιρό, …»

Αν θελήσει κάποιος να μιλήσει στα παιδιά που γεννήθηκαν την δεκαετία του ’80 για τον κόσμο στον οποίο μεγαλώσαμε όσοι, από καιρό τώρα, αφήσαμε πίσω μας τα δεύτερα –άντα, δεν έχει άλλον τρόπο. Σαν παραμύθι…

Όλα άλλαξαν και εξακολουθούν να αλλάζουν, με καταιγιστικό ρυθμό. Οι επικοινωνίες, οι σχέσεις, η ηθική, η ιστορία, η γεωγραφία. Τίποτα πια σήμερα δεν είναι το ίδιο με χθές και τίποτα αύριο δεν θα είναι ίδιο με σήμερα. Αν αναζητήσουμε μια λέξη που να χαρακτηρίζει την εποχή μας, αυτή δεν θα είναι ούτε η «πληροφορία» ούτε η «τεχνολογία» ούτε το «περιβάλλον». Η «ταχύτητα» είναι. Στην μακραίωνη ιστορία της πορείας του ανθρώπου στην μικρή αυτή κουκίδα του χάρτη του σύμπαντος που ονομάζουμε «γη», υπήρξαν πολλές εποχές αλλαγών, συνήθως βίαιων και πιό σπάνια ειρηνικών. Αλλαγές όμως με τέτοια ταχύτητα δεν έχουμε βιώσει ποτέ.

Βάζοντας την εποχή μας στο μικροσκόπιο της ανάλυσης, εύκολα διακρίνουμε ότι η ατμομηχανή που οδηγεί αυτή την εξωφρενικά γρήγορη πορεία της ανθρωπότητας προς το μέλλον, είναι η τεχνολογία.

Εύκολα επίσης διακρίνει κανείς ότι κάποιοι τομείς της γνώσης δείχνουν να κρατούν μετέωρο το ανασηκωμένο πόδι τους, μη γνωρίζοντας που να το ακουμπήσουν για να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Στην κατηγορία ανήκουν οι πολιτικές επιστήμες. Εξηγούμαι: δεν λέω ότι στην εποχή μας δεν παράγεται πολιτική σκέψη. Αντίθετα. Υπάρχει μια πληθώρα απόψεων και αναλύσεων. Ίσως υπερπαραγωγή σκέψεων, που γεννιέται ακριβώς από αυτή την αβεβαιότητα εξήγησης των γεγονότων και πρόβλεψης της πορείας.

Είναι όμως έτσι; Είναι το μέλλον των ανθρώπινων κοινωνιών αβέβαιο ειδωμένο για παράδειγμα μέσα από το πρίσμα της ανάγκης προσαρμογής της ηθικής στις εκρήξεις της βιοτεχνολογίας ή της βιοχημείας; Μέσα από την καταστροφική επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον; Έχουμε τα εργαλεία εκείνα που θα μας κάνουν να αναλύσουμε τις νέου τύπου κοινωνικές συγκρούσεις που διαμορφώνονται και θα εξακολουθήσουν να διαμορφώνονται; Μπορεί η πολιτική γενικώτερα και ειδικά η αριστερά να δώσει απαντήσεις στις σημερινές προκλήσεις και ανάγκες των κοινωνιών ή των ατόμων; Και, επιτέλους, τι μπορεί να εννοούμε ως αριστερά σήμερα;

Τέλος, και ίσως το πλέον κρίσιμο: Η ελληνική κοινωνία μέσα σε αυτό το παγκόσμιο γίγνεσθαι ποια θέση έχει;

Καλά να είμαστε και θα τα δούμε ένα - ένα στη συνέχεια...