Απαγκιστρώστε την νεολαία απο τα κόμματα!

Η νεολαία, τόσο στα πλαίσια της κοινωνίας, όσο και των κομμάτων αποτελεί το πιο ζωντανό και, υπό προϋποθέσεις νεωτεριστικό, κομμάτι. Το πρόβλημα, όμως, ξεκινάει από την σαλαμοποίηση των νέων μέσα στις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις καθώς και από την (κατά πλειοψηφία) αδιαφορία τους για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα στενά όρια, του φοιτητικού τους, μικρόκοσμου. Εκτός των ορίων, αυτών, βρίσκεται και το ενδιαφέρον τους για την τοπική τους κοινωνία. Και αυτό γιατί κανείς δεν τους έμαθε ότι στην αρχή, είναι προτιμότερο να προτείνεις και να πράττεις για να αλλάξεις τα μικρά (και φαινομενικά ασήμαντα), παρά να φωνάζεις ατάκες και συνθήματα, νομίζοντας ότι θα εμποδίσεις τις εξελίξεις στα μεγάλα.
Οι νέοι στις φοιτητικές παρατάξεις μαθαίνουν από νωρίς τι σημαίνει ρουσφέτι και πελατειακή, από τα κόμματα, σχέση. Η ψήφος, πολλών, εξαρτάται από το ποια παράταξη μπορεί να τους δώσει θέματα και σημειώσεις μέχρι και το ποια διοργανώνει τα καλύτερα πάρτι.
Η απαγκίστρωση των νέων από τα κόμματα, είναι επιτακτική ανάγκη.
Όπως είχαμε αναφέρει και στους "φακέλους προτάσεων" τα κόμματα πρέπει να απομακρυνθούν από τις σχολές. Πρέπει λοιπόν να καταργηθούν οι κομματικές παρατάξεις.
Να δημιουργηθεί ενιαίο ψηφοδέλτιο για την ψήφιση των Φοιτητικών Αντιπροσωπειών. Τα όργανα, αυτά, θα έχουν την δικαιοδοσία του ελέγχου της οικονομικής διαχείρισης των σχολών τους και ισότιμη θέση σε όλα τα συμβούλια. Θα αποστέλλουν αντιπρόσωπο στην Εθνική Φοιτητική Αντιπροσωπεία, η οποία θα έχει, με την σειρά της ισότιμη θέση στα πρυτανικά συμβούλια και άμεση συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας. Και στα δυο αυτά όργανα, η θητεία θα είναι μονοετής και δεν θα επιτρέπεται επανεκλογή κανενός αντιπροσώπου.
Με αυτό τον τρόπο, οι σχολές θα μετατραπούν σε "σχολεία" πολιτικοποίησης και όχι κομματικοποίησης Θα διδάσκουν, στην πράξη, έννοιες όπως, αυτοοργάνωση, διάλογος, πολιτική ευθύνη, συνεργασία, συμμετοχική δημοκρατία.
Η κομματική συνείδηση των νέων, οφείλει να δημιουργείτε στο χώρο της τοπικής κοινωνίας και των δημοτικών οργανώσεων με ρόλους αρεστούς σε αυτούς και παραγωγικούς για την ίδια την κοινωνία.
Οι νέοι θα μπορούσαν να είναι οι υπεύθυνοι διαδικτύου των τοπικών οργανώσεων.
Να αναλαμβάνουν, δηλαδή, την ενημέρωση του site και την ψηφιακή ενημέρωση των φίλων και μελών του, κόμματος που θα επιλέξουν να ενταχθούν.
Μπορούν να είναι οι οργανωτές όλων των περιβαντολογικών εκστρατειών ενημέρωσης (ανακύκλωση, μείωση της κατανάλωσης, αναδάσωσης, καθαριότητα της πόλης) καθώς και κάθε είδους κίνησης αφύπνισης του κόσμου για κοινωνικά ζητήματα.
Να τους ζητούνται προτάσεις (μέσα από ομάδες διαλόγου) για θέματα που άπτονται του δήμου, όπου διαμένουν και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι συνομιλητές
Όλα αυτά με σχέση συνεργασίας και όχι εξάρτησης, ως προς τα κόμματα. Οι νέοι να κατανοούν τις ευθύνες που θα τους αναθέτονται και να είναι συνεπείς ως προς αυτές και με την σειρά τους οι δημοτικές οργανώσεις να σέβονται το ατίθασο και ανεξάρτητο πνεύμα της ηλικίας.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν, στο μέλλον, τα κόμματα να επανδρωθούν με ώριμα σε πρωτοβουλίες και ευθύνες στελέχη και η κοινωνία, με μια νέα γενιά πολιτικοποιημένων και ευαισθητοποιημένων πολιτών.

Συμφωνώ εν μέρει σε αυτά που λες, αλλά οι παρατάξεις δημιουργήθηκαν με σκοπό τη βελτίωση του πανεπιστημίου και όχι άλλων εξωτερικών χώρων. Αυτό είναι υπόθεση του κράτους και του κυβερνώντος κόμματος. Αν κάποιος θέλει αυτοβούλως να πράξει κάτι από αυτά που αναφέρεις για τη βελτίωση της κοινωνίας, αυτό λέγεται εθελοντισμός και δεν ανήκει στα όρια των παρατάξεων. Η προσωπική μου άποψη για τις παρατάξεις είναι ότι προσφέρουν μια εμπειρία ζωής καθώς αποτελούν μια ομάδα, ένα μικρόκοσμο της αυριανής κοινωνίας που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Άλλωστε με πολλές προτάσεις των παρατάξεων έχουν βελτιωθεί οι σχολές. Επίσης, ο καθένας είναι υπεύθυνος για να πολιτικοποιήσει τον εαυτό του και αυτοοργάνωση, υπευθυνότητα και άλλες αξίες προσφέρονται μέσα από την εγγραφή στις παρατάξεις.

O rolos twn foiththkwn parataksewn den htan panta to rousfeth h miza kai ola ta synafh. Oi foithtikes paratakseis sta plaisia enos dhmokratikou Panepisthmiou einai oi thermokhtides paragwghs politikhs gia thn koinwnia toso se thewrhtiko oso kai se praktiko epipedo. Oi foithtikes paratakseis apoteloun mikrografeia tou politikou mas systhmatos. Me thn logikh ths katarghshs twn parataksewn pou vazeis tha eperepe na katarghsoume kai ta politika kommata kai oi vouleytes na eklegonte me eniaio pshfodeltio giati fainomena rousfetiou einai kuriarxa sto politiko mas systhma.
O foithtikos syndikalismos den einai apla ekproswphsh sta organa syndioikhshs kai epilush twn provlhmatwn twn foithtwn. Oi Genikes Syneleyseis einai amigws xwros politikwn kai ideologikwn zymwsewn panw se eyritera themata opws to asfalistiko, to perivallon akoma kai h krish sthn mesh anatolh.
Mesa apo tis olomeleies twn foithtikwn parataksewn galouxhte o foithths sto dhmokratiko politiko dialogo kai diamorfwnete ws energos poliths gia thn symmetoxh tou argotera sthn koinwnia. H omogenopoihsh twn foithtwn tha eixe ws monadiko apotelesma ton akrwthriasmo kathe politikhs diaforopoihshs. Shmera isws na fenete oti to foithtiko kinhma exei allwtriothei alla gia na anatrapei ayth h eikona einai anagaio na katalavoume oti prepei na anatrapei kai h eikona ths koinwnias mas genika gia thn politikh. Einai prwtistos theme nootropiwn pou geniounte se ola ta paidia prin mpoun sta panepisthmia.
H eklogh gia ena xrono sta organa syndioikhshs einai terastio lathos epishs kai antidhmokratiko. Den yparxei paromio mplafon oute kai sthn eklogh twn vouleytwn pou ws gnwstwn diaxeirixonte ena terastio kommati eksousias se sxesh me tous foithtikous syllogous.

Δεν διαφωνω οτι ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων υπήρξε, καποτε, σημαντικότατος. Πλέον, όμως έχουν απαξιωθεί και κάτι πρέπει να αλλάξει. Περιμένω, οπότε, τις αντιπροτάσεις σας.

den einai thema typopoihmenwn protasewn se bullet. Einai thema koultouras kai nootropias. Gia na alaksei to politiko mas systhm a kai na pataxtei h diafthora se kathe epipedo syndikalistikwn forewn einai aparaithth h allagh olou tou ekpaideytikou systhmatos kai h allagh nootropiwn mporei na parei kai 30 xronia.
Apla pragmata pou mporei na skeftei vevaia kaneis gia thn anavathmish tou foithtikou syndikalismou einai h anavathmish ths leitourgias ten foithtikwn syllogwn kai h enisxysh tous toso apo to Panepisthmio oso kai thn politeia kurios se epipedo ypodomwn. Yparxoun poloi foithtikoi sullogoi pou den exoun kan xwro na stegasoun to uliko tous. H swsthn leitourgeia kai h thespish apo tis Genikes Syneleyseis Foithtwn elegktikwn mhxanismwn apenanth stous ekproswpous isws mporousan na alaksoun kai thn leitourgeia kapoiwn "thesmikwn" foithtwn. Oi foithtikes paratakseis ayto pou exoun anagh einai o epanakathorismos twn stoxwn tous sto shmerino sterewma. Anagaia krinete h dhmiourgia kentrikhs domhs gia kathe parataksh pou shmera leipei apo thn P.A.S.P. pali me katallhlous eswterikous mhxanismous elegxou kai axiologhshs twn stelexwn.

Το πρόβλημα είναι πως η κομματική νεολαία δυστυχώς άγεται και φέρεται από διάφορους παράγοντες του ίδιου του κόμματος. Είναι απλά ένα γρανάζι στο μηχανισμό που ουσιαστικά βοηθάει συγκεκριμένα άτομα και όχι πολιτικές. Οι περισσότεροι που ασχολούνται με τις φοιτητικές παρατάξεις γνωρίζουν πολύ καλύτερα όλες τις διαδικασίες εκλογών, το καταστατικό κτλ (τα οποία είναι χρήσιμα ως ένα βαθμό) αλλά το μειονέκτημα είναι πως δεν βάζουν μπροστά τις πολιτικές για οποιοδήποτε θέμα. Ξεχνούν την πολιτική και παραμερίζουν τα πιστεύω τους για να μπορέσουν να μην έρθουν σε ρήξη με το κατεστημένο και να γίνουν τα αγαπημένα παιδιά που θα μπορέσουν αργότερα να παίξουν κάποιο ρόλο.

Όμως δεν είναι όλοι έτσι.
Βλέπουμε το παρελθόν, το αμφισβητούμε δημιουργικά, είμαστε απέναντι στην στατική οπτική, στη συντήρηση.
Δεν χρειάζεται να απαγκιστρωθούμε αλλά να καταλάβουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά διεκδικώντας το μέλλον που θέλουμε και ας έρθουμε σε ρήξη με τον οποιοδήποτε.

Ας πάρουμε δυο δεδομένα. Οι κοινωνία πέθανε και ζήτω οι συντεχνίες . Η όπως το θέτει ο Παπαχατζής

Η ψήφος, πολλών, εξαρτάται από το ποια παράταξη μπορεί να τους δώσει θέματα και σημειώσεις μέχρι και το ποια διοργανώνει τα καλύτερα πάρτι.

Αλλά έχω ένα ζητούμενο παρακαλώ: Να μην κάνουμε και τους φοιτητές φλωράκια ή όπως το θέτει ο παπαχατζής :

Πρέπει λοιπόν να καταργηθούν οι κομματικές παρατάξεις.
Να δημιουργηθεί ενιαίο ψηφοδέλτιο για την ψήφιση των Φοιτητικών Αντιπροσωπειών. Τα όργανα, αυτά, θα έχουν την δικαιοδοσία του ελέγχου της οικονομικής διαχείρισης των σχολών τους και ισότιμη θέση σε όλα τα συμβούλια. Θα αποστέλλουν αντιπρόσωπο στην Εθνική Φοιτητική Αντιπροσωπεία, η οποία θα έχει, με την σειρά της ισότιμη θέση στα πρυτανικά συμβούλια και άμεση συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας. Και στα δυο αυτά όργανα, η θητεία θα είναι μονοετής και δεν θα επιτρέπεται επανεκλογή κανενός αντιπροσώπου.
Με αυτό τον τρόπο, οι σχολές θα μετατραπούν σε "σχολεία" πολιτικοποίησης και όχι κομματικοποίησης Θα διδάσκουν, στην πράξη, έννοιες όπως, αυτοοργάνωση, διάλογος, πολιτική ευθύνη, συνεργασία, συμμετοχική δημοκρατία.
Η κομματική συνείδηση των νέων, οφείλει να δημιουργείτε στο χώρο της τοπικής κοινωνίας και των δημοτικών οργανώσεων με ρόλους αρεστούς σε αυτούς και παραγωγικούς για την ίδια την κοινωνία.
Οι νέοι θα μπορούσαν να είναι οι υπεύθυνοι διαδικτύου των τοπικών οργανώσεων.
Να αναλαμβάνουν, δηλαδή, την ενημέρωση του site και την ψηφιακή ενημέρωση των φίλων και μελών του, κόμματος που θα επιλέξουν να ενταχθούν.
Μπορούν να είναι οι οργανωτές όλων των περιβαντολογικών εκστρατειών ενημέρωσης (ανακύκλωση, μείωση της κατανάλωσης, αναδάσωσης, καθαριότητα της πόλης) καθώς και κάθε είδους κίνησης αφύπνισης του κόσμου για κοινωνικά ζητήματα.
Να τους ζητούνται προτάσεις (μέσα από ομάδες διαλόγου) για θέματα που άπτονται του δήμου, όπου διαμένουν και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι συνομιλητές

Ως αντιπρόταση δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να αφορά του φοιτητές. Τα κόμματα θέλουν τους νέους και είναι αλήθεια ότι μέσα από τα κόμματα αναλαμβάνεις και εσύ το μέρος της εύθηνης σου για αυτή την χώρα ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις η ακόμα χειρότερα έτσι θα έπρεπε

Εκείνο που πρέπει να αλλάξει είναι μάλλον στα κόμματα.
και στα μυαλά.

Τελικά διακρίνω μια προσπάθεια επιβολής των φαντασιώσεων του καθένα μας σε βάρος άλλων που σε κάθε περίπτωση δεν ερωτήθηκαν. Ακόμα παραπέρα αυτοί οι «άλλοι» θεωρούνται πρόβατα που ότι και να τους προτείνει ο καθένας θα το κάνουν
Για σιγά

Έχουμε πει για αυτοοργάνωση και εδώ πάμε στο έλα να σε... αυτό οργανώσω..

Η αυτο-οργάνωση δεν μπορεί να καθοδηγηθεί και αυτη είναι η ομορφιά της. Οι φοιτητες μέσα απο τέτοιες προσπάθειες θα καταλάβουν οτι μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την πατρονία των κομμάτων.
Άλλωστε για την εκπροσώπη τους θα υπάρχει ως όργανο η Φοιτητική Αντιπροσωπία η οποία θα είναι ισχυρότερη, θεσμικά, απο τις υπάρχουσες φοιτητικές παρατάξεις.
Τέλος, και όσον αφορά την σχέση τους με τα κόμματα. Εσείς θεωρήτε οτι ένας νέος που ασχολείτε με τον εθελοντισμό, το περιβάλλον και την εκμάθηση του κόσμου των υπολογιστών σε τεχνολογικά αναλφάβητους είναι... φλώρος;
Σεβαστή η άποψη σας κύριε Παπαιωάννου αλλα, προσωπικά δεν την υιοθετώ.

Αφού η αυτό οργάνωση δεν μπορεί να καθοδηγήσει όπως πολύ σωστά λέτε καλό θα ήταν να ξεκινάτε τις προτάσεις σας με το ρήμα «προτείνω». Το οποίο απουσιάζει απελπιστικά (μέχρι σημείου παρεξηγήσεως) στις μέρες μας.
Επίπλεον επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι ο συμβατικός ρόλος που έχετε προ επιλέξει για τους νέους στα κόμματα είναι τελείως καταθλιπτικός..

Το επόμενο βήμα σας είναι υποθέτω η σύνταξη καθηκοντολογιου του καλού νεολαίου στο κόμμα…. ή κάνω λάθος;

Με το όρο φλωράκια εννοώ τους λοβοτημένους νεανίες που θα μπαίνουν στο κόμμα που οραματίζεστε.

Είναι απλό! Εάν ένας νέος δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο και τα πάντα γύρω του με στόχο το κοινό καλό δεν είναι πλέων νέος. Εάν ο φοιτητής δεν μπορεί να το κάνει αυτό τότε δεν μπορεί να το κάνει κανείς.
Έρχεστε λοιπόν εσείς και του βάζετε νόρμες απολιτικής συμπεριφοράς…


Τα κόμματα ναι!
Παρασιτούν στα πανεπιστήμια και βρίσκονται εκεί για να δημιουργούν εντυπώσεις..
Αλλά ούτε αιχμάλωτους έχουν τους φοιτητές ούτε αγκιστρωμένους και
αν δεν μπορούν να τους εκφράσουν...

φταίνε τα κόμματα.

Οι φοιτητές τέλος είναι Έλληνες ψηφοφόροι και τα σχολεία κομμάτια της κοινωνίας. Τα κόμματα λοιπόν δεν γίνεται να διωχθούν από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια καθώς είναι δημοκρατικά και τυχών τέτοια ενέργεια αντισυνταγματική.

Ελπίζω να μην απουσιάζει και η δημοκρατία στο μέλλον που ονειρεύεστε για τα παιδιά μας.

Είμαι αυταρχικός και αντιδημοκράτης;
Αφου το λέτε, δεν έχω λόγο να σας αμφισβητήσω.
Άλλωστε σας το ξαναείπα, κάθε γνώμη είναι σεβαστή.
Σας το είπα, όμως και απο την αρχή. Δεν χρειάζεται το ρήμα "προτείνω" για να διατυπώσει κανείς πρόταση σε ένα κείμενο.
Φυσικά και οι νέοι πρέπει να συνεχίσουν να αμφισβητούν τα πάντα και να προτείνουν για τα πάντα. Ο τρόπος για να το πετύχουν θα διαφοροποιηθεί απλά.

σας ευχαριστω

endiaferon o dialogos alla mia frash apla

'panepisthmia xwris paratakseis = koinwnia xwris kommata'

'eksygiansh kommatwn=exsygiansh parataksewn'

Η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά θεωρώ ότι και οι δυο προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να δρουν οι νέοι-πολίτες-φοιτητές, έχουν την βάση τους. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι άλλος ο ρόλος των "εκπροσώπων των φοιτητών", όπως και αντίστοιχα των "εκπροσώπων της κοινωνίας" από αυτόν των "ενεργών φοιτητών" ή των "ενεργών πολιτών"
Η προσπάθεια του καθενός μας να συμβάλουμε μέσα από την Κοινωνία των Πολιτών σε διάφορες δράσεις για το περιβάλλον, την κοινωνική συνοχή, την αλληλεγγύη κλπ δεν έχει καμία σχέση με την οργανωμένη πολιτική δράση για την αλλαγή, την ανατροπή, τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται. Οι ενεργοί πολίτες δεν θα ήταν χρήσιμοι αν δεν μπορούσαν να "επηρεάσουν" την οργανωμένη πολιτεία, τα κόμματα, τις κυβερνήσεις και τα κράτη στην πολιτική τους. Από την άλλη τα κόμματα και οι αιρετοί άρχοντες δεν θα ήταν "δημοκράτες" αν δεν επηρεάζονταν από την κοινωνική πραγματικότητα και τις κινήσεις των πολιτών.
Ειδικότερα μιλώντας για τους φοιτητές και τις πολιτικές νεολαίες παρατάξεις, θεωρώ υπερβολικά λάθος να προσπαθούμε να τις υποκαταστήσουμε από την "κοινωνία των ενεργών φοιτητών". Τα προβλήματα της νεολαίας είναι πολιτικά-κοινωνικά, τα προβλήματα της σπουδάζουσας το ίδιο. Ο πολιτικός αγώνας που επιδιώκει συγκεκριμένα αποτελέσματα και θέλει την "ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών" υπέρ της προοδευτικής-αριστερής πολιτικής δεν μπορεί να επιτευχθεί με κινήσεις προοδευτικών ενεργών νέων-πολιτών.
Το πρόβλημα μας είναι η παγκοσμιοποίηση, είναι ο φιλελευθερισμός, είναι η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η διαφθορά. Αυτά είναι αμιγώς πολιτικά και ταξικά ζητήματα και απαιτούν την δράση οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων. Αλοίμονο αν αυτή την οργανωμένη πολιτική δράση την αποσυνδέουμε από την φοιτητική νεολαία και τις κομματικές δομές νεολαίας.
Τα φαινόμενα "διαφθοράς" και "διαπλοκής" είναι κατ' εικόνα και ομοίωσις των "μητρικών κομμάτων. Όσο μάλιστα πιο έντονη είναι η διάθεση ενός κόμματος να ελέγξει την "δράση" της νεολαίας του ή να καλλιεργήσει τις φιλοδοξίες νέων στελεχών, ώστε να επηρεάσει τις πολιτικές τους αποφάσεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η φθορά των παρατάξεων.
Το πρόβλημα έγκειται στα κόμματα. Γιατί οι πολιτικές νεολαίες και οι παρατάξεις έπαιξαν δημιουργικό ρόλο την περίοδο 1960-1985 και γιατί από τότε και μετά υπάρχουν γκρίζα σημεία? Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τότε σταμάτησαν τα περισσότερα ελληνικά κόμματα να είναι κόμματα αρχών και ιδεών. Γιατί τότε άρχισαν να αναπτύσσονται εσωκομματική στρατοί με βάση προσωπικές στρατηγικές. Γιατί τότε άρχισε να θεωρείται η εκλογή ακαδημαϊκών αρχών πεδίο συναλλαγής υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων με ακαδημαϊκούς υποστηρικτές και "ακαδημαϊκές" ελίτ.
Η αιτία δεν είναι γενικά ο κομματισμός. Η αιτία είναι η αλλαγή λειτουργίας, συγκρότησης και δράσης των κομμάτων. Αυτό όμως δεν θέλουμε να αλλάξει ΓΑΠ? Θέλουμε ένα κόμμα όπου όλες οι εκφράσεις του σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, τάξεις και θεσμούς (Βουλευτές, ΟΤΑ, συνδικαλιστές, ακαδημαϊκοί) να έχουν μια κοινή συνισταμένη, ένα κοινό στόχο. Μια τέτοια μορφή κομμάτος, νεολαίας, παράταξης, είναι χρήσιμη, δημιουργική, αναγκαία!
Η κοινωνία των πολιτών μπορεί να συνεχίσει παράλληλες και αυτόνομες δράσεις, μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή νοοτροπίας και στην αφύπνιση πολλών. Δεν μπορεί όμως να πραγματώσει τον κοινωνικό μετασχηματισμό, δεν μπορεί να την διασφαλίσει την δίκαιη κοινωνία, δεν μπορεί να την εγγυηθεί έναν διαφορετικό κόσμο, όπου η οικονομία θα είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας και υπό την ελεγκτική δικαιοδοσία της πολιτικής (σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο).
Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία είναι ο πρώτος πυλώνας, όπου μπορεί να χτιστεί μια νέα γενιά πολιτών δημιουργική, προοδευτική, αγωνιστική, ανατρεπτική, αλτρουιστική. Ας βοηθήσουμε να τα καταφέρει.

Μια δημοκρατική Νεολαία οφείλει να έχει σπάσει τη λογική των εξουσιαστικών σχέσεων, τη λογική των μηχανισμών. Όλοι έχουν να προσφέρουν, κανένας δεν περισσεύει, αλλά να προσφέρει ελεύθερα, να προσφέρει δημοκρατικά. Να μην εγκλωβίζεται, να μην φθείρεται, να μην διαφθείρεται. Να καλλιεργείται έτσι ένα νέο πρότυπο εξουσίας, και όχι ένα καχεκτικό πρότυπο, παλαιοκομματικής λειτουργίας. Το δε χειρότερο είναι να καλλιεργείται και να διαπαιδαγωγείται ο νέος άνθρωπο σε παλαιά πρότυπα, συγκεντρωτικής και αυταρχικής και πελατειακής εξουσίας. Αυτά τα πρότυπα έχουν μία ημερομηνία λήξης η οποία παρήλθε και πρέπει επιτέλους να εμπεδωθεί.

Μια αναδρομή στο παρελθόν της κάθε κομματικής Νεολαίας και ανιχνεύοντας τις πρακτικές με τις οποίες λειτουργούσε, διαπιστώνεται μία αυτό-παγίδευση, μεγαλύτερη ή μικρότερη, σε μία αναπαραγωγή μηχανισμών οι οποίοι λειτουργούν στην βάση μιας επετηρίδας “δικών μας” στελεχών. Η αυτονόμηση της Νεολαίας, ειδικά εκείνης του ΠΑΣΟΚ, από την κομματική τάξη δεν επετεύχθη και αγνόησε τις εξελίξεις στις επιλογές, τον τρόπο ζωής και τις αξίες των νέων, εμπιστευόμενη τα ιδεολογικά και αξιακά στερεότυπα μιας άλλης εποχής. Έδωσε και ξανάδωσε παλιές απαντήσεις σε καινούργια ερωτήματα, αναλώθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις σε πολέμους χαρακωμάτων και μκροπελατειακών στρατών.

Σε μεγάλα προβλήματα, και μάλιστα όταν οι λύσεις σε αυτά εστιάζουν στο μέλλον μια ολόκληρης γενιάς απαιτούνται άμεσες γενναίες ριζοσπαστικές λύσεις. Η αναζωογόνηση της νεολαίας και η πρόσκληση προς τους νέους ανθρώπους για ανατροπή κατεστημένων αντιλήψεων και νοοτροπιών, δίνει την κυρίαρχη κατεύθυνση στο στοίχημα της συγκρότησης ενός καινούργιου υποκειμένου που θα εκφράσει τις αντιλήψεις, τα διακυβεύματα και τις διεκδικήσεις των προοδευτικών νέων της χώρας. Η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου υψηλών προσδοκιών, σε μια περίοδο μάλιστα έντονης εξατομίκευσης και αποπολιτικοποίησης, απαιτεί ένα άλμα έξω από το συμβατικό πολιτικό ανταγωνισμό των παρεών και των ομάδων που συνήθως καταλήγει σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.

Υπάρχει όμως η διάθεση και πρωτίστως η ώθηση για κάτι τέτοιο; Από τους ίδιους τους νέους, όχι με σχήματα κινήτρων που θα υποδουλώσουν τις νέες και τους νέους, σε επιταγές που δεν υπηρετούν και δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες τους. Οι νέοι δεν πρέπει να είναι στρατιωτάκια πολιτικών γραφείων και αφισοκολλητές στην δήθεν προοπτική της εξασφάλισης μια θέσης εργασίας. Αλλά να ξεφύγουν από τέτοια παρωχημένα σχήματα παράγωγα ενός πολιτικού συστήματος που δεν ανταποκρίνεται στις επιταγές του σήμερα και του μέλλοντος της νέας γενιάς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό. Οι νέοι ποτέ δεν έμαθαν πως να λειτουργούν χωρίς καθοδήγηση. Απο το σχολείο ακόμα αντί να τους μάθουν την οφελιμότητα της οργανωσης και της ομαδικής λειτουργίας, τους υποδεικνύουν, απλά, τον τρόπο. Με το ίδιο σκεπτικό λειτουργούν και οι φοιτητικές παρατάξεις. Προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα και να "εκπαιδεύσουν" τα νέα κομματικά παιδιά τους. Θα συμφωνήσω με τον think different.
Petman εγραψες: "Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία είναι ο πρώτος πυλώνας, όπου μπορεί να χτιστεί μια νέα γενιά πολιτών δημιουργική, προοδευτική, αγωνιστική, ανατρεπτική, αλτρουιστική. Ας βοηθήσουμε να τα καταφέρει."
Η πρόταση που εχω καταθέσει, θεωρώ, οτι δεν αποκλίνει απο τα ζητούμενα που θέτεις. Θεωρώ, απλά, οτι εαν η νεα γενιά δράσει μόνη της χωρίς κομματικούς κανόνες και "πατερουληδες" που απλά διεκδικουν μια θέση στον κομματικό μηχανισμό θα γίνει παραγωγικότερη, τολμηρότερη και θα δείξει το δρόμο στα κόμματα.

Φαντάζομαι ότι δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη απο τις 5 προτεραιότητες που βάζει το ΠΑΣΟΚ για το συνέδριο του είναι η "Γνώση παντού". Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι την ανασυγκρότηση της ταλαιπωρημένης τα τελευταία χρόνια Νεολαίας ΠΑΣΟΚ την αναλαμβάνει προσωπικά ο ΓΑΠ, ο οποίος έχει επανηλλημένα διακηρύξει ότι δεν θέλει μια "νεολαία - πεζικό" του κόμματος και του εκάστοτε αρχηγού.

Φίλε stefan κοντεύει ένας χρόνος που έγινε, με πολλές τυμπανοκρουσίες, το Συνέδριο Επανίδρυσης της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ (Μάρτιος 2007). Με σύνθημα "Είμαστε η γενιά της Ανατροπής". Τα ερωτήματα γίνονται όλο και πιο επίκαιρα: α) τι βγήκε από αυτό το Συνέδριο Επανίδρυσης; και β) για ποιά Ανατροπή μιλάμε; Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του. Ένα είναι το δεδομένο, ότι η επανίδρυση ήταν μια αποτυχημένη άσκηση επί χάρτου. Μια άσκηση επί χάρτου που διέψευσε τις προσδοκίες 90.000+ νέων που ψήφισαν Συνέδρους... Και υπάρχει ένα βαθύτερο ζήτημα, υπάρχει ανάγκη εξήγησης γιατί οι νέες και νέοι απωθούνται από τη πολιτική;;; Ο ΓΑΠ οφείλει να δράσει γιατί η επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ προαπαιτεί μια Νεολαία που δεν είναι της καρέκλας και που καταλήγει να είναι απολιτίκ ως προς τους πολιτικούς στόχους... και δεν νοείται επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ χωρίς τη νέα γενιά. Ο ΓΑΠ πρέπει να ξαναφέρει τους νέους στο πολιτικό προσκήνιο, έστω απλά και μόνο γιατί η νέα γενιά είναι το μέλλον. Όχι τα κουρασμένα παλικάρια της καρέκλας και της μεδόθευσης...

Η νεολαία μπορεί (και πρέπει ) πάντα να αμφισβητεί . Πολύ περισσότερο μια κομματική (αν πρέπει να υπάρχει τέτοια με τη συγκεκριμένη συγκρότηση σήμερα) νεολαία μπορεί (και πρέπει) να αμφισβητεί ακόμη και τις θέσεις του κόμματος. Να χτυπάει καμπανάκια ανατροπής , αναθεώρησης ξεπερασμένων απόψεων.

Είχαμε ποτέ τα τελευταία χρόνια τέτοια νεολαία στο ΠΑΣΟΚ? Από ότι θυμάμαι και ξέρω, όχι. Νεολαία με "τάγματα" πρωτοκλασσάτων και λόχους "δευτεροκλασσάτων" θυμάμαι. Και αυτά με ευθύνη φυσικά αυτών που είχαν την ευθύνη να την "ανασυγκροτήσουν" και απέτυχαν επανηλημμένα.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η κομματική νεολαία είχε πολιτικές θέσεις αντίθετες με το κόμμα και γιαυτό "τιμωρείται" και αναφέρουν σαν παράδειγμα το άρθρο 16!! Εγω ρωτάω : ποιά ήταν η θέση της Νεολαίας στο θέμα και σε ήταν σε αντίθεση με τη θέση του κόμματος (αν αυτό είχε ξεκάθαρη θέση , και αναφέρομαι στο κόμμα και όχι στον ΓΑΠ)?

Η τελευταία προσπάθεια "ονοματίστηκε" (γιατί μόνο αυτό έγινε στην ουσία) ΚΙΝΗΜΑ ΝΕΩΝ. Μήπως πρέπει να το υλοποιήσουμε επιτέλους πραγματικά? Μήπως πρέπει να στηρίξουμε ένα αυτο-οργανωμένο και αυτο-προσδιοριζόμενο Κίνημα Νέων?

Είναι αναγκαίο οι οργανώσεις Νεολαίας να επανιδρυθούν και να ανοίξουν τις πόρτες τους σε κάθε διαφορετική άποψη, να βασιλεύσει η δημοκρατία και μέσα από αυτήν την διαδικασία η Νεολαία να αποτελέσει πόλο έλξης προβληματισμένων, γεμάτων ανησυχίες, νέων. Με άλλα λόγια συμμετοχή όλων, ενεργή συμμετοχή της νέας γενιάς της χώρας μας. Μόνο έτσι θα σταματήσει η κατήφορος που οδηγεί στη παράλυση των δημιουργικών πολιτών. Αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός, η παθητικότητα, η παραίτηση, η αποχή. Σε ένα τέτοιο όραμα δεν χωρούν οι γνωστές ιδιοκτησιακές λογικές.

Η πρόσκληση για συμμετοχή είναι ανοικτή απέναντι σε ολόκληρη τη νέα γενιά, με πλήρη επίγνωση ότι απέναντι στα κόμματα υπάρχει μια δυσπιστία, μια καχυποψία, αλλά είναι απολύτως σαφές ότι το Κίνημα και μέσα από την αναγκαία ανασύσταση της Νεολαίας πρέπει να δημιουργεί το καινούργιο, να δημιουργεί κάτι πρωτόγνωρο. Απέναντι στην κομματική γραφειοκρατία που βλέπει ο νεολαίος, να διαμορφωθεί μια πολύ μεγαλύτερη ελευθερία συμμετοχής και επιλογών, απέναντι στο κόμμα στρατιώτες και αφισοκολλητές θα δημιουργηθεί το κόμμα των ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών. Απέναντι στο κόμμα μανιφέστων και γραμμών, θα λειτουργήσει το κόμμα αξιών και ήθους. Απέναντι στο κόμμα το ιεραρχικό, ανοίγει το κόμμα δικτυακό, οριζόντιο. Απέναντι στο κόμμα της μιας και μόνο γραμμής, να δημιουργηθεί το κόμμα κοινών αρχών και στόχων με πολλαπλές προσεγγίσεις, αναζητήσεις και διάλογο. Απέναντι στο κόμμα των κλειστών διαδικασιών, να υπάρχει το κόμμα της διαφάνειας και του ανοίγματος, το ανοικτό κόμμα. Απέναντι στο κόμμα στρατώνας και κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων, το κόμμα της δημιουργίας, της τέχνης, το κόμμα της έμπνευσης, της ομορφιάς, της ανθρωπιάς.

Τα οποιαδήποτε κομματικά αξιώματα είναι αυτά που παράγουν τους γνώριμους παραγοντισμούς, μιας και είναι πολύτιμα! Εδώ που τα λέμε κάθε ‘αξίωμα’ στις μέρες μας αποτελεί μια ευκαιρία κοινωνικής ανόδου, ακόμη και αυτό του διαχειριστή πολυκατοικίας. Είναι λοιπόν η ζήτηση που καθορίζει την ‘αγορά’.
Με πληθωριστικά πτυχία υποτιθέμενης επιστημοσύνης, οι νέοι διαγκωνίζονται για το μοναδικό πράγμα που θα απαλύνει τις βαθύτερες πολιτιστικές ανάγκες τους: τα αξιώματα μέσω των κομμάτων και την επωνυμία μέσω των media.
Κάθε προσπάθεια συγκρότησης νεολαίας θα είναι αποτυχημένη αν δεν πάρει υπόψη της τις κοινωνικές πιέσεις. Το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα θα πρέπει να αντιμετωπίσει -είτε το θέλει είτε όχι- με κάποιο σαφή τρόπο τις ανάγκες των νέων. Μέχρι τώρα έχει επιλέξει να μοιράσει αξιώματα, επιταγές χαμηλής αξίας, ενίοτε και ακάλυπτες.
Πώς θα φαινόταν λοιπόν μια νεολαία χωρίς εκλεγμένα ‘όργανα’ αλλά με εκ περιτροπής συμμετοχή σε συντονιστικά όργανα όσων επιθυμούν; Αυτό θα ήταν και μια πιλοτική εφαρμογή του μέτρου που θα μπορούσε να επεκταθεί και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης ή πανεπιστημιακών συλλόγων κλπ. Οι κάθε είδους ‘εκλογές’ κατά τη γνώμη μου περνούν βαθειά κρίση και η δημοκρατία πρέπει να βρει νέους δρόμους για να πορευτεί στο μέλλον.
Η νεολαία χρειάζεται επίσης ευκαιρίες έκφρασης. Έχω κατά καιρούς προτείνει πολλά τέτοια ‘καλλιτεχνικά’ αλλά πάντοτε εισέπραξα την πιο άνευρη συγκαταβατική αντιμετώπιση, ας είναι…
Τελευταίο, το θέμα της αισθητικής: στο σημερινό κόσμο το μήνυμα με το μέσο ταυτίζονται όλο και περισσότερο. Οι νέοι επικοινωνούν πολύ λιγότερο με το λόγο και πολύ περισσότερο με την αίσθηση που τους προκαλούν τα πράγματα. Τα μηνύματα, ακόμη και τα πολιτικά, μεταφράζονται σε ερεθίσματα οπτικά, ηχητικά και ενίοτε απτικά. Τα γραφικά των αφισών, οι χώροι των συνεδρίων και συναντήσεων, η διάταξη των ομιλητών, η σωματική συμμετοχή του κοινού μέσω της διάταξης του χώρου, η κίνηση, τα υλικά, οι ήχοι, τα χρώματα, οι μουσικές, ο φωτισμός και ο αερισμός είναι το ίδιο σημαντικά με αυτά που θα ειπωθούν… ίσως.

Ο ΓΑΠ στη σημερινή του ομιλία «σε σύσκεψη στελεχών της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ» έθεσε τις βάσεις για ένα μα νέα αφετηρία στη, κατά πολύ τεθλασμένη, πορεία της Νεολαίας του Κινήματος. Ο ΓΑΠ πρόσφατα είχε δεσμευτεί ότι θα έπαιρνε το θέμα στα χέρια του και σαφώς, αυτό το νέο ξεκίνημα, είναι αναπόσπαστο τμήμα και εντάσσεται στη πορεία προς το Συνέδριο του Κινήματος.

Με κάθε βεβαιότητα ο ΓΑΠ θέλει τη νέα γενιά μέτοχο και στις διεργασίες του Συνεδρίου και στα πολιτικά δρώμενα γενικότερα και έτσι πρέπει να είναι. Η στόχευση του ΓΑΠ έχει και διατηρεί σε βάθος χρόνου όλα τα στοιχεία της προοδευτικότητας, είναι ανοικτόμυαλη. Αρκούν όμως, έστω και καθυστερημένα, οι κατάλληλες κινήσεις προς αυτή τη κατεύθυνση ή το παρελθόν βαραίνει και σηματοδοτεί το παρόν; Το δεδομένο ότι αύριο ο ΣΥΝ, προς τον οποίο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι «διαρρέει» η νέα γενιά, εκλέγει νέο Πρόεδρο έχει τη σημασία του; Προφανώς αν λάβει κανείς υπόψη του την αναφορά του ΓΑΠ που κάλεσε τα κόμματα της άλλης αριστεράς να εγκαταλείψουν την ρηχή αντιπολίτευση, την ισοπέδωση των πάντων και την άρνηση ευθυνών διακυβέρνησης, «μετρώντας απλώς τα ποσοστά τους την ώρα που η Ν.Δ νέμεται την εξουσία»…

Η μέχρι τώρα προσέγγιση της νέας γενιάς, κομματικής και μη, από πλευράς ΠΑΣΟΚ διακρίνεται για την αποσπασματικότητα της και τις αρνητικές της συνέπειες, που βαραίνουν όσους ενασχολήθηκαν με το θέμα:
- πριν περίπου ενάμιση χρόνο και, συστήθηκε η Επιτροπή Έμπνευσης και Διαλόγου για τη Νέα Γενιά, μια επιτροπή που συνεδρίασε ελάχιστες φορές και χάθηκε κάπου στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας»…
- ακολούθησε το περασμένο Μάρτη το πολύ διατυμπανισμένο Συνέδριο Επανίδρυσης Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, με πενιχρά αποτελέσματα ή πιο επακριβώς χωρίς επανίδρυση της Νεολαίας και με χαμένο στα συρτάρια τόσο το Καταστατικό, όσο και οι πολιτικές θέσεις, δεδομένου ότι παρέμεινε αναλλοίωτος ο πόλεμος χαρακωμάτων και δεν ξεπεράστηκαν οι σκόπελοι, της εμμονής στις περιχαρακώσεις τυπολογίας «οι δικοί μας και οι εχθροί μας» και της προσήλωσης στη «καρέκλα»...
- το «πακέτο» έκλεισε με την αδυναμία εκατέρωθεν πλευρών (ΠΑΣΟΚ και ΠΑΣΠ) να διαμορφώσουν μια πλατφόρμα επικοινωνίας πάνω στο επίμαχο άρθρο 16 και μάλιστα στη προοπτική των φοιτητικών εκλογών, που μόνο αντικείμενο είχαν την επίτευξη ενός «αξιόμαχου» ποσοστού ως μόνο αξιακό στόχο, εκλογές που τελικά κατέδειξαν την απώθηση των νέων από τις κομματικές φοιτητικές φράξιες και παρατάξεις…

Τι καινούργιο φέρνει η προσέγγιση του ΓΑΠ στη προοπτική προς το Συνέδριο; Ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, εσωκομματική και μη: «η νεολαία δεν χρειάζεται καπετανάτα, αλλά να γίνει ο καπετάνιος αλλαγής της χώρας». Ο ΓΑΠ έθεσε ως στόχο τη διαμόρφωση ενός Εθνικού Συμφώνου του Κινήματος με τη Νέα Γενιά με πολιτικές και προτάσεις για την νεολαία της χώρας και ανακοίνωσε το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της συγκρότησης της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

Στο κόμβο του ΠΑΣΟΚ (www.pasok.gr) η ομιλία ΓΑΠ τιτλοφορείται: Νεολαία Δύναμη Ανατροπής και Αλλαγής… Όμως με τέτοια συνθηματολογία δεν δημιουργούνται οι συνθήκες εκείνες που θα μπορούσαν να δραστηριοποιήσουν τις νέες και τους νέους να δώσουν το παρόν και το καλύτερο εαυτό τους στη πορεία προς το Συνέδριο. Έχει παρέλθει η εποχή των εκκωφαντικών συνθημάτων και έχει έρθει η ώρα της δράσης που προϋποθέτει πραγματικά κίνητρα και ουσιαστικές προοπτικές.

Στην ομιλία του στα στελέχη της Νεολαίας ο ΓΑΠ ξεκαθάρισε ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την συγκρότηση της Νεολαίας και γενικότερα τις πολιτικές για τη νέα γενιά και έθεσε ορισμένους στόχους. Οι στόχοι αυτοί μπορούν να οδηγήσουν σε μια έξοδο από την αγκύλωση και να βοηθήσουν στην απαγκίστρωση από τις πελατειακές σχέσεις που διέπουν τις σχέσεις Κινήματος και Νεολαίας.

Μια στοχοθεσία ενάντια στη παραπολιτική και τη συναλλαγή: για να σπάσει η λογική ότι κάποιοι είναι διαμεσολαβητές και ότι υπάρχουν κάποια «μαγαζιά». "Γιατί ήρθε η ώρα οι νέοι να βοηθήσουν για να αλλάξουν αυτές τις πρακτικές, να αλλάξουν από όλα εκείνα τα φαινόμενα τα οποία το Κίνημα έχει στηλιτεύσει, που αλλοιώνουν τις αξίες του, αλλοιώνουν τις αρχές του, αλλοιώνουν την δυναμική, που προωθούν την παραπολιτική αντί για την πολιτική, που αναγκάζουν τον νέο να σκύβει το κεφάλι σε ένα διαρκές αλισβερίσι συναλλαγής με όλες τις μορφές της εξουσίας, που επιτρέπει και αναδεικνύει επαγγελματίες εξουσιαστές, αντί να αναδεικνύει την ανατροπή της εξουσίας, την ανατροπή νοοτροπιών, την αλλαγή που χρειάζεται ο κόσμος."

Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ΓΑΠ:

- Ορίζει νέες διαδικασίες και δεσμεύεται για την οριστική και μέχρι τέλους διεκπεραίωσή τους, για την άμεση συγκρότηση όλων των Οργάνων με βάση το Καταστατικό και τις πολιτικές θέσεις που ψηφίστηκαν στο πρόσφατο Συνέδριο Επανίδρυσης της Νεολαίας.

- Δεσμεύεται για την κατάθεση Εθνικού Συμφώνου με τη Νέα Γενιά, ένα «Σύμφωνο» μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της νέας γενιάς της χώρας, με το οποίο το ΠΑΣΟΚ θα εγγυηθεί συγκεκριμένες οριζόντιες πολιτικές σε όλα τα επίπεδα για τους νέους.

- Θα εισηγηθεί την εκπροσώπηση των νέων στο επικείμενο Συνέδριο μέσα από τις Οργανώσεις του κόμματος, αλλά και την αλλαγή στο Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, για να διασφαλιστεί η συμμετοχή νέων σε όλα τα επίπεδα στο Κίνημά, στα Όργανα, στα ψηφοδέλτια, στις Επιτροπές.

- Προωθείται και κατοχυρώνεται θεσμικά η ανανέωση, καθώς και οι διαδικασίες για την ανάδειξη Γραμματέων των Νομαρχιακών Συντονιστικών Γραμματειών, την ίδια ημέρα με τις διαδικασίες ανάδειξης Συνέδρων για το Συνέδριο του Κινήματός.

- Αμέσως μετά το Συνέδριό, ανοίγουν άμεσα οι διαδικασίες για την εκλογή αντιπροσώπων από την ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, για την Συνδιάσκεψη της ΠΑΣΠ, που θα ψηφίσει το δικό της Καταστατικό, στα πρότυπα ασφαλώς του Καταστατικού του ΠΑΣΟΚ και της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Με συγκεκριμένες αρχές, διαδικασίες, που θα πρέπει να πιστοποιηθούν, ώστε όλες οι ΠΑΣΠ θα έχουν πραγματικά ένα κοινό υπόβαθρο αξιών, λειτουργιών και πρακτικών. Η ΠΑΣΠ θα εκλέξει τους εκπροσώπους της στην Νεολαία, όπως και τα κεντρικά της Όργανα για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Το θέμα της Νεολαίας όμως δεν είναι μόνο θέμα θεσμικό, είναι και θέμα απεξάρτησης από λογικές παραεξουσίας που απαιτεί μια ουσιώδη αλλαγή αντιλήψεων, άρα ανάγεται σε θέμα δημοκρατικής παιδείας και αλληλεγγύης και όχι αλληλομαχαιρωμάτων. Και εδώ απαιτούνται δραστικές λύσεις

Αγαπητοί μου φίλοι,


Κάποτε ήταν μια κοπέλα και την έλεγαν Δαπίτσα. Ήταν ψηλή,
ξανθιά, με μεγάλα μπαλκόνια και ζουμερά χείλη. Αυτή η Δαπίτσα λοιπόν, μάζευε γύρω
της πολλά παιδιά της φοιτητιούσας νεολαίας, γιατί τους υπόσχονταν ταξίδια, ξέφρενα
πάρτι, κερασμένα ποτά, έτοιμες σημειώσεις και καλές γνωριμίες με καθηγητές που
είναι διατεθειμένοι να τους «βοηθήσουν» με τα μαθήματα, ανταλλάσοντας τα με ψήφους
υπέρ της πρυτανείας. Η Δαπίτσα λοιπόν, όπως καταλαβαίνεται, είχε μεγάλη επιτυχία!
Δίπλα της καθόταν μια άλλη κοπέλα, η Πασπίτσα, μια κοπέλα έξυπνη, χαρισματική,
αλλά δυστυχώς κάπως παχουλή ως χοντρή, κάπως άσχημη, με γυαλιά και σπυράκια. Η Πασπίτσα
έπρεπε κάτι να κάνει για να γίνει και αυτή ελκυστική. Έκανε πλαστικές λοιπόν, σουλουπώθηκε,
και ίδρυσε μια εταιρία, την Travel Pasp,
για να μπορεί και αυτή να κάθεται σε ένα τραπεζάκι που θα μαζεύει κόσμο και θα
πουλάει και αυτή μόστρα, ταξίδια, πάρτι, σημειώσεις και όλα τα λοιπά καλούδια. Η
Δαπίτσα όμως ήταν πιο έμπυρη και όλα αυτά τα έκανε καλύτερα.


Το ερώτημα είναι εσύ με ποια από τις δύο θα πήγαινες; Εγώ πάντως,
έτσι εχόντων των πραγμάτων, με καμία! Αν πήγαινα με την Δαπίτσα, θα ήμουν
συμφεροντολόγος, παρτάκιας, δε θα με ένοιαζε για το πώς τα βγάζει πέρα ο διπλανός
μου, αφού εγώ θα τα πέρναγα καλά.


Θα πήγαινα μόνο με τη μεριά της Πασπίτσας αν έμενε όπως ήταν,
ασχημούλα, αλλά έξυπνη, αγωνιστική, αλτρουιστική και συμπονετική. Θέλω να είμαι
με την μεριά του σωστού, του δίκαιου, του ιδεολόγου. Δε θέλω μια παράταξη του
φαίνεστε, αλλά του είστε. Ας αναλογιστούμε όλοι τι ζητάμε από τους άλλους και ας
τους προσφέρουμε και εμείς το ίδιο! Ας μπούμε στα αμφιθέατρα και ας φωνάξουμε για
αυτά που θέλουμε και που δε θέλουμε. Αυτά που ζητάμε και αυτά που μας πνίγουν. Ας μη μας παρασύρουν οι άλλοι σε ένα παιχνίδι που δε πρέπει να συμμετάσχουμε.
Ας αρθρώσουμε υπεύθυνο ριζοσπαστικό και αγωνιστικό πολιτικό λόγω!

Όσο για την ιστορία που σας είπα πιο πάνω, είναι απόλυτα
φανταστική! Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, ας θεωρηθεί άτυχη!