Φόρουμ
Πόρταλ*
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
ΣύνδεσηΕκλογές ΗΠΑ 2008: Πως θα έλθει (;) η «Αλλαγή»
Σελίδα 1 από 1
Εκλογές ΗΠΑ 2008: Πως θα έλθει (;) η «Αλλαγή»
NickStyl 22/4/2008, 06:07
Με αφορμή, τις πολύ κρίσιμες εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών που γίνονται σήμερα Τρίτη 22 Απριλίου, παραθέτω το σχετικό τμήμα της συνέντευξης που έδωσε ο Michael Albert στο Ελληνικό δίκτυο του Znet.
(παραθέτω τα βίντεο στα αγγλικά στο τέλος του κειμένου)
Ερώτηση: Ποιές οι σκέψεις σας για τις εκλογές στις ΗΠΑ. Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι με την εκλογή νέου προέδρου;
Albert:
Αναφέρετε ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του κόσμου δίνουν μεγάλη προσοχή στις αμερικανικές εκλογές, διότι ότι συμβαίνει στην Αμερική έχει επιπτώσεις και στους ίδιους. Νομίζω ότι αυτό που λέτε είναι αληθινό και η όλη θεωρία περί συμμετοχικής δημοκρατίας-αυτοδιαχείριση λέει κάτι για αυτό: Η εκλογή προέδρου στην Αμερική πρέπει να είναι μια εκλογή πραγματικά όπου ολόκληρος ο πλανήτης ψηφίζει. Δεδομένου ότι φοβερίζουμε και επιβάλλουμε τη θέλησή μας στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, και σε ορισμένες περιπτώσεις οι πράξεις μας έχουν μεγάλες επιπτώσεις στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και μερικές φορές μεγαλύτερες απότι εδώ, οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη πρέπει να έχουν το δικαίωμα λόγου. Φυσικά αυτό δεν θα συμβεί βραχυπρόθεσμα, αλλά θα ήταν σωστό να συμβεί. Αυτή βέβεια δεν είναι μια σκέψη που μπορεί να έρθει στο μυαλό ενός μέσου αμερικανού σχολιαστή ειδήσεων. Αυτό είναι ένα σημείο που θέλω να θίξω. Το δεύτερο σημείο είναι η αλλαγή στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική, ανάλογα με το εάν κερδίσει τις εκλογές ο McCain, τον οποίο και αποκαλώ βομβαρδιστή (σ.σ υπηρέτησε στον β΄παγκόσμιο και στο Βιετναμ στην αεροπορία και σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη), είτε ο Obama είτε η Clinton. Το ερώτημα είναι θα υπάρξει διαφορά; Θα υπάρξει κάποια αλλαγή σε σχέση με τη διακυβέρνηση Μπους; Ο «βομβαρδιστής» ενδεχομένως να είναι και ακόμη χειρότερος, κανείς δεν ξέρει, αλλά είναι δυνατό. Το λάθος που κάνουν οι σχολιαστές, αναλυτές και πολλοί άλλοι είναι ότι πιστεύουν ότι ο κύριος παράγοντας είναι τι έχει στο μυαλό του, τι σκέφτεται ο κάθε υποψήφιος. Αυτός ο παράγοντας είναι σχεδόν χωρίς σημασία. Δηλαδή, καταρχήν, δεν έχουμε καμία ιδέα τι είναι στο μυαλό του κάθε υποψηφίου. Οι υποψήφιοι συνήθως ψεύδονται, λένε συνήθως οτιδήποτε πρέπει να ακούσουν οι πολίτες, με σκοπό να κερδίσουν τις εκλογές. Έτσι, να βασίσει κάποιος την άποψή του, την επιλογή του στην εικόνα που διαμορφώνει για τη θέληση και την επιθυμία του υποψηφίου δείχνει αφέλεια ή ακόμα και άγνοια. Αξίζει να παρατηρήσετε ότι αυτό δεν το κάνει το 50% που δεν ψηφίζουν. Είναι πολύ εξυπνότεροι από αυτή τη λογική, όπως επίσης και ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ψηφίζουν είναι πολύ εξυπνότεροι. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο κάποιος να διακρίνει τις διαφορές μεταξύ των δύο δημοκρατικών υποψηφίων σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις. Μπορεί κάποιος να διακρίνει σημαντικές διαφορές μεταξύ αυτών που λένε ότι θα πραγματοποιήσουν οι Δημοκρατικοί και αυτών που ο McCain λέει ότι θα πραγματοποιήσει όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξέρουμε τι θα συμβεί πραγματικά. Αυτό που θα μας πει τι πραγματικά θα συμβεί σχετίζεται, εν πάση περιπτώσει όχι με τις απόψεις τους, αλλά με την κατάσταση της χώρας σε οποιοδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή. Και για το λόγο αυτό, έχει σημασία ποιός θα κερδίσει τις εκλογές: Εάν ο McCain κερδίσει σημαίνει ότι ο πληθυσμός είναι πρόθυμος σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον ο πληθυσμός που ψήφισε, δηλαδή το ένα τέταρτο συνολικά των ΗΠΑ, είναι πρόθυμος να ανεχθεί ακριβώς την ίδια πολιτική Μπους ή ίσως ακόμα χειρότερη. Και αυτό θα δημιουργήσει μία κατάσταση στην χώρα, στην οποία τελικά θα πάρουμε τις ίδιες πολιτικές ή πιθανώς και χειρότερες. Αν ο Obama ή η Clinton κερδίσει, ο λαός θα έχει την προσδοκία ουσιαστικών αλλαγών, που δεν είναι βέβαια οι αλλαγές που εμείς θέλουμε μακροπρόθεσμα, αλλά είναι βραχυπρόθεσμες αλλαγές και πιστεύω ότι πραγματικά θα υπάρξουν μερικές. Επίσης, το Ιράκ είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τις ΗΠΑ, περισσότερο σημαντικό απ' όσο οι περισσότεροι από τους ανθρώπους στην αριστερά καταλαβαίνουν. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν απλά να χάσουν τον πόλεμο. Εκτός αν υπάρχει γιγαντιαία πίεση για το αντίθετο, θα πρέπει οι ΗΠΑ να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον έλεγχο του πετρελαίου στην Ανατολή και θα προσπαθήσουν να το πραγματοποιήσουν αυτό, ανεξάρτητα από το ποιός κερδίσει τις εκλογές. Θα αποσύρρουν τα στρατεύματα; Ίσως. Επειδή πραγματικά υπάρχει τρομερή αντίσταση, υπάρχει τρομερή αντίθεση στον πόλεμο που συνεχώς αυξάνεται. Εάν συνεχίσει να αυξάνεται η αντίσταση κατά τη διάρκεια των εκλογών, είναι δυνατό να τους εξαναγκάσει σε απόσυρση, αλλά αυτό δε θα συμβεί λόγω της βούλησης του Obama ή της Clinton. Θα συμβεί λόγω της βούλησης του Αμερικανικού λαού. Και αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στη συζήτηση για τις Αμερικανικές εκλογές.
Στις ΗΠΑ έχουμε ένα σύστημα δύο κομμάτων. Και τα δύο όμως είναι μέρος της ελιτ. Είναι πραγματικά δύο παρατάξεις (αριστερά-δεξιά) σε ένα κόμμα, το κόμμα του κεφαλαίου. Έτσι, στις ΗΠΑ έχουμε ένα κόμμα που εξυπηρετεί τα ενδιαφέροντα των πλουσίων και ισχυρών. Η εκλογική διαδικασία μεταξύ των υποψηφίων αφορά σε γενικές γραμμές το πόσο καλύτερα οι έχοντες θα διαχειριστούν και θα εξουσιάσουν τους μη έχοντες. Υπάρχουν βέβαια διαφορές σχετικά με το πως το κάνουν αυτό και αυτό διαμορφώνει τις διαφορές μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεμπουμπλικανών. Η βασική διαφορά κατά ένα μεγάλο μέρος αφορά το αίσθημα είτε ότι οι ισχυροί πρέπει να πιέσουν σκληρότερα για να πάρουν τα περισσότερα, ή ότι η εάν πιέσουν πολύ διακινδυνεύουν και αυτά που ήδη έχουν. Και έτσι οι Δημοκρατικοί είναι λίγο περισσότερο ανοικτοί και πιο ελαστικοί σχετικά με την μεγάλη πίεση που ασκείται στον πληθυσμό και σχετικά με το ότι πρέπει να δωθούν περισσότερα στο λαό, ενώ οι Ρεμπουμπλικανοί γενικά αποσκοπούν στο να πάρουν από το λαό όσα περισσοτέρα μπορούν να πάρουν.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η άνοδος του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, στοιχείο που συμμετείχε πάρα πολύ στη νίκη Μπους και ίσως συμμετέχει στη νίκη ή την ήττα McCain, επειδή μπορεί το στοιχείο αυτό να μην τον υποστηρίξει. Αυτός είναι ένας πολύ επικίνδυνος παράγοντας και είναι τελείως διαφορετικός από τους άλλους παράγοντες. Δηλαδή, όπως ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός, είναι ένας ιδεολογικός προσανατολισμός, που είναι αισχρός σε πολλές διαστάσεις και δεν έχει απλά ως σκοπό το κέρδος, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός στις ΗΠΑ έχει άλλες διαστάσεις και περιπλέκει τις σύγχρονες Αμερικανικές εκλογές. Αλλά σε γενικές γραμμές, οι Αμερικανικές εκλογές είναι βασικά οι συζητήσεις μεταξύ των πλούσιων για το πώς θα εξουσιάσουν τους φτωχούς. Και φυσικά οι εκλογές έχουν επιπτώσεις. Έτσι, παραδείγματος χάριν, ας υπόθεσετε ότι είστε κρατούμενοι στη φυλακή και πρόκειται να υπάρξουν εκλογές για τον επόμενο διευθυντή των φυλακών και υπάρχουν δύο υποψήφιοι. Ενδεχομένως να αποφασίζατε να συμμετέχετε στην ψηφοφορία, επειδή διακρίνατε ότι παρά το γεγονός ότι και οι δύο ψεύδονται ασύστολα, βρήκατε κάποιο τρόπο να διακρίνετε τις διαφορές μεταξύ τους, σε ζητήματα που θα είχαν επιπτώσεις σε σας, και για το λόγο αυτό θα ψηφίζατε. Μπορεί, όμως, να αποφασίσετε, ότι δεν πρόκειται να ψηφίζατε για όλους αυτούς τους τύπους, οι οποίοι πρόκειται μόνο να καταστρέψουν τη ζωή σας. Έτσι, υπάρχει το 50% που δεν ψηφίζει, αλλά και ένα ποσοστό στο υπόλοιπο 50% που ψηφίζει, που προσπαθεί να διακρίνει κάποιο λόγο για να κάνουν την επιλογή μεταξύ των υποψηφίων. Οπότε πως κάνουν αυτή την επιλογή; Εάν τα άτομα αυτά έχουν λάβει ανώτερη εκπαίδευση -σε γενικές γραμμές όσο περισσότερο μορφωμένος είναι κάποιος στις ΗΠΑ, τόσο πιο αποχαυνωμένος είναι- διότι είναι αλήθεια, ότι όση περισσότερη εκπαίδευση έχει κάποιος, τόσο λιγότερο καταλαβαίνει τον κόσμο και τόσο πιο μακρυνές από την πραγματικότητα και γελοίες πεποιθήσεις έχει. Έτσι, εάν είστε ιδιαίτερα μορφωμένος, ακούτε τις συζητήσεις των υποψηφίων και ακούτε αυτό που οι υποψήφιοι λένε και κάνετε την επιλογή σας με βάση τις πραγματικές υποσχέσεις τους, το οποίο είναι ακριβώς σαν να ακούτε ένα εκ γεννετής ψεύτη και να ενεργήτε με βάση αυτό που σας λένε. Αυτό πραγματικά κάνουν οι αποκαλούμενοι έξυπνοι, μορφωμένοι άνθρωποι. Εάν δεν είστε όμως τόσο έξυπνος και μορφωμένος, το οποίο δηλαδή μεταφράζεται στο ότι εξακολουθήτε να έχετε ακόμα εγκέφαλο, δεν θα κάνατε έτσι την επιλογή σας. Έτσι, το 30% αυτών που ψηφίζουν (δηλαδή το 30% του 50%) ακολουθεί διαφορετικό τρόπο επιλογής. Διερωτώνται: Τι λένε αυτοί οι υποψηφίοι που μπορώ να πιστεψω; Και αυτός ο τρόπος έχει ενδιαφέρον. Γι΄ αυτό και μερικά ζητήματα είναι τόσο σημαντικά στις ΗΠΑ: το ζήτημα των αμβλώσεων,ο έλεγχος των πυροβόλων όπλων, οι προσωπικότητες των υποψηφίων. Αυτά τα πράγματα είναι ισχυρά επειδή είναι πιστευτά. Δηλαδή, η προσωπικότητα των υποψηφίων δεν πρόκειται να αλλάξει, είναι αυτή η οποία είναι. Έτσι, εάν κάνουν την επιλογή τους με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν πρόκειται να εξαπατηθούν. Εάν κάνουν την επιλογή τους με βάση τη θέση του υποψηφίου στο ζήτημα ελέγχου των πυροβόλων όπλων, υπάρχουν πολύ καλές πιθανότητες ότι οι υπόψηφιοι δεν πρόκειται να αλλάξουν θέση, ότι δηλαδή λένε την αλήθεια. Στο ζήτημα των αμβλώσεων, οι πιθανότητες είναι πολύ καλές ότι οι υποψήφιοι λένε την αλήθεια. Στην εξωτερική πολιτική, όμως, δεν έχει κανένα νόημα να δώσει κάποιος προσοχή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αξιολογεί κανείς αυτά που λένε οι υποψήφιοι. Έτσι, οι αποκαλούμενοι ανίδεοι άνθρωποι, που ψηφίζουν με βάση τα ζητήματα αυτά (άμβλωση, έλεγχος πυροβόλων όπλων και την προσωπικότητα υποψηφίου) κάνουν πραγματικά τις εξυπνότερες επιλογές, λαμβάνοντας υπόψη βέβαια το χάος μέσα στο οποίο ζούμε, εάν δούμε τα πράγματα ως έχουν.
Αυτή λοιπόν είναι η άποψή μου για τις εκλογές. Κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ο Obama και η Clinton είναι οι δύο υποψήφιοι. Δεν είναι μικρό πράγμα, είναι ένα πολύ σημαντικό πράγμα για τη χώρα. Το γεγονός ότι κάποιος με το όνομα Barak Hussein Obama έχει πιθανότητα να γίνει πρόεδρος στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κατά ένα τρόπο απίστευτο. Και εάν είναι τελικά αυτός, θα δείτε μια απίστευτα άσχημη προεκλογική εκστρατεία από τον McCain. Επίσης, άσχημη θα είναι η εκστρατεία αν η Clinton είναι η υποψήφια, απλά αντί για τη φυλή, το ζήτημα θα είναι το φύλο. Αλλά το γεγονός ότι είναι εδώ που είναι, το γεγονότος ότι έχουν φτάσει εδώ που έχουν φτάσει, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Όχι επειδή οι δύο υποψήφιοι είναι σπουδαίοι, αλλά επειδή υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν μια γυναίκα ή έναν μαύρο. Είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για τις ΗΠΑ, δεν είναι μικρό και είναι μια σημαντική επαλήθευση για κάτι που πολύ ξέραμε αλλά επίσης πολύ από εμάς δεν γνωρίζαμε και αυτό είναι καλό.
Σχετικά links:
http://www.zcommunications.org/zspace/group/HNPS
http://www.zcommunications.org/blog/view/1593
https://www.youtube.com/watch?v=-xu4T3_TH2I&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=59I_xvj6xL8&feature=related
Ερώτηση: Ποιές οι σκέψεις σας για τις εκλογές στις ΗΠΑ. Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι με την εκλογή νέου προέδρου;
Albert:
Αναφέρετε ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του κόσμου δίνουν μεγάλη προσοχή στις αμερικανικές εκλογές, διότι ότι συμβαίνει στην Αμερική έχει επιπτώσεις και στους ίδιους. Νομίζω ότι αυτό που λέτε είναι αληθινό και η όλη θεωρία περί συμμετοχικής δημοκρατίας-αυτοδιαχείριση λέει κάτι για αυτό: Η εκλογή προέδρου στην Αμερική πρέπει να είναι μια εκλογή πραγματικά όπου ολόκληρος ο πλανήτης ψηφίζει. Δεδομένου ότι φοβερίζουμε και επιβάλλουμε τη θέλησή μας στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, και σε ορισμένες περιπτώσεις οι πράξεις μας έχουν μεγάλες επιπτώσεις στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και μερικές φορές μεγαλύτερες απότι εδώ, οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη πρέπει να έχουν το δικαίωμα λόγου. Φυσικά αυτό δεν θα συμβεί βραχυπρόθεσμα, αλλά θα ήταν σωστό να συμβεί. Αυτή βέβεια δεν είναι μια σκέψη που μπορεί να έρθει στο μυαλό ενός μέσου αμερικανού σχολιαστή ειδήσεων. Αυτό είναι ένα σημείο που θέλω να θίξω. Το δεύτερο σημείο είναι η αλλαγή στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική, ανάλογα με το εάν κερδίσει τις εκλογές ο McCain, τον οποίο και αποκαλώ βομβαρδιστή (σ.σ υπηρέτησε στον β΄παγκόσμιο και στο Βιετναμ στην αεροπορία και σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη), είτε ο Obama είτε η Clinton. Το ερώτημα είναι θα υπάρξει διαφορά; Θα υπάρξει κάποια αλλαγή σε σχέση με τη διακυβέρνηση Μπους; Ο «βομβαρδιστής» ενδεχομένως να είναι και ακόμη χειρότερος, κανείς δεν ξέρει, αλλά είναι δυνατό. Το λάθος που κάνουν οι σχολιαστές, αναλυτές και πολλοί άλλοι είναι ότι πιστεύουν ότι ο κύριος παράγοντας είναι τι έχει στο μυαλό του, τι σκέφτεται ο κάθε υποψήφιος. Αυτός ο παράγοντας είναι σχεδόν χωρίς σημασία. Δηλαδή, καταρχήν, δεν έχουμε καμία ιδέα τι είναι στο μυαλό του κάθε υποψηφίου. Οι υποψήφιοι συνήθως ψεύδονται, λένε συνήθως οτιδήποτε πρέπει να ακούσουν οι πολίτες, με σκοπό να κερδίσουν τις εκλογές. Έτσι, να βασίσει κάποιος την άποψή του, την επιλογή του στην εικόνα που διαμορφώνει για τη θέληση και την επιθυμία του υποψηφίου δείχνει αφέλεια ή ακόμα και άγνοια. Αξίζει να παρατηρήσετε ότι αυτό δεν το κάνει το 50% που δεν ψηφίζουν. Είναι πολύ εξυπνότεροι από αυτή τη λογική, όπως επίσης και ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ψηφίζουν είναι πολύ εξυπνότεροι. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο κάποιος να διακρίνει τις διαφορές μεταξύ των δύο δημοκρατικών υποψηφίων σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις. Μπορεί κάποιος να διακρίνει σημαντικές διαφορές μεταξύ αυτών που λένε ότι θα πραγματοποιήσουν οι Δημοκρατικοί και αυτών που ο McCain λέει ότι θα πραγματοποιήσει όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξέρουμε τι θα συμβεί πραγματικά. Αυτό που θα μας πει τι πραγματικά θα συμβεί σχετίζεται, εν πάση περιπτώσει όχι με τις απόψεις τους, αλλά με την κατάσταση της χώρας σε οποιοδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή. Και για το λόγο αυτό, έχει σημασία ποιός θα κερδίσει τις εκλογές: Εάν ο McCain κερδίσει σημαίνει ότι ο πληθυσμός είναι πρόθυμος σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον ο πληθυσμός που ψήφισε, δηλαδή το ένα τέταρτο συνολικά των ΗΠΑ, είναι πρόθυμος να ανεχθεί ακριβώς την ίδια πολιτική Μπους ή ίσως ακόμα χειρότερη. Και αυτό θα δημιουργήσει μία κατάσταση στην χώρα, στην οποία τελικά θα πάρουμε τις ίδιες πολιτικές ή πιθανώς και χειρότερες. Αν ο Obama ή η Clinton κερδίσει, ο λαός θα έχει την προσδοκία ουσιαστικών αλλαγών, που δεν είναι βέβαια οι αλλαγές που εμείς θέλουμε μακροπρόθεσμα, αλλά είναι βραχυπρόθεσμες αλλαγές και πιστεύω ότι πραγματικά θα υπάρξουν μερικές. Επίσης, το Ιράκ είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τις ΗΠΑ, περισσότερο σημαντικό απ' όσο οι περισσότεροι από τους ανθρώπους στην αριστερά καταλαβαίνουν. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν απλά να χάσουν τον πόλεμο. Εκτός αν υπάρχει γιγαντιαία πίεση για το αντίθετο, θα πρέπει οι ΗΠΑ να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον έλεγχο του πετρελαίου στην Ανατολή και θα προσπαθήσουν να το πραγματοποιήσουν αυτό, ανεξάρτητα από το ποιός κερδίσει τις εκλογές. Θα αποσύρρουν τα στρατεύματα; Ίσως. Επειδή πραγματικά υπάρχει τρομερή αντίσταση, υπάρχει τρομερή αντίθεση στον πόλεμο που συνεχώς αυξάνεται. Εάν συνεχίσει να αυξάνεται η αντίσταση κατά τη διάρκεια των εκλογών, είναι δυνατό να τους εξαναγκάσει σε απόσυρση, αλλά αυτό δε θα συμβεί λόγω της βούλησης του Obama ή της Clinton. Θα συμβεί λόγω της βούλησης του Αμερικανικού λαού. Και αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στη συζήτηση για τις Αμερικανικές εκλογές.
Στις ΗΠΑ έχουμε ένα σύστημα δύο κομμάτων. Και τα δύο όμως είναι μέρος της ελιτ. Είναι πραγματικά δύο παρατάξεις (αριστερά-δεξιά) σε ένα κόμμα, το κόμμα του κεφαλαίου. Έτσι, στις ΗΠΑ έχουμε ένα κόμμα που εξυπηρετεί τα ενδιαφέροντα των πλουσίων και ισχυρών. Η εκλογική διαδικασία μεταξύ των υποψηφίων αφορά σε γενικές γραμμές το πόσο καλύτερα οι έχοντες θα διαχειριστούν και θα εξουσιάσουν τους μη έχοντες. Υπάρχουν βέβαια διαφορές σχετικά με το πως το κάνουν αυτό και αυτό διαμορφώνει τις διαφορές μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεμπουμπλικανών. Η βασική διαφορά κατά ένα μεγάλο μέρος αφορά το αίσθημα είτε ότι οι ισχυροί πρέπει να πιέσουν σκληρότερα για να πάρουν τα περισσότερα, ή ότι η εάν πιέσουν πολύ διακινδυνεύουν και αυτά που ήδη έχουν. Και έτσι οι Δημοκρατικοί είναι λίγο περισσότερο ανοικτοί και πιο ελαστικοί σχετικά με την μεγάλη πίεση που ασκείται στον πληθυσμό και σχετικά με το ότι πρέπει να δωθούν περισσότερα στο λαό, ενώ οι Ρεμπουμπλικανοί γενικά αποσκοπούν στο να πάρουν από το λαό όσα περισσοτέρα μπορούν να πάρουν.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η άνοδος του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, στοιχείο που συμμετείχε πάρα πολύ στη νίκη Μπους και ίσως συμμετέχει στη νίκη ή την ήττα McCain, επειδή μπορεί το στοιχείο αυτό να μην τον υποστηρίξει. Αυτός είναι ένας πολύ επικίνδυνος παράγοντας και είναι τελείως διαφορετικός από τους άλλους παράγοντες. Δηλαδή, όπως ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός, είναι ένας ιδεολογικός προσανατολισμός, που είναι αισχρός σε πολλές διαστάσεις και δεν έχει απλά ως σκοπό το κέρδος, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός στις ΗΠΑ έχει άλλες διαστάσεις και περιπλέκει τις σύγχρονες Αμερικανικές εκλογές. Αλλά σε γενικές γραμμές, οι Αμερικανικές εκλογές είναι βασικά οι συζητήσεις μεταξύ των πλούσιων για το πώς θα εξουσιάσουν τους φτωχούς. Και φυσικά οι εκλογές έχουν επιπτώσεις. Έτσι, παραδείγματος χάριν, ας υπόθεσετε ότι είστε κρατούμενοι στη φυλακή και πρόκειται να υπάρξουν εκλογές για τον επόμενο διευθυντή των φυλακών και υπάρχουν δύο υποψήφιοι. Ενδεχομένως να αποφασίζατε να συμμετέχετε στην ψηφοφορία, επειδή διακρίνατε ότι παρά το γεγονός ότι και οι δύο ψεύδονται ασύστολα, βρήκατε κάποιο τρόπο να διακρίνετε τις διαφορές μεταξύ τους, σε ζητήματα που θα είχαν επιπτώσεις σε σας, και για το λόγο αυτό θα ψηφίζατε. Μπορεί, όμως, να αποφασίσετε, ότι δεν πρόκειται να ψηφίζατε για όλους αυτούς τους τύπους, οι οποίοι πρόκειται μόνο να καταστρέψουν τη ζωή σας. Έτσι, υπάρχει το 50% που δεν ψηφίζει, αλλά και ένα ποσοστό στο υπόλοιπο 50% που ψηφίζει, που προσπαθεί να διακρίνει κάποιο λόγο για να κάνουν την επιλογή μεταξύ των υποψηφίων. Οπότε πως κάνουν αυτή την επιλογή; Εάν τα άτομα αυτά έχουν λάβει ανώτερη εκπαίδευση -σε γενικές γραμμές όσο περισσότερο μορφωμένος είναι κάποιος στις ΗΠΑ, τόσο πιο αποχαυνωμένος είναι- διότι είναι αλήθεια, ότι όση περισσότερη εκπαίδευση έχει κάποιος, τόσο λιγότερο καταλαβαίνει τον κόσμο και τόσο πιο μακρυνές από την πραγματικότητα και γελοίες πεποιθήσεις έχει. Έτσι, εάν είστε ιδιαίτερα μορφωμένος, ακούτε τις συζητήσεις των υποψηφίων και ακούτε αυτό που οι υποψήφιοι λένε και κάνετε την επιλογή σας με βάση τις πραγματικές υποσχέσεις τους, το οποίο είναι ακριβώς σαν να ακούτε ένα εκ γεννετής ψεύτη και να ενεργήτε με βάση αυτό που σας λένε. Αυτό πραγματικά κάνουν οι αποκαλούμενοι έξυπνοι, μορφωμένοι άνθρωποι. Εάν δεν είστε όμως τόσο έξυπνος και μορφωμένος, το οποίο δηλαδή μεταφράζεται στο ότι εξακολουθήτε να έχετε ακόμα εγκέφαλο, δεν θα κάνατε έτσι την επιλογή σας. Έτσι, το 30% αυτών που ψηφίζουν (δηλαδή το 30% του 50%) ακολουθεί διαφορετικό τρόπο επιλογής. Διερωτώνται: Τι λένε αυτοί οι υποψηφίοι που μπορώ να πιστεψω; Και αυτός ο τρόπος έχει ενδιαφέρον. Γι΄ αυτό και μερικά ζητήματα είναι τόσο σημαντικά στις ΗΠΑ: το ζήτημα των αμβλώσεων,ο έλεγχος των πυροβόλων όπλων, οι προσωπικότητες των υποψηφίων. Αυτά τα πράγματα είναι ισχυρά επειδή είναι πιστευτά. Δηλαδή, η προσωπικότητα των υποψηφίων δεν πρόκειται να αλλάξει, είναι αυτή η οποία είναι. Έτσι, εάν κάνουν την επιλογή τους με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν πρόκειται να εξαπατηθούν. Εάν κάνουν την επιλογή τους με βάση τη θέση του υποψηφίου στο ζήτημα ελέγχου των πυροβόλων όπλων, υπάρχουν πολύ καλές πιθανότητες ότι οι υπόψηφιοι δεν πρόκειται να αλλάξουν θέση, ότι δηλαδή λένε την αλήθεια. Στο ζήτημα των αμβλώσεων, οι πιθανότητες είναι πολύ καλές ότι οι υποψήφιοι λένε την αλήθεια. Στην εξωτερική πολιτική, όμως, δεν έχει κανένα νόημα να δώσει κάποιος προσοχή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αξιολογεί κανείς αυτά που λένε οι υποψήφιοι. Έτσι, οι αποκαλούμενοι ανίδεοι άνθρωποι, που ψηφίζουν με βάση τα ζητήματα αυτά (άμβλωση, έλεγχος πυροβόλων όπλων και την προσωπικότητα υποψηφίου) κάνουν πραγματικά τις εξυπνότερες επιλογές, λαμβάνοντας υπόψη βέβαια το χάος μέσα στο οποίο ζούμε, εάν δούμε τα πράγματα ως έχουν.
Αυτή λοιπόν είναι η άποψή μου για τις εκλογές. Κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ο Obama και η Clinton είναι οι δύο υποψήφιοι. Δεν είναι μικρό πράγμα, είναι ένα πολύ σημαντικό πράγμα για τη χώρα. Το γεγονός ότι κάποιος με το όνομα Barak Hussein Obama έχει πιθανότητα να γίνει πρόεδρος στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κατά ένα τρόπο απίστευτο. Και εάν είναι τελικά αυτός, θα δείτε μια απίστευτα άσχημη προεκλογική εκστρατεία από τον McCain. Επίσης, άσχημη θα είναι η εκστρατεία αν η Clinton είναι η υποψήφια, απλά αντί για τη φυλή, το ζήτημα θα είναι το φύλο. Αλλά το γεγονός ότι είναι εδώ που είναι, το γεγονότος ότι έχουν φτάσει εδώ που έχουν φτάσει, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Όχι επειδή οι δύο υποψήφιοι είναι σπουδαίοι, αλλά επειδή υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν μια γυναίκα ή έναν μαύρο. Είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για τις ΗΠΑ, δεν είναι μικρό και είναι μια σημαντική επαλήθευση για κάτι που πολύ ξέραμε αλλά επίσης πολύ από εμάς δεν γνωρίζαμε και αυτό είναι καλό.
Σχετικά links:
http://www.zcommunications.org/zspace/group/HNPS
http://www.zcommunications.org/blog/view/1593
https://www.youtube.com/watch?v=-xu4T3_TH2I&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=59I_xvj6xL8&feature=related
Έχει επεξεργασθεί από τον/την NickStyl στις 22/4/2008, 06:10, 1 φορά
NickStyl- Αριθμός μηνυμάτων : 24
Ηλικία : 51
Registration date : 19/01/2008
Απ: Εκλογές ΗΠΑ 2008: Πως θα έλθει (;) η «Αλλαγή»
NickStyl 22/4/2008, 06:09
Ερώτηση: Ποιά είναι η γνώμη σας για τον Obama; Θα ήθελε επίσης να σας ζητήσω να σχολιάσετε περισσότερο αυτό που έχετε γράψει σε πρόσφατο άρθρο σας στο Znet. Λέτε ότι ο Obama δεν έχει σχέση με Martin Luther King και στη συνέχεια γράφετε: «Αυτοί οι οποίοι λένε ότι ο Obama μοιάζει με τον JFK έχουν περισσότερο δίκαιο, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που με συναρπάζει. Ο Kennedy ήταν στην ουσία ένας τεράστιος Δούρειος Ίππος για τον πλανήτη και την κοινωνία, ένα είδος μαζικής απάτης: έξυπνος, όμορφος, γεμάτος αυτοπεποίθεση, χαρισματικός, αλλά με σκοπό να διατηρήσει το κατεστημένο, και σε πολλές περιπτώσεις να το επεκτείνει. Δεν μπορείς να κρύψεις πολλά πίσω από αυτό το χαμόγελο τελικά. Το να πιστεύει κάποιος ότι ο Obama είναι περίπου ίδιος, δεν είναι τιμητικό, απλά σημαίνει ότι έχει καλύτερο καμουφλάζ από την Clinton.”
Albert:
Εάν κοιτάξετε τις πραγματικές πολιτικές που άσκησε ο Kennedy και τη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος και όλα τα άλλα ουσιαστικά ζητήματα, θα διαπιστώσετε ότι ο Reagan ήταν όπως ο Kennedy. Αυτό που έχει συμβεί είναι μια στροφή. Όλοι νομίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει στροφή προς τα δεξιά. Όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες στην ουσία έχουν στραφεί προς τα αριστερά. Έτσι, αυτές οι πολιτικές που θεωρούνταν προοδευτικές κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης Kennedy, σήμερα δεν ήταν καθόλου προοδευτικές. Εάν εξετάσετε τις πολιτικές του, θα δείτε ότι ήταν θλιβερές και όχι σπουδαίες. Ενδεχομένως, μπορεί κάποιος με επιχειρήματα να πει ότι ο διάδοχός του, Lyndon Johnson είχε μερικές καλές προοδευτικές πολιτικές, αλλά όχι ο Kennedy. Αυτό νομίζω δείχνουν τα γεγονότα, αυτή είναι η αλήθεια.
Ακόμη δεν ξέρουμε πως θα είναι ο Obama ως πρόεδρος. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι δεν θα ήταν όπου είναι, θα είχε καταστραφεί, θα είχε περιθωριοποιηθεί εάν εκείνοι που έχουν τη δύναμη και τον πλούτο δεν πίστευαν ότι θα ήταν καλός για τα συμφέροντά τους, ότι θα ήταν εντάξει. Ο Edwards ήταν το ερωτηματικό, όχι ο Obama. Και ο Edwards και οι υπόλοιποι. Η περίπτωση του Edwards ήταν εκπληκτική. Ήταν ένας υποψήφιος από την επικρατούσα τάξη και υποψήφιος μεγάλης κλίμακας, που φαίνονται ότι πραγματικά υποστήριζε το λαό και ο οποίος φαίνονταν ειλικρινά προοδευτικός. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος βέβαια, αλλά αυτή είναι η άποψή μου και για το λόγο αυτό δεν βρίσκεται σήμερα στην προεκλογική εκστρατεία. Αυτός είναι ο λόγος που τα ΜΜΕ τον κατέστρεψαν. Φυσικά τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να καταστρέψουν και τον Barak Obama, ιδιαίτερα στην αρχή όταν ήταν άσημος και πιθανώς και την Clinton, αν και θα ήταν πιο δύσκολο, αλλά αυτό δε συνέβη. Και ο λόγος που δε συνέβη είναι επειδή αυτοί που έχουν τη δύναμη και τον πλούτο γνωρίζουν ότι κανένας από αυτούς δεν είναι προσωπικά η απειλή. Βέβαια, σε ότι αφορά τους ισχυρούς, υπάρχει ένας κίνδυνος με τον Obama. Ο κίνδυνος είναι ότι φαίνεται να εμπνέει και να δημιουργεί τεράστια αναταραχή όπως ο Kennedy. Εάν αυτός ο λαός εξελιχθε σε ενεργούς πολίτες και ακτιβιστές, τότε θα ήταν επικίνδυνος για τους ισχυρούς. Στοιχηματίζουν όμως, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Δεν γνωρίζω τι πρόκειται να συμβεί, θα το δούμε στην πορεία. Ας υποθέσουμε όμως ότι εκλέγεται. Και η εκλογή έρχεται μετά από μια σκληρή εκστρατεία και με τεράστια υποστήριξη από το 52% ή 54% του πληθυσμού, το οποίο έχει πραγματικά εμπνευστεί και είναι πραγματικά ενεργητικό. Και πέστε ότι το 50% που δεν ψηφίζουν αρχίζει να σκέφτεται «ω! Ενδεχομένως να συμβεί η αλλαγή», ίσως κάτι πρόκειται να συμβεί εδώ. Και αφού αναλάβει καθήκοντα ο Ομπάμα τι θα συμβεί; Θα αρχίσουν όλοι αυτοί οι υποστηρικτές να τον πιέζουν; Ή όλοι αυτοί θα πούνε «εντάξει ο Barak είναι πρόεδρος και ας μην είμαστε πιεστικοί». Εάν αρχίζουν να τον πιέζουν, εάν κινητοποιηθούν περαιτέρω, κάτι καλό ενδεχομένως να συμβεί, εάν όχι, αυτό θα είναι καταστροφικό. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πως θα είναι ο Obama σαν πρόεδρος. Εξαρτάται από τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Εάν τελικά εκλεγεί πρόεδρος και εάν στη συνέχεια οι άνθρωποι της αριστεράς δεν διαμαρτυρηθούν και δε δημιουργήσουν κίνημα, αυτό θα είναι καταστροφικό. Εάν γίνει πρόεδρος και οι εμπνεύσεις και όλα τα άλλα που δημιούργησε με τα λόγια του εξελιχθούν περαιτέρω, αυτό θα είναι θαυμάσιο.
Τη δεκαετία του '60 -δε γνωρίζω αν αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι η δική μου εμπειρία- η εντύπωση ήταν ότι τα λόγια του Kennedy, και εδώ έρχεται η αναλογία με τον Obama, τα λόγια και οι ομιλίες του συνεπήραν τη γενιά μου και μας έδωσαν ελπίδα και ένα είδος ιδεαλισμού, τα οποία και όταν στη συνέχεια εξαφανόστηκαν, προκάλεσαν πολλούς από εμάς να δημιουργήσουμε τα κινήματα της δεκαετίας του 60. Έτσι, εάν ο Obama εμπνεύσει και ξεσηκώσει και μετά – όπως ακριβώς αναμένω – απλά είναι ένας ακόμη πρόεδρος, ίσως λίγο πιο αριστερός κλπ, αλλά τίποτα σημαντικό- αλλά ταυτόχρονα ο λαός να θυμώσει και να πιστέψει ότι μπορούμε να κερδίσουμε περισσότερα, τότε αυτό θα ήταν θαυμάσιο. Εάν, όμως, αποφασίσει ο λαός «να πάει σπίτι του», θα είναι κακό.
Να μου επιτρέψετε να προσθέσω κάτι ακόμα πάνω σ΄αυτό, το οποίο είναι η καταθλιπτική όψη του τι μπορεί να συμβεί. Τη δεκαετία του '60, είμασταν θυμωμένοι διότι είμασταν άδολοι, δηλαδή τα κινήματα που διαμόρφωσαν την αντίσταση αποτελούνταν κατά ένα μεγάλο μέρος από ανθρώπους που ανακάλυπταν ότι η κοινωνία τους είχε πει ψέματα. Ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος άνθρωποι, που άρχιζαν να ανακαλύπτουν την αδικία, τον πόλεμο, όλα αυτά τα δεινά. Και μας κυρίευσε ο τρόμος και έτσι θυμώσαμε και γίναμε ενεργοί. Αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί ξανά. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση σήμερα. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να μας εκπλήξει σήμερα. Δεν υπάρχει καμία συνταρακτική αποκάλυψη που να μπορέσει να κάνει τους ανθρώπους να πούνε «μας έχουν πει ψέματα». Όλοι μας γνωρίζουμε ότι μας λένε ψέματα. Καθένας γνωρίζει συνολικά ότι η σημερινή κατάσταση είναι θλιβερή. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, κάποιο σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού σκέφτεται ότι ο Μπους είναι πίσω από την καταστροφή των διδύμων πύργων. Δεν τους ωθεί στο να γίνουν αριστεροί, τους αναγκάζει να θεωρήσουν ότι έχουν νικηθεί, ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι [η εκλογή Οbama] μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Διότι σημαίνει ότι εάν ο Barak Obama κερδίσει τις εκλογές με τον πυρακτωμένο λόγο και με το ξεσήκωμα των μαζών και στη συνέχεια δεν πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του, φοβάμαι ότι η επίδραση αυτή δεν θα είναι θετική. Ότι θα έχει ως αποτέλεσμα ο καθένας μας να πει «ω! Τι μου συνέβει; Γιατί ξέχασα ότι σκεφτόμουν ότι τίποτα δεν ήταν δυνατό να συμβεί; Τελικά είναι ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν είναι δυνατό να συμβεί». Και αυτό δε θα οδηγήσει σε θυμό, θα οδηγήσει σε κατάθλιψη και σε κυνισμό.
Αυτό όμως δείχνει και τι πρέπει να κάνουμε ως αριστερά στην Αμερική. Η Αμερικανική αριστερά πρέπει να αντισταθεί σ΄αυτήν την αντίληψη. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε με κάθε προσπάθεια, είναι όχι να υποστηρίξουμε τον Obama ή την Clinton, αλλά να υποστηρίξουμε τις κινήσεις στις οποίες άνθρωποι με καλή θέληση είναι σε θέση να απαιτήσουν περισσότερα. Δηλαδή, να επιδιώξουμε περισσότερα και όχι να αποθαρρυνθούμε από το ότι δεν έγιναν πολλά. Πρέπει επίσης να πω ίσως για το ελληνικό ακροατήριο ότι μερικά πράγματα πρόκειται να γίνουν, ενδεχομένως και εάν κερδίσει ακόμα και ο "βομβαρδιστής", και με βεβαιότητα εάν κερδίσει ο υποψήφιος των Δημοκρατικών. Η αναβάθμιση της Υγείας πρόκειται να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Πρέπει να συμβεί. Πρέπει να συμβεί, όχι μόνο επειδή ο λαός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτή, αλλά επειδή η οικονομία συνολικά δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς της αναβάθμιση της Υγείας. Πρέπει να συμβεί. Και το γεγονός ότι πρόκειται να συμβεί δημιουργεί ορμή (momentum). Δίνει ώθηση σε ολόκληρο το σύστημα για αλλαγή. Και προσδοκώ ότι ακόμη και ακόμη και χωρίς τη δημιουργία κινήσεων, στα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα δούμε μια σημαντική μετατόπιση προς τα κοινωνικά προγράμματα, πιό λογικές σχέσεις, περισσότερη ανθρωπιστική δραστηριότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δε σημαίνει ότι οι θεμελιώδεις αρχές στην εξωτερική πολιτική θα αλλάξουν. Αυτό είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Αλλά, θα έρθουμε πιο κοντά σ΄ένα είδος δημοκρατικού σοσιαλισμού, όχι βέβαια στον βαθμό που υπάρχει στην Ευρώπη, αλλά νομίζω ότι αυτή η σύγκλιση χτίζεται πάνω στις αλλαγές που θα αρχίσουν να συμβαίνουν. Και εάν οι κινήσεις πιέσουν, μπορεί να υπάρξει και ακόμα μεγαλύτερο αποτέλεσμα.
Σχετικά links:
http://www.zcommunications.org/zspace/group/HNPS
http://www.zcommunications.org/blog/view/1593
https://www.youtube.com/watch?v=-xu4T3_TH2I&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=59I_xvj6xL8&feature=related
Albert:
Εάν κοιτάξετε τις πραγματικές πολιτικές που άσκησε ο Kennedy και τη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος και όλα τα άλλα ουσιαστικά ζητήματα, θα διαπιστώσετε ότι ο Reagan ήταν όπως ο Kennedy. Αυτό που έχει συμβεί είναι μια στροφή. Όλοι νομίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει στροφή προς τα δεξιά. Όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες στην ουσία έχουν στραφεί προς τα αριστερά. Έτσι, αυτές οι πολιτικές που θεωρούνταν προοδευτικές κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης Kennedy, σήμερα δεν ήταν καθόλου προοδευτικές. Εάν εξετάσετε τις πολιτικές του, θα δείτε ότι ήταν θλιβερές και όχι σπουδαίες. Ενδεχομένως, μπορεί κάποιος με επιχειρήματα να πει ότι ο διάδοχός του, Lyndon Johnson είχε μερικές καλές προοδευτικές πολιτικές, αλλά όχι ο Kennedy. Αυτό νομίζω δείχνουν τα γεγονότα, αυτή είναι η αλήθεια.
Ακόμη δεν ξέρουμε πως θα είναι ο Obama ως πρόεδρος. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι δεν θα ήταν όπου είναι, θα είχε καταστραφεί, θα είχε περιθωριοποιηθεί εάν εκείνοι που έχουν τη δύναμη και τον πλούτο δεν πίστευαν ότι θα ήταν καλός για τα συμφέροντά τους, ότι θα ήταν εντάξει. Ο Edwards ήταν το ερωτηματικό, όχι ο Obama. Και ο Edwards και οι υπόλοιποι. Η περίπτωση του Edwards ήταν εκπληκτική. Ήταν ένας υποψήφιος από την επικρατούσα τάξη και υποψήφιος μεγάλης κλίμακας, που φαίνονται ότι πραγματικά υποστήριζε το λαό και ο οποίος φαίνονταν ειλικρινά προοδευτικός. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος βέβαια, αλλά αυτή είναι η άποψή μου και για το λόγο αυτό δεν βρίσκεται σήμερα στην προεκλογική εκστρατεία. Αυτός είναι ο λόγος που τα ΜΜΕ τον κατέστρεψαν. Φυσικά τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να καταστρέψουν και τον Barak Obama, ιδιαίτερα στην αρχή όταν ήταν άσημος και πιθανώς και την Clinton, αν και θα ήταν πιο δύσκολο, αλλά αυτό δε συνέβη. Και ο λόγος που δε συνέβη είναι επειδή αυτοί που έχουν τη δύναμη και τον πλούτο γνωρίζουν ότι κανένας από αυτούς δεν είναι προσωπικά η απειλή. Βέβαια, σε ότι αφορά τους ισχυρούς, υπάρχει ένας κίνδυνος με τον Obama. Ο κίνδυνος είναι ότι φαίνεται να εμπνέει και να δημιουργεί τεράστια αναταραχή όπως ο Kennedy. Εάν αυτός ο λαός εξελιχθε σε ενεργούς πολίτες και ακτιβιστές, τότε θα ήταν επικίνδυνος για τους ισχυρούς. Στοιχηματίζουν όμως, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Δεν γνωρίζω τι πρόκειται να συμβεί, θα το δούμε στην πορεία. Ας υποθέσουμε όμως ότι εκλέγεται. Και η εκλογή έρχεται μετά από μια σκληρή εκστρατεία και με τεράστια υποστήριξη από το 52% ή 54% του πληθυσμού, το οποίο έχει πραγματικά εμπνευστεί και είναι πραγματικά ενεργητικό. Και πέστε ότι το 50% που δεν ψηφίζουν αρχίζει να σκέφτεται «ω! Ενδεχομένως να συμβεί η αλλαγή», ίσως κάτι πρόκειται να συμβεί εδώ. Και αφού αναλάβει καθήκοντα ο Ομπάμα τι θα συμβεί; Θα αρχίσουν όλοι αυτοί οι υποστηρικτές να τον πιέζουν; Ή όλοι αυτοί θα πούνε «εντάξει ο Barak είναι πρόεδρος και ας μην είμαστε πιεστικοί». Εάν αρχίζουν να τον πιέζουν, εάν κινητοποιηθούν περαιτέρω, κάτι καλό ενδεχομένως να συμβεί, εάν όχι, αυτό θα είναι καταστροφικό. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πως θα είναι ο Obama σαν πρόεδρος. Εξαρτάται από τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Εάν τελικά εκλεγεί πρόεδρος και εάν στη συνέχεια οι άνθρωποι της αριστεράς δεν διαμαρτυρηθούν και δε δημιουργήσουν κίνημα, αυτό θα είναι καταστροφικό. Εάν γίνει πρόεδρος και οι εμπνεύσεις και όλα τα άλλα που δημιούργησε με τα λόγια του εξελιχθούν περαιτέρω, αυτό θα είναι θαυμάσιο.
Τη δεκαετία του '60 -δε γνωρίζω αν αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι η δική μου εμπειρία- η εντύπωση ήταν ότι τα λόγια του Kennedy, και εδώ έρχεται η αναλογία με τον Obama, τα λόγια και οι ομιλίες του συνεπήραν τη γενιά μου και μας έδωσαν ελπίδα και ένα είδος ιδεαλισμού, τα οποία και όταν στη συνέχεια εξαφανόστηκαν, προκάλεσαν πολλούς από εμάς να δημιουργήσουμε τα κινήματα της δεκαετίας του 60. Έτσι, εάν ο Obama εμπνεύσει και ξεσηκώσει και μετά – όπως ακριβώς αναμένω – απλά είναι ένας ακόμη πρόεδρος, ίσως λίγο πιο αριστερός κλπ, αλλά τίποτα σημαντικό- αλλά ταυτόχρονα ο λαός να θυμώσει και να πιστέψει ότι μπορούμε να κερδίσουμε περισσότερα, τότε αυτό θα ήταν θαυμάσιο. Εάν, όμως, αποφασίσει ο λαός «να πάει σπίτι του», θα είναι κακό.
Να μου επιτρέψετε να προσθέσω κάτι ακόμα πάνω σ΄αυτό, το οποίο είναι η καταθλιπτική όψη του τι μπορεί να συμβεί. Τη δεκαετία του '60, είμασταν θυμωμένοι διότι είμασταν άδολοι, δηλαδή τα κινήματα που διαμόρφωσαν την αντίσταση αποτελούνταν κατά ένα μεγάλο μέρος από ανθρώπους που ανακάλυπταν ότι η κοινωνία τους είχε πει ψέματα. Ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος άνθρωποι, που άρχιζαν να ανακαλύπτουν την αδικία, τον πόλεμο, όλα αυτά τα δεινά. Και μας κυρίευσε ο τρόμος και έτσι θυμώσαμε και γίναμε ενεργοί. Αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί ξανά. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση σήμερα. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να μας εκπλήξει σήμερα. Δεν υπάρχει καμία συνταρακτική αποκάλυψη που να μπορέσει να κάνει τους ανθρώπους να πούνε «μας έχουν πει ψέματα». Όλοι μας γνωρίζουμε ότι μας λένε ψέματα. Καθένας γνωρίζει συνολικά ότι η σημερινή κατάσταση είναι θλιβερή. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, κάποιο σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού σκέφτεται ότι ο Μπους είναι πίσω από την καταστροφή των διδύμων πύργων. Δεν τους ωθεί στο να γίνουν αριστεροί, τους αναγκάζει να θεωρήσουν ότι έχουν νικηθεί, ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι [η εκλογή Οbama] μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Διότι σημαίνει ότι εάν ο Barak Obama κερδίσει τις εκλογές με τον πυρακτωμένο λόγο και με το ξεσήκωμα των μαζών και στη συνέχεια δεν πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του, φοβάμαι ότι η επίδραση αυτή δεν θα είναι θετική. Ότι θα έχει ως αποτέλεσμα ο καθένας μας να πει «ω! Τι μου συνέβει; Γιατί ξέχασα ότι σκεφτόμουν ότι τίποτα δεν ήταν δυνατό να συμβεί; Τελικά είναι ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν είναι δυνατό να συμβεί». Και αυτό δε θα οδηγήσει σε θυμό, θα οδηγήσει σε κατάθλιψη και σε κυνισμό.
Αυτό όμως δείχνει και τι πρέπει να κάνουμε ως αριστερά στην Αμερική. Η Αμερικανική αριστερά πρέπει να αντισταθεί σ΄αυτήν την αντίληψη. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε με κάθε προσπάθεια, είναι όχι να υποστηρίξουμε τον Obama ή την Clinton, αλλά να υποστηρίξουμε τις κινήσεις στις οποίες άνθρωποι με καλή θέληση είναι σε θέση να απαιτήσουν περισσότερα. Δηλαδή, να επιδιώξουμε περισσότερα και όχι να αποθαρρυνθούμε από το ότι δεν έγιναν πολλά. Πρέπει επίσης να πω ίσως για το ελληνικό ακροατήριο ότι μερικά πράγματα πρόκειται να γίνουν, ενδεχομένως και εάν κερδίσει ακόμα και ο "βομβαρδιστής", και με βεβαιότητα εάν κερδίσει ο υποψήφιος των Δημοκρατικών. Η αναβάθμιση της Υγείας πρόκειται να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Πρέπει να συμβεί. Πρέπει να συμβεί, όχι μόνο επειδή ο λαός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτή, αλλά επειδή η οικονομία συνολικά δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς της αναβάθμιση της Υγείας. Πρέπει να συμβεί. Και το γεγονός ότι πρόκειται να συμβεί δημιουργεί ορμή (momentum). Δίνει ώθηση σε ολόκληρο το σύστημα για αλλαγή. Και προσδοκώ ότι ακόμη και ακόμη και χωρίς τη δημιουργία κινήσεων, στα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα δούμε μια σημαντική μετατόπιση προς τα κοινωνικά προγράμματα, πιό λογικές σχέσεις, περισσότερη ανθρωπιστική δραστηριότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δε σημαίνει ότι οι θεμελιώδεις αρχές στην εξωτερική πολιτική θα αλλάξουν. Αυτό είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Αλλά, θα έρθουμε πιο κοντά σ΄ένα είδος δημοκρατικού σοσιαλισμού, όχι βέβαια στον βαθμό που υπάρχει στην Ευρώπη, αλλά νομίζω ότι αυτή η σύγκλιση χτίζεται πάνω στις αλλαγές που θα αρχίσουν να συμβαίνουν. Και εάν οι κινήσεις πιέσουν, μπορεί να υπάρξει και ακόμα μεγαλύτερο αποτέλεσμα.
Σχετικά links:
http://www.zcommunications.org/zspace/group/HNPS
http://www.zcommunications.org/blog/view/1593
https://www.youtube.com/watch?v=-xu4T3_TH2I&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=59I_xvj6xL8&feature=related
NickStyl- Αριθμός μηνυμάτων : 24
Ηλικία : 51
Registration date : 19/01/2008
Παρόμοια θέματαΣελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης