ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Ή ΠΩΣ ΝΑ ΣΙΧΑΘΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ

Αγαπητή Αγάπη (πλεονασμός του "αγαπη"... )

Πραγματικά υφίστανται πολλά ζητήματα, όπου η γενική πολιτική σύγχυση του ΠΑΣΟΚ έχει επιβάλλει απροσδιοριστία.
Ομως, εάν κάπου υπερέχει ή πρέπει να υπερέχει αυτός ο χώρος είναι στην δεδομένη ενοιολογική πολιτική προσέγγιση.
Το πολιτικό ΠΑΣΟΚ της άμεσης απάντησης που προερχόταν από την πολιτική θέση. Το αυτόματο απάντησης : έτσι είναι διότι ...
υποκαταστάθηκε την τελευταία δεκαετία από το : "χμμμ ..., θα το δούμε ... ".
Είναι πραγματικά δείγμα πολιτικού αποπροσανατολισμού και ταυτόχρονα απόδειξή του, η ανωτέρω συμπεριφορά που πολλές φορές ακούσαμε και ακούμε από τα χείλη "στελεχών" του κινήματος.
Το πλεονέκτημα αυτό χάθηκε και αντικαταστάθηκε με την πλήρη ασάφεια και πολιτική ατολμία.
Τώρα πλέον η διατύπωση άποψης δεν είναι "πολιτικό αυτόματο", αλλά αποτέλεσμα μιας σύνθεσης τελείως ετερόκλητων πολιτικών θέσεων.
Πολιτικών θέσεων που αρχίζουν από το νεοφιλελευθερισμό, την Ε.Ε., τις Η.Π.Α. και φθάνουν μέχρι τον Μάρξ.
Τι και ποιός να συνθέσει τα ασύνδετα και τα αντίθετα. Δεν μπορούν να συντεθούν.
Αποτέλεσμα : η μη άποψη, η αλληλοαναιρούμενη άποψη, η πολιτική σούπα ... και εν τέλει η αναξιοπιστία και ο ιδεολογικός αυτοενουχισμός.
Για τον λόγο αυτό θέτω τέτοια ζητήματα, γιατί τελικά και άποψη διαμορφώνουν, και θέση, και πρακτική και εικόνα προς τα έξω, προς την κοινωνία, που διψάει για την πρόταση πολιτικών πρακτικών που θα λύσουν τα προβλήματα των ανθρώπων.

Θα το ξαναθέσω λοιπόν ... έχουν θέση στην πολιτική ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ αξιακά επαγγελματικά δεδομένα και διαχωρισμοί ;

Από τη στιγμή που τα καπιταλιστικά συστήματα, σχηματισμοί έχουν μετακινηθεί προς την αριστερά (ιδιαίτερα το αξιακό τους σύστημα, π.χ καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο κτλ) και τα σοσιαλιστικά συστήματα, σχηματισμοί έχουν μετακινηθεί προς τα δεξιά, ο διαχωρισμός νεο-φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας είναι πολύ δύσκολος. Ίσως όχι σε ακαδημαϊκό επίπεδο και σε επίπεδο συζητήσεων σε fora και σε αμφιθέατρα, αλλά στην καθημερινή ζωή του πολίτη. Άλλωστε, μπορεί εμείς να μιλάμε για το δίπολο αριστερά-δεξιά και για διαφορές ΠΑΣΟΚ- ΝΔ επί παραδείγματι, αλλά νομίζω ότι οι διαφορές είναι ακαδημαϊκές και αυτό που βιώνουμε στην καθημερινή πράξη είναι 2 κόμματα – 1 πολιτική, ακριβώς για τον λόγο που είπα: ότι δηλαδή υπάρχει πολύ μεγάλη κάλυψη μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας.



Προσωπικά πιστεύω ότι εάν θέλει η σοσιαλδημοκρατία να έχει μέλλον, πρέπει να υιοθετήσει κάποιο οικονομικοπολιτικό σύστημα διαφορετικό από τον καπιταλισμό και τις νεοφιλελεύθερες τάσεις. Στο αξιακό σύστημα είναι αλήθεια ότι όλοι σήμερα συμφωνούν. Το να υποστηρίζει κάποιος ότι νεοφιλελευθερισμός είναι 60% ιδιωτική πρωτοβουλία και 40% κράτος, ενώ σοσιαλδημοκρατία είναι 40-60, απλά σημαίνει ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα και θέτουμε τη διαχωριστική γραμμή στο σημείο που υποκειμενικά θεωρούμε σωστό.



Οπότε Δημήτρη, για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά σου, θα σου πω ότι σε ένα σύστημα σαν αυτά που περιέγραψα παραπάνω (60-40, 40-60) ναι, οι επαγγελματικοί διαχωρισμοί φυσικά έχουν θέση, τη στιγμή που η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ταυτισμένη με την αύξηση του ατομικού συμφέροντος. Και ο μόνος τρόπος να αυξάνει το κέρδος η εργοδοσία είναι με το να διαχωρίζει την εργατική τάξη και να ανταμοίβει υλικά ανάλογα με την παραγωγικότητα. Όσο η σοσιαλδημοκρατία δέχεται την ιδιωτική πρωτοβουλία σε επίπεδο μεγαλο-εταιρειών, δεν βλέπω πως μπορούν να εξαλειφθούν οι διαχωρισμοί, πόσο μάλλον να έρθει η ισότητα.



Επίσης, αγαπητέ Δημήτρη για να απαντήσω και στα θέματα που θέτεις:

Γράφεις ότι « η αύξηση των εμμέσων φόρων (π.χ. Φ.Π.Α.) είναι μεν ισότιμες (αυξάνεται για όλους) αλλά όχι εξισωτικές. Για τον λόγο αυτό σοσιαλιστές έχουν προτείνει μέχρι και την κατάργηση των εμμέσων φόρων. Η ισοτιμία ξέρεις μπορεί να λειτουργήσει σε κάθε σύστημα προς διαιώνισή του.»



Και εδώ ακριβώς αρχίζει το πολλαπλό πρόβλημα του σοσιαλισμού ως οικονομικού συστήματος και ως αυτο-αναίρεση. Πρώτον, παραδοσιακά, το σύστημα που συνδέεται με χαμηλή φορολογία είναι ο καπιταλισμός. Διότι ενισχύει την ιδιωτική πρωτοβουλία αφενός και αφετέρου εάν έχεις χρήματα αγοράζεις μια υπηρεσία άμεσα και δεν χρειάζεται να την αγοράσεις έμμεσα πληρώνοντας το κράτος ως διαχειριστή. Φυσικά, τα προβλήματα που έχει αυτό το σύστημα είναι γνωστά. (π.χ διαθέτεις χρήματα = διαθέτεις πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας κτλ). Αναγκαστικά, στο σοσιαλιστικό σύστημα, το κράτος πρέπει να βρει τα χρήματα από κάποια πηγή. Και αυτή είναι η φορολογία, ακριβώς επειδή υπάρχει μια εξισωτική διαδικασία. Π.χ πρόσβαση στην υγεία και για τους ανασφάλιστους.

Και το πρόβλημα που έχω είναι ότι ενώ στην ουσία αυτό είναι θετικό για την μερίδα των ατόμων που θα υπέφερε σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς, η πλειοψηφία των υποστηρικτών του σοσιαλισμού διαμαρτύρονται για τη φορολογία! Και έτσι αφενός ο σοσιαλισμός ως οικονομικό σύστημα δε λειτουργεί τέλεια, αφετέρου, οι πολίτες νοιώθουν να καταπιέζονται από τις «φορο-επιδρομές», χωρίς να σκέφτονται ότι είναι μέρος της εξισωτικής διαδικασίας του σοσιαλισμού.



Θα επιμείνω ότι -σήμερα- η οικονομική ισότητα όπως την περιγράφεις οδηγεί στην ανισότητα. Αυτό που πρέπει να συμβεί κατά τη γνώμη μου είναι να υπάρχει ανταμοιβή των πολιτών ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Και ως υπηρεσίες, περιλαμβάνω οποιαδήποτε δραστηριότητα που είναι προς όφελος της κοινωνίας (πχ ακτιβισμός). Αλλά το εύρος της ανταμοιβής πρέπει να είναι περιορισμένο. Δηλαδή σήμερα ο εργάτης παίρνει Χ ευρώ/δολλάρια και ο εργοδότης του 100Χ (τουλάχιστον). Αυτή η ανισότητα πρέπει κατά τη γνώμη μου να εκλείψει. Αλλά αν συμβεί αυτό, η ασφαλιστική δικλείδα του κεφαλαίου είναι η απειλή του λουκέτου των επιχειρήσεων και η επανεγκατάστασή τους σε μία χώρα με "χαμηλότερες απαιτήσεις". Αυτό, οδηγεί τον εργάτη από το Χ στο μηδέν, τον εργοδότη από το 100Χ στο 200Χ γιατί απλούστατα, οι μισθοί μειώνονται και άρα το κέρδος του αυξάνεται!!! Πως μπορεί λοιπόν η σοσιαλδημοκρατία να κερδίζει ποτέ??

Γι αυτό και πρέπει κατά τη γνώμη μου να εφαρμοστούν οι αρχές της λεγόμενης συμμετοχικής οικονομίας (το εργοστάσιο ανήκει στους εργάτες - όχι στο κράτος όπως ήθελε ο σοσιαλισμός και επομένως τα κέρδη πηγαίνουν άμεσα στους εργάτες). Φυσικά, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ένα τέτοιο σύστημα περλαμβάνει ως βασική αρχή την κάλυψη των βιοτικών αναγκών όλων.



Ο ψυχολογικός παράγοντας επιβράβευσης που αναφέρεις είναι μεν μια ιδανική κατάσταση, αλλά προϋποθέτει την παιδεία, την ατομική καλλιέργεια και σχέσεις χωρίς διαφορική εξάρτηση ή συμφέροντα. Θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι η επιβράβευση ιδιαίτερα στις ΗΠΑ είναι ο τρόπος του καπιταλισμού να εκμεταλεύτετε άτομα με φιλότιμο έτσι ώστε να επιτύχει το μεγαλύτερο κέρδος με την μικρότερη παροχή δικαιωμάτων. Γι΄αυτό και κλασσικά ο καπιταλισμός είναι το χειρότερο σύστημα που σε εξαναγκάζει να «βγάλεις» το χειρότερο σου εαυτό και κάνει τις σχέσεις ανταγωνιστικές και ψυχρές, ενώ ταυτόχρονα το μόνο που μπορεί να πείσει κάποιον να «δημιουργήσει» είναι η χρηματική ανταμοιβή («show me the money»...). Οπότε, χωρίς να υπάρξει το τέλος του καπιταλισμού, δε θα μπορούσα να προτείνω την ψυχολογική ανταμοιβή ως ένα ουσιαστικό τρόπο αποζημίωσης.



Πιστεύω δηλαδή ότι συμφωνούμε, αλλά η βασική μας διαφορά –νομίζω- έγγυται στο ότι ότι εγώ δεν πιστεύω ότι η σοσιαλδημοκρατία ή αλλιώς ο «ιμιτασιόν νεοφιλελευθερισμός» ή ο «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» ή «ιμιτασιόν σοσιαλισμός» μπορεί να επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Όσο έχουμε τέτοια συστήματα θα υπάρχουν 2 κόμματα αλλά πάντα 1 πολιτική. Χρειάζονται εντυπωσιακές αλλαγές στην οικονομικο-πολιτική θεώρηση της σοσιαλδημοκρατίας για να μην είναι η light μορφή του καπιταλισμού...

Αγαπητέ Νίκε
Χαίρομαι που εκφράζεις τέτοιες απόψεις. Δεν το κρύβω ότι σε θεωρούσα πιο συντηρητικό πολιτικά.

Μην μου χρεώνεις όμως απόψεις που δεν εξέφρασα και δεν έχω.

Βεβαίως απορώ με την "διαφοροποίησή" μας, όπως την θέτεις (είναι ανύπαρκτη). Είναι ευνόητο ότι δεν έχεις διαβάσει την πολιτική πρόταση που έχω καταθέσει για το "ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου", ή το "όραμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού" (μπορείς να τα βρεις εδώ http://dialogoskoinonia.wordpress.com/ ).
Δεν θα το πάρω προσωπικά γιατί η χαρά μου για τις θέσεις που εκφράζεις είναι μεγαλύτερη από την "απαξίωσή" μου, ως οπαδού ενός φαύλου κύκλου.
Ισως, αφού τα διαβάσεις, να καταλάβεις ότι όχι μόνο υπάρχει θέση, αλλά και λύσεις πρακτικής εφαρμογής, άμεσες χρονικά και απώτερες. Υπάρχει όραμα και πρακτική μαζί.
Βεβαίως η αποδόμηση του μηχανισμού προϋποθέτει ή επανάσταση ή μία διαδικασία που κρατά κάποια χρόνια. Ομως σχέδιο υπάρχει και εάν το ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου έχει τεθεί ελλειμματικά ώστε να είναι ευκολότερη η υιοθέτησή του από το ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να γνωρίζεις, ότι υφίστανται για κάθε σχεδόν θέμα και πιο ολοκληρωμένα κείμενα και θέσεις.

Οταν βρεις τον χρόνο ρίξε μιά ματιά ... .

Νομίζω ότι αυτό που προέχει είναι να δούμε την πορεία του ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα εξουσίας και την πολιτική που αυτό ακολούθησε.
Αφού αναγνωρίσουμε οτι από την αρχή δεν έθετε κάποιες βάσεις κοινωνικού μετασχηματισμού, αλλά διαχειριζόταν το ον και το υπάρχον σε μιά κρατικίστικη λογική, που παρήγε σ' ανατολή και δύση, διαφθορά και γραφειοκρατία, να προβληματιστούμε γιατί ακόμη και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις από πλευράς πολιτικής βούλησης, οι "αιθεροβάμωνες" αποτέλεσαν ένα περιθωριακό στοιχείο πολιτικής προοπτικής, όχι μόνο σε επίπεδο κράτους κι εξουσίας, αλλά και σε επίπεδο κινήματος. Π.χ. ακόμη και σήμερα δεν ξέρουμε σε ποιό αραχνιασμένο χρονοντούλαπο ενταφιάστηκε η "συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων" πάντως ποτέ δεν αποτέλεσε πλειοψηφική απαίτηση του κινήματος.
Στη συνέχεια να πάμε σε ακόμη πιό οδυνηρά. Να δούμε τη δεξιόστροφη πορεία του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία διαχρονικά με αποκορύφωμα την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη, που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ να χάσει το όποιο κοινωνικό του πρόσωπο, χάριν της εισόδου στην ΟΝΕ και την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων.
Αυτά θα μας δώσουν απαντήσεις για το ποιό πρέπει να είναι το σημερινό στίγμα ενός κόμματος εξουσίας. Δεν μιλάω για πρόγραμμα, δεν είμαστε σαυτή τη φάση. Ζητώ μια πρόταση εξουσίας, που να είναι αξιόπιστη και συνεπώς να μην αναπαράγει φαινόμενα διγλωσσίας (άλλα λέμε πριν τις εκλογές, αλλά κάνουμε μετά, άλλα ζητάει σήμερα το κίνημα και άλλα κάνει η κυβέρνηση) και αριστερή, με την έννοια ότι από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης θα θέτει τις προτεραιότητες στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, όπου να ανοίγει μιά πορεία μετασχηματισμών, τόσο σε επίπεδο διαδικασίας (δημοκρατική δομή του πολιτεύματος) όσο και ουσίας (νομή της εξουσίας) όπου ο λαϊκός παράγοντας θα έχει όλο κι ενεργότερο ρόλο και συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, ενώ από την άλλη θα διαμορφώνεται σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και αταλάντευτα ένα οικονομικό περιβάλλον, όπου ο παραγωγός θα βρίσκεται στο επίκεντρο.
Δεν μπορούμε να μιλάμε προς το παρόν για το φορολογικό σύστημα κλπ, αφού αυτό θάταν σήμερα προωθύστερο. Πρέπει πρώτα να πουμε ποιά πολιτική γενικά και μετά να την εξειδικεύσουμε. Σε αντίθετη περίπτωση θα κάνουμε ασκήσεις επί χάρτου, θα επιχειρούμε να λύσουμε με ιδεολογικούς όρους, ένα θέμα που δε γνωρίζουμε τις παραμέτρους του. Αυτά έχουν γίνει στο παρελθόν και απέτυχαν, ούτε είχαν προϋποθέσεις επιτυχίας όσες φορές και να τα ξεκινήσουμε. Δείτε τι κάνει το ΚΚΕ και θα καταλάβετε τι εννοώ. Κάνει ιδεολογική παρέμβαση, καταγγέλει τις πολιτικές του κεφαλαίου, λες και ήταν δυνατό να υπάρχει καπιταλισμός με άλλες ταξικές πολιτικές, επάγγελόμενο ένα ακαθόριστο αύριο, που φυσικά καθόλου δε γεφυρώνει με το σήμερα. Δεν κάνει δηλαδή πολιτική. Δε μπορείς να κάνεις ούτε συνδικαλισμό, αν αυτό είναι απλά καταγγελτικός. Οι απαιτήσεις του συνδικαλισμού σε αναγκάζουν να γίνεις πάρα πολύ συγκεκριμένος, να ζητήσεις συγκεκριμένες αυξήσεις σήμερα, πολύ περισσότερες είναι φυσικά οι απαιτήσεις ενός πλειοψηφικού ρεύματος που θέλει να έρθει στην εξουσία.
Αν η ανθρωπότητα θέτει στον εαυτό της μόνο τα προβλήματα που μπορεί να λύσει, τότε το ίδιο ισχύει και σε μας!
Αν θέτουμε μάξιμουμ στόχους σαν κίνημα, χωρίς να εκτιμήσουμε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς που αυτό περνάει σήμερα, μπορεί να έχουμε ήσυχη την ιδεολογική μας συνείδηση, αλλά ή θα πάμε το κίνημα πίσω είτε θα αναγκαστούμε να κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές σε επόμενη φάση. Ακόμη χειρότερα, αν αγνοήσουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς σε κοινοβουλευτικό επίπεδο κάποια στιγμή θα ξαναδούμε μιά κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ να υλοποιεί πολιτική Ένωσης Κέντρου...
Από που θα αρχίσουμε λοιπόν είναι το ζητούμενο και όχι πόσο αριστερή θα είναι η απώτερη προοπτική μας. Διαφορετικά θα χτίζουμε πάνω σε μιά ψεύτικη αριστερή ρητορία, ενώ σε πολιτικό επίπεδο θα βολευόμαστε μ' έναν στείρο αντικυβερνητισμό.

@ Gretsi

Πρέπει πρώτα απ' όλα (κατά την γνώμη μου) να αρχίσουμε να αποφεύγουμε και να αποκαθηλώνουμε ανούσιες ιδεοληψίες που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ.
"Κόμμα εξουσίας" είναι μία από τις πρώτες έννοιες που δεν έχουν θέση στις αναζητήσεις μας, καθώς είναι κενές ουσίας και δημιουργημένες από το πλαίσιο εξουσίας της χώρας για να δημιουργούν τις προϋποθέσεις του πολιτικού συμβιβασμού.
Τι πάει να πει "κόμμα εξουσίας"; Ολα τα πολιτικά κόμματα στην εξουσία αποσκοπούν ... όλα έχουν πρόγραμμα και δίνουν την πολιτική τους ανα τομέα της κοινωνικής ζωής (πρόσφατα το ΚΚΕ δημοσίευσε νέο πρόγραμμα). Δεν θα μπώ στην λογική της ανάλυσης για το ΠΑΣΟΚ κίνημα και όχι κόμμα, τούτο που ενδιαφέρει ίσως είναι η "προοπτική" , οι πιθανότητες εξουσίας που μπορεί να έχει ένα πολιτικό μόρφωμα.
Το πολιτικό περιεχόμενο των θέσεων ενός κόμματος δεν πρέπει να ακολουθεί την προοπτική εξουσίας, αλλά το αντίστροφο. Πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα : το ίδιο το ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1974 - 1981, όπου οι πολιτικές θέσεις κυριάρχησαν και δημιούργησαν την προοπτική εξουσίας.
Αν και η "εξουσία" είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο που δεν ανήκει σε ένα κόμμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που οφείλει να κάνει το ΠΑΣΟΚ δεν είναι να διαμορφώσει ένα πρόγραμμα εξουσίας, ένα πρόγραμμα διαχείρισης, αλλά ένα πολιτικό πρόγραμμα έκφρασης των πολιτικών του θέσεων, μέσα από δημιουργικές πολιτικές πρακτικές που πείθουν την κοινωνία και κυρίως αναδεικνύουν και λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα και δημιουργούν κοινωνικές επιδιώξεις σοσιαλιστικής κατεύθυνσης.
Αυτό αποτελεί μία ουσιαστική πολιτική συνεισφορά που οδηγεί στην εξουσία, αλλά κυρίως οδηγεί την κοινωνία μακριά από τις ατραπούς του νεοφιλελευθερισμού.
Επειδή Gretsi, όλα γίνονται, όπως έγιναν πολλάκις στο παρελθόν και επειδή πολιτικές γεννιούνται μέσα από τα αξιακά συστήματα και τις προτεραιότητες, δεν μπορώ να προσχωρήσω στην άποψή σου.
Χωρίς ιδεολογία και πολιτικές που να εκπηγάζουν από την ιδεολογία δεν πάμε πουθενά και σύντομα θα καταλήξουμε, στο φθηνό, το συγκεχυμένο, το ανούσιο και συμβιβασμένο "τίποτα" της απλής διαχείρισης.
Στο "ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου" υπάρχουν και οι ιδεολογικές τοποθετήσεις και οι αξιακές θέσεις και οι πρακτικές εφαρμογές ενός 1ου σταδίου πραγματικά δημοκρατικής και σοσιαλιστικής κοινωνικής μεταρρύθμισης και λειτουργίας.
Δεν ξέρω κατά πόσο μετέχει το "ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου" στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, προφανώς ελάχιστα σήμερα, όμως αποτελεί ένα παράδειγμα εφαρμοστέας πολιτικής πρότασης για το αύριο των κοινωνιών σε όλο τον πλανήτη.
Αν κάτι σημαντικό προέκυψε (σεμνά θα πώ : ακόμα και κατά τύχη) θα πρέπει να το δούμε ως πρόταση για το πολιτικό μέλλον που μπορεί να δώσει λύσεις λειτουργικές και εφαρμόσιμες, λύσεις που τελικά απαντούν στο δίλημμα που θέτεις υπο την επιρροή ιδεάσεων που επιβάλλουν τα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί εξουσίας - συντήρησης.
Ας τα εγκαταλείψουμε όλα αυτά και ας στραφούμε στον σχεδιασμό της κοινωνίας του σήμερα με όραμα για το μέλλον.

Έχω την αίσθηση αγαπητέ Dim ότι δεν έγιναν αντιληπτά από εσένα αυτά που είπα. Αν αυτό ισχύει και με άλλους θα επανέλθω, προς το παρόν θεωρώ ότι υπήρξα αρκετά σαφής.

Θα θίξω μόνον ένα ζήτημα.

Δεν είναι "ανούσια ιδεοληψία" σε καμμία περίπτωση να διακρίνουμε τα "κόμματα εξουσίας", από αυτά που βολεύονται σε μιά μόνιμη αντιπολίτευση, σε κάτι ελάχιστα παραπάνω από ένα κίνημα διαμαρτυρίας.

Προσωπικά βλέπω με ενόχληση να μου κολλάς αυτή την ταμπέλα (ότι έχω κάποια σχέση με ανούσιες ιδεοληψίες), που αν μη τι άλλο δε νομίζω ότι έχει κάποια σχέση με αυτά που είπα. Μπορεί να διαφωνείς, αλλά ταμπέλες ψευδεπίγραφες δεν δέχομαι. Αν θέλεις ανούσιες ιδεοληψίες μπορεί κάποιος να προσάψει στα όσα εσύ γράφεις στη συνέχεια. Ότι θα πω από εδώ και πέρα δεν απαντάει σ΄εσένα αλλά επεξεργάζεται λίγο παραπέρα το ζήτημα "κόμμα εξουσίας", "πλειοψηφικό ρεύμα" και ότι άλλο θα ήθελε να βάλει κάποιος άλλος στη θέση τους.

Το κόμμα εξουσίας, έχει την υποχρέωση απέναντι στον κόσμο που ζητάει να του δώσει την ψήφο του για να έρθει στην εξουσία, να του παραθέσει ρεαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, όπου εκτός από σκοπούς, στόχους και άξονες θα περιλαμβάνονται και συγκεκριμένα μέτρα, που θα υλοποιήσει την πρώτη κι όλας περίοδο διακυβέρνησης της χώρας. Αυτά υποτίθεται ότι υπήρξαν παλιότερα στο γνωστό "Συμβόλαιο με το Λαό" στη συνέχεια άνοιξε συζήτηση για νέο συμβόλαιο και δεν έκλεισε ποτέ.

Αν αυτή η δέσμευση δεν υπάρχει, τότε είτε έχουμε "λευκή επιταγή" ή ενα κόμμα που είναι ανέτοιμο να κυβερνήσει και απλά αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση. Στην τελευταία περίπτωση αρκείται να ζητάει να φύγει αυτή η "κακή κυβέρνηση", αλλά καθόλου δεν ορίζει τι θα την ακολουθήσει. Προσωπικά καθόλου δε με ενδιαφέρει μιά τέτοια περίπτωση και νομίζω ότι ούτε ο ελληνικός λαός "τσιμπάει" με κάτι τέτοιο.

Στο παρελθόν μπορεί να ήταν πολύ εύκολο στο ΠΑΣΟΚ να προσδιορίσει ένα υπεραριστερό προφίλ, που να ενσωματώνει όλα τα φιλολαϊκά συνθήματα της ανανεωτικής αλλά και της παραδοσιακής αριστεράς, να πάρει φαλλάγκι την αριστερά και να έρθει στην κυβέρνηση, όπου θα τα ξεχάσει όλα αυτά, ή θα τα μεταθέσει σε μελλοντικό χρόνο. Τώρα πιά μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης δεν μπορεί να μιλάει αόριστα, να αρκείται στο ιδεολογικό του οπλοστάσιο, όποιο στίγμα και αν έχει αυτό, χωρίς να διευκρινίζει τι θα κάνει επί του πρακτέου με την κυβερνητική εντολή, όποτε του δοθεί.

Νομίζω ότι όλα αυτά είναι απολύτως αυτονόητα, αφού σε αντίθετη περίπτωση, όπου ενσυνείδητα το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνεται σε ιδεολογικές αναζητήσεις, πολιτικά θα είναι απόν.

Πολύ περισσότερο που ήδη στο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα να απαντήσουν με τη δική τους πρόταση εξουσίας, μέσα από την ευφορία των πρωτόγνωρων ποσοστών που τους δίνουν τα γκάλλοπ, αφού συνειδητοποιούν ότι η ελληνική κοινωνία ζητάει να ακούσει έναν καθαρό λόγο για το τι θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν λύση απέναντι σε συγκεκριμένα προβλήματα.

Κατά τη γνώμη μου το ζήτημα πλέον δεν είναι μιά αριστερή πλειοδοσία, ή πολύ χειρότερα γενικότητες και αοριστολογίες, που δεν θα δίνουν απαντήσεις.

Δε μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μην έχει επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις π.χ. για το ασφαλιστικό. Να έχει επιλέξει από συγκεκριμένες κατευθύνσεις, αυτή που αντιστοιχεί στην πολιτική του, εφόσον αποστάζοντας την κυβερνητική του εμπειρία, θα είναι σίγουρο ότι αυτή θα είναι ρεαλιστική και εφαρμόσιμη.

Δε μπορεί να ξαναανεχθούμε το ΠΑΣΟΚ να πρωτοστατεί ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις όταν της κάνει η ΝΔ, ενώ όταν θα έρχεται στην κυβέρνηση να εφαρμόζει πρόγραμμα γενικευμένων και ανεξέλεγκτων ιδιωτικοποιήσεων.

Αγαπητέ Gretsi
Δεν σου έθεσα καμμία ταμπέλα. Ο λόγος μου ήταν γενικός και μας αφορούσε όλους.
Είναι πολλές φορές που το σύστημα εξουσίας μας αφιερώνει "ταμπέλες" για να μας ωθήσει σε πράξεις διάφορες της δικής μας πραγματικότητας (ατομικά και συλλογικά), ώστε να ανταποκριθούμε σε αυτό που θεωρεί το σύστημα για εμάς.
Νομικός διαχωρισμός των κομμάτων σε κόμματα εξουσίας και μη δεν υπάρχει. Η αντιπολίτευση είναι χαρακτηριστικό κάθε κόμματος που δεν βρίσκεται στην εξουσία. Πολλές δε φορές παραγνωρίζουμε ή αγνοούμε τα χαρακτηριστικά των άλλων κομμάτων για να βρούμε κάτι βολικό ή συμφέρον για την προβολή του κόμματός μας. Είμαι βέβαιος πως κάθε κόμμα έχει το πρόγραμμά του, τις θέσεις και τις πρακτικές προτάσεις ή τέλος πάντων πως τις έχει κατά τρόπο αντίστοιχο με τα υπόλοιπα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η ΝΔ έγινε εξουσία χωρίς πρόγραμμα !!!.
Αυτά που έγραψα για τον χαρακτηρισμό "κόμμα εξουσίας" που δόθηκε από τους γνωστούς κύκλους των ΜΜΕ στο ΠΑΣΟΚ και τους πολιτικούς εκφραστές τους μέσα στο ΠΑΣΟΚ εκφράζουν την αντίρρησή μου στην πρόσδωση ρόλων στο ΠΑΣΟΚ από τρίτους συγκεκριμένους και όχι την ίδια την κοινωνία.
Για μένα το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναγίνει κίνημα της κοινωνίας, ρόλο και χαρακτήρα που δεν έχει ένα "κόμμα εξουσίας" , όπως το οριοθετούν πολιτικά οι εμπνευστές του αδόκιμου όρου.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι τι επιδιώκουν να επιτύχουν με τον όρο αυτό οι εφευρέτες του : την δέσμευση της συντηρητικής πορείας, καθώς παράλληλα και ταυτόσημα με τον όρο αυτό απαγορεύουν κάθε κοινωνική ριζοσπαστική και σοσιαλιστική πολιτική. Το κόμμα εξουσίας είναι για αυτούς ταυτόχρονα και κόμμα διαχείρισης της εξουσίας, οριζόμενο μέσα από δεδομένους γραφειοκρατρικούς μηχανισμούς που μπορούν εύκολα να επηρεάσουν (στον αντίποδα αυτού τοποθετείται ένα κίνημα δημοκρατικά οργανωμένο).

Για εμένα, όπως προανέφερα, πρέπει να έχει μόνο κινηματικό χαρακτήρα και να μην αποτελεί εξουσιαστικό μόρφωμα του κατεστημένου.

Πέραν όμως των ανωτέρω, ας αφήσουν τους φίλους και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ να αποφασίσουν άδολα και χωρίς παρεμβάσεις βαρόνων να αποφασίσουν για το χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ .

ΣΕ σχέση με όσα γράφεις στην συνέχεια, θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε, ότι χωρίς δεδομένη πολιτική ιδεολογία, θέση, κατεύθυνση και όραμα, δεν μπορούν να παραχθούν πολιτικές κοινωνικής αποδοχής και μάλιστα πειστικές τοιαύτες, αλλά μόνο διαχειριστικές "σούπες", σαν αυτές που περιγράφεις και ορθά αικίζεις.
Ομως πρέπει να αντιληφθείς ότι για να προχωρήσουμε σε λύσεις και πρακτικές με συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, αποφεύγοντας σούπες, παλινωδίες, αυτοαναιρέσεις, αλληλοαναιρέσεις, ανυποληψίες, απραξίες και όλα τα ελαττωματικά στοιχεία του κυβερνητικού παρελθόντος, πρέπει η πρακτική να διακατέχεται και να ορίζεται από συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία.
Μόνο η ιδεολογία μπορεί να δώσει λύσεις με κατεύθυνση, με πολιτική ουσία.
Χωρίς την ιδεολογία που μπορούμε να πάμε; και πως μπορούμε να αποφύγουμε όσα αρνητικά περιγράφεις; Για μένα τούτο είναι αδύνατο.
Η απο-ιδεολογικοποίηση του ΠΑΣΟΚ έφερε όσα περιγράφεις και επέτρεψε την πρόταση και κυβερνητική επιλογή λύσεων που πολιτικά δεν εκφράζουν τις πολιτικές αρχές του ΠΑΣΟΚ.
Δεν θέλω ένα κόμμα κατατερίστα, ένα κόμμα all-around, μια σούπα όπως αυτή που βιώσαμε με τα οικτρά πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα.
Προτιμώ ένα κίνημα ουσίας, που ορμώμενο από σαφή ξεκάθαρη και εν τέλει έντιμη κοινωνικά και πολιτικά και σαφή ιδεολογική θέση και επιδιώξεις θα προτείνει τις πολιτικές ουσίας εκείνες που θα οδηγήσουν στον κοινωνικό μετασχηματισμό και στην εδραίωση σοσιαλιστικής και δημοκρατικής πολιτικής συνείδησης στην ελληνική κοινωνία, στο γίγνεσθαι και στο μέλλει γενέσθαι.
Τις πρακτικές αυτές πράγματι δεν τις έχουμε ή δεν τις έχουμε στην πληρότητα που θα έπρεπε, όμως δεν βρίσκω εξήγηση για την έλλειψη αυτή, άλλη από την απουσία σαφούς πολιτικής ιδεολογίας.

Αγαπητέ Dim,

δίχως την παραμικρή πρόθεση ν' αντιδικήσω μαζί σου θα μου επιτρέψεις να παρατηρήσω ότι ο όρος "πολιτική ιδεολογία" που αναφέρεις δεν υπάρχει, ενώ αντίθετα ο όρος "κόμμα εξουσίας" υπάρχει και δεν είναι απλά δημιούργημα των ΜΜΕ.

Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν υπάρχει νομικός όρος, αλλά ακόμη και νομικά αν θέλεις να το θέσεις [εσύ γιατί εγώ δεν] το κόμμα στο οποίο δίνεται ή μπορεί να δωθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα μπορούσε να οριστεί και σαν κόμμα εξουσίας, αλλά εμένα ο όρος και ποιοί τον εφηύραν δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

Αναφέρθηκα ήδη σε πλειοψηφικό ρεύμα. Αν συνεπώς για κάποιο λόγο σε ενοχλεί ο όρος "κόμμα εξουσίας" δες τον όρο "πλειοψηφικό ρεύμα" και μη μου πείς ότι δεν ταυτίζονται, συμφωνώ εκ των προτέρων, αλλά εμένα μου κάνει και πάρα πολύ μάλιστα.

Όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα -και δεν αποκλείω καθόλου την περίπτωση να κάνω λάθος- ή το ΠΑΣΟΚ θα δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πολύ κοντινό αύριο ή θα χαθεί σε ανούσιες συζητήσεις για το απώτατο μέλλον.

Καθόλου δεν συμφωνώ ότι έχουμε πρόβλημα αποσαφήνισης ιδεολογίας. Ιδεολογικά προβλήματα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν και πρέπει να τίθενται, αλλά διαφωνώ απολύτως ότι αυτό που πρέπει να λύσουμε είναι τι είδους σοσιαλισμό θέλουμε και αν αυτό λέγεται σοσιαλισμός απλός, σπέσιαλ, ή μεταμοντέρνος. Ακόμη χειρότερα μιά συζήτηση για νέες ακόμη πιό λαμπερές ταμπέλες και σλόγκαν, όπου θα πρέπει ίσως να τους δώσουμε και κάποιο περιεχόμενο, αν μας ζητηθεί, δε με αφορά.

Μια συζήτηση -ακόμη κι αν δεν είναι καφενείου πράγμα που είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί- όπου θα ονειρευόμαστε το σοσιαλισμό του μέλλοντός μας, μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να την κάνει ένας ιδεολογικός όμιλος.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κάτι τέτοιο, μπορεί να μη γίνει κάτι τέτοιο και -όσο κι αν το επιθυμούν κάποιοι- δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να γίνει.

Φυσικά μιλάμε για το "όλον ΠΑΣΟΚ", ένα κομμάτι του μπορεί να αποσπασθεί άνετα και να χαθεί μέσα στο λαβύρινθο σχολαστικών συζητήσεων, όπου θα κλείνεται ο σοσιαλισμός ως ουσιαστικό [και όχι ως ουσία] σε όλους τους αριθμούς και όλες τις πτώσεις, μέχρι τελικής ... πτώσης.

Να με συγχωρείτε αλλά εμένα αυτή η αναζήτηση δε με απασχολεί και δεν θα συνεχίσω αυτή τη συζήτηση, θα περιμένω ωστόσο να συνεχιστούν οι συζητήσεις για την παιδεία, για την υγεία κλπ που ξεκίνησαν πριν το συνέδριο. Δε σας κρύβω ότι αυτές οι γενικόλογες τοποθετήσεις που βλέπω μετά το συνέδριο, δε βλέπω να καταλήγουν κάπου. Νόμιζα ότι όσοι συμμετείχαν σε κάποιες επιμέρους συζητήσεις στα πλαίσια του συνεδρίου θα είχαν να κάνουν κάποιες τοποθετήσεις-παρουσιάσεις, που θα είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου πάντα, γιατί έχω την αίσθηση ότι δεν βρήκαμε στοιχειώδεις ταυτότητες ώστε να συζητάμε για το ίδιο πράγμα κι από κει και πέρα ας πει ο καθένας ότι θέλει.

Πρώτα απ' όλα θα ήταν χρήσιμο να ακούσουμε και τους υπόλοιπους συντρόφους εδώ στο φόρουμ, πράγμα για το οποίο και τους καλώ να μετάσχουν με τις θέσεις τους.
Βεβαίως είναι ακραίο να υποστηρίζεις ότι ο όρος πολιτική ιδεολογία δεν υπάρχει, το μόνο που υπάρχει χιλιάδες χρόνια τώρα είναι μόνο αυτό.
Γιατί είναι αναγκαίο ;
Θέτεις στο κείμενό σου το θέμα της "παιδείας":

Ο πρόεδρος σε ομιλία του για την παιδεία δήλωσε και εξέφρασε την θέση για την αναζήτηση μιας άλλης παιδείας. Μιας παιδείας που θα διαμορφώνει σκεπτόμενους πολίτες - ανθρώπους και δεν θα λειτουργεί όπως σήμερα σαν εξεταστικό κέντρο, καταπιεστικής λογικής. Το ανέλυσε επαρκώς και ζήτησε την άρδην ανατροπή της λογικής και της κατεύθυνσης της σημερινής παιδείας - εκπαιδευτικού συστήματος προς το συμφέρον του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Την επόμενη ημέρα το κόμμα ανέπτυξε την πολιτική του στο θέμα της παιδείας, όπου όμως οι λύσεις κινούνταν μέσα στα δεδομένα πλαίσια μιας παιδείας παραγωγής πειθήνιων εργαζομένων για το σύστημα του καπιταλισμού (αυτό που επί δεκαετίες βιώνουμε) και όχι ολοκληρωμένων ανθρώπων. Τεχνικές βελτιώσεις προτάθηκαν στο αυτό, υπάρχον πλαίσιο φιλοσοφίας ... .

Αντιλαμβάνεσαι αγαπητέ σύντροφε και οι λοιποί σύντροφοι που τυχόν παρακολουθείτε αυτό τον διάλογο την καίρια και καθοριστική αξία της πολιτικής ιδεολογίας πάνω στο ζήτημα. Η ελευθεριακή σοσιαλιστική ιδεολογία του προέδρου θέλει μια παιδεία για τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Η "σοσιαλδημοκρατική" για μένα νεοφιλελευθερίζουσα πολιτική ιδεολογία θέλει μια παιδεία στην εξυπηρέτηση του υπάρχοντος συστήματος παραγωγής και των κοινωνικών δομών που επιβάλλει.
Αυτή είναι η αξία της ιδεολογίας, του οράματος, της κατεύθυνσης ... του προσανατολισμού που το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει, μαζί με την πολιτική του πυξίδα.

Οσο για άμεσα εφαρμόσιμες προτάσεις μαζί με ιδιεολογία και αξιακό σύστημα, αγαπητέ Gretsi (και για να μην νομίζεις ότι απλά θεωρητικολογώ) ρίξε εάν θέλεις μια ματιά κάπου εδώ : http://dialogoskoinonia.wordpress.com/2008/03/02/%ce%91%ce%9d%ce%98%ce%a1%ce%a9%ce%a0%ce%9f%ce%a3-%ce%94%ce%97%ce%9c%ce%9f%ce%9a%ce%a1%ce%91%ce%a4%ce%99%ce%91-%ce%a0%ce%91%ce%a3%ce%9f%ce%9a-%ce%a3%ce%9f%ce%a3%ce%99%ce%91%ce%9b%ce%99%ce%a3%ce%9c/

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Δημ. Καραμήτσας

Πάντα το πρόβλημα είναι ποιά παιδεία, ακόμη και ποιά επιστήμη και δυστυχώς θα έπρεπε να μπορούσαμε κάτι ποιό συγκεκριμένο από γενικότητες.

Σήμερα όμως το πρόβλημα γίνεται: Ποιά παιδεία σε ποιό πανεπιστήμιο;

Αν σήμερα που τίθεται το δεύτερο σκέλος του προβλήματος εμείς δεν δώσουμε απάντηση αλλά επιμένουμε ότι το ζήτημα υπάρχει μόνο ως προς το πρώτο σκέλος, τότε:
α) Το ΠΑΣΟΚ θα εισπράξει ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό κόστος στο θέμα αυτό αφού η θέση του δεν είναι κατανοητή, πράγμα που δεν συμβαίνει με τις προτάσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
β) Το ζήτημα "ποιά παιδεία" αν το θέτουμε, θα διαπιστώνουμε ότι δεν θα μπαίνει σε καμμία ατζέντα.
γ) Όλοι θα μας κατηγορούν ότι αποπροσανατολίζουμε τη συζήτηση, κοινώς πετάμε τη μπάλα στην κερκίδα, αντί να παίζουμε μπάλα.

Φίλε Καραμήτσα,
διάβασα το λινκ που παραθέτεις στο θέμα διαφάνεια, μιάς και έρχομαι από μιά ενδιαφέρουσα συζήτηση στο θέμα αυτό.
Πολύ φοβάμαι ότι ο Πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων θα έβγαινε από τα αριστερά στην πρόταση επί του συγκεκριμένου, αφού ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ να μην υπάρχει περιουσιακό απόρρητο όλων των δημόσιων λειτουργών, δηλαδή δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων κάθε είδους και βαθμίδας, (γιατρών ΕΣΥ, πολεοδόμων, αστυνομικών) δικαστών, βουλευτών, δημάρχων, δημοτικών συμβούλων και φυσικά υπουργών, για τους οποίους το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε τη σύντομη παραγραφή, για την οποία γελούν οι πάντες και φυσικά ζητούν την κατάργησή της.

Τέτοια μέτρα θάθελα να ζητάει το ΠΑΣΟΚ, που να αποτρέπουν τη διαφθορά και να δυσκολεύουν τη συγκάλυψή της.

Να σε πληροφορήσω επίσης ότι τις ποιό απαράδεκτες επισημάνσεις υπέρ της συγκάλυψης της διαφθοράς στο όνομα δήθεν των ατομικών δικαιωμάτων των τυχόν άδικα κατηγορούμενων δημόσιων λειτουργών, τις έκανε ο επί σειράν ετών Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ, που όντας γνωστός από ανάλογα φάλτσα στο παρελθόν δέχθηκε τα ειρωνικά σχόλια του διευθύνοντα τη συζήτηση ενώ ανέβαινε στο βήμα, πριν ακόμη ανοίξει το στόμα του, τουτέστι τα λαμόγια είναι γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ας φροντίσει το ΠΑΣΟΚ να μαζέψει τα δικά του.

Κατά τ' άλλα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα τα όσα αναφέρονται στο λινκ επί του θέματος, ειδικά για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ, αλλά έχω τη γνώμη ότι χρειάζεται συζήτηση, ώστε να απαντούν με πληρότητα στο θέμα διαφάνεια.

Αγαπητέ Gretsi
Σύστημα και πρόταση υπάρχει και πίστεψε με είναι και η ίδια πολύ θελκτική για την κοινωνία και τον κόσμο της παιδείας.
Το "ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου" είναι κείμενο που απλά συγκεντρώνει τις αρχές της πολιτικής και των λύσεων και τις θέτει "λακωνικά". Επειδή το έχω θέσει σε περαιτέρω συζήτηση, μόλις το ολοκληρώσουμε εκ νέου, θα το θέσω και στο φόρουμ εδώ. Εάν θέλεις μερικά συγκεκριμένα ψήγματα από την πρότασή μπορείς να δεις τα θέματα παιδείας στο http://dialogoskoinonia.wordpress.com/ .

Ως προς το θέμα της διαφάνειας : δεν γνώριζα την πρόταση του προέδρου της Ε.Δικ.&Εισ. . Αριστερή δεν την κρίνω ... μην ξεχνάμε ότι το διεθνές κεφάλαιο αξιώνει την "διαφάνεια" για να μπορεί να αλλώσει τις επιμέρους τοπικές αγορές σπάζοντας τις εξαρτήσεις και τις τοπικού χαρακτήρα σχέσεις. Πρέπει να γνωρίζουμε βέβαια ότι το πόθεν έσχες και μάλιστα εκτεταμένο και σε συγγενείς ισχύει για όλους τους Δικαστικούς και όλους τους Δημ. Υπαλλήλους που μετέχουν σε επιτροπές ανάθεσης έργων κλπ. . Το "κόλπο" με τις offshore εταιρείες το γνωρίζουμε επίσης καλά.
Εδώ υπάρχουν δύο - τρία καίρια σημεία που θα πρέπει να τα δούμε με προσοχή:

- Το φορολογικό απόρρητο και η έννοια της ισότητας. Το φορολογικό απόρρητο και η προστασία του είναι δεδομένη στον δυτικό κόσμο ως συνιστόν ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο. Προσωπικά είμαι κατά της ύπαρξης τέτοιων απορρήτων, αλλά τούτο θα έπρεπε να ισχύει για όλους (αρχή της ισότητας). Απλοϊκά πραγματικά θα πω για να αιτιολογήσω ότι δεν υφίστανται μόνο οι χρηματιζόμενοι, αλλά και οι χρηματίζοντες. Αντιλαμβάνεσαι βέβαια τις δυσκολίες που θα συναντούσε στο σήμερα η καθιέρωση μιας τέτοιας διαδικασίας.

- Ως έχει το πράγμα με τον έλεγχο του πόθεν έσχες και την επέκτασή του θα πρέπει να υπάρχει ένας τεράστιος γραφειοκρατικός μηχανισμός ελέγχου, που θα επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο με την λειτουργία του (δηλ. άλλοι κλέβουν, άλλοι χρηματίζονται και όλοι πληρώνουμε).

Ολοκληρώνοντας με πρόταση θα ήθελα να πω τα ακόλουθα :
- Προς το τέλος στο ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου υπάρχουν οι προτάσεις για την δημιουργία δημοκρατικά εκλεγμένων δημόσιων ανεξάρτητων αρχών (θά έλεγα να ρίξουμε μία ματιά). Μιά τέτοια αρχή διαφάνειας θα ήταν αναγκαία.
- Επίσης η άρση τυχόν απορρήτων θα ήταν αναγκαία κατά την διαδικασία λήψης απόφασης κατά τις προτεινόμενες άμεσα δημοκρατικές λύσεις.
- Ορθότερο θα ήταν να υποβάλλουν όλοι οι πολίτες δηλώσεις για το τι κατέχουν (ακίνητα, κινητά, οffshore εταιρείες, διαχειριστικές δυνατότητες επί εταιρειών κλπ.). Αυτό άπαξ και εν συνεχεία σε σημαντικές διαφοροποιήσεις που δημοκρατικά μπορούμε να ορίσουμε ποιές θα είναι.
- Οι δηλώσεις αυτές να βρίσκονται σε ηλεκτρονική μορφή και να είναι "κλειδωμένες" σε σκληρό δίσκο. Να μην υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα πρόσβασης στοιχεία από κανένα. Σε περίπτωση καταγγελίας ή δήλωσης σημαντικής διαφοροποίησης, οι δημοκρατικές αρχές θα έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στα στοιχεία για έλεγχο και θέση του ερωτήματος "πόθεν έσχες" . Το ίδιο θα μπορεί να πράξει και αριθμός πολιτών μετά από αιτιολογημένη αίτηση τους. Την διαχείριση όμως θα την έχει η δημοκρατικά εκλεγμένη αρχή, οι πολίτες θα μπορούν να έχουν όλα τα στοιχεία, όπως προκύπτουν από το φάκελο και να εξάγουν τα συμπεράσματά τους (ως και για τις περαιτέρω ενέργειες).

Νομίζω ότι είναι μια δίκαιη πραγματική λύση - πρόταση.