3 Πυλώνες

Η ηγεσία Παπανδρέου με τα καλά και τις αδυναμίες της εμφανίζει μία
κατάσταση που πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε, και την οποία μπορούμε να
εξετάσουμε τώρα πιο ψύχραιμα από ότι 3 μήνες πριν. Και ίσως αποτελέσει
αφορμή για αλλαγές στην δομή του κόμματος έτσι ώστε από τη μία να
προσαρμοστεί στη σημερινή ηγετική πραγματικότητα και από την άλλη να
καταλήξει σε μία νέα μορφή κομματικής παρουσίας και οργάνωσης.
Αυτή η νέα κομματική δομή μπορεί να βασιστεί 3 βασικούς πυλώνες:

1. Ο οργανωτικός πυλώνας. Έχει την ευθύνη της κομματικής
   λειτουργίας και της δημιουργίας όλου του απαραίτητου οργανωτικού
   υποστρώματος πάνω στο οποίο θα αναπτυχθεί η λειτουργία των
   αποκεντρωμένων οργανώσεων, η σύνδεση τους με την κεντρική κομματική
   δομή, η αυτο-οργάνωση, η συμμετοχικότητα, η χρήση της τεχνολογίας και η
   ενεργοποίηση των μελών. Την ευθύνη του οργανωτικού πυλώνα θα έχει ο
   γραμματέας του κόμματος και η οργανωτική γραμματεία η οποία θα έχει
   πλήρη αυτονομία δράσης και θα εκλέγεται από το συνέδριο.
   
2. Ο πυλώνας πολιτικής και ιδεολογικής παραγωγής, που φέρει την
   καίρια κομματική ευθύνη για την παραγωγή προγράμματος και οράματος, για
   την κινηματική παρέμβαση και την ιδεολογική αναγέννηση. Αυτός ο πυλώνας
   πρέπει να καθοδηγείται από έναν προεδρικό θεσμό και ένα πολιτικό
   συμβούλιο, με χαρακτηριστικά ιδεολογικής καινοτομίας, που βασιζόμενος
   σε μία σωστή οργάνωση προχωράει το κόμμα πέρα από την πολιτική
   καθημερινότητα απαλλαγμένος από τους περιορισμούς των
   κυβερνητικών/διαχειριστικών δραστηριοτήτων (τεχνοκρατισμός, πολιτικό
   κόστος, εξειδικευμένη αντιμετώπιση προβλημάτων).
   
3. Ο πυλώνας διακυβέρνησης που έχει ως σκοπό την μεταφορά της
   πολιτικής παραγωγής του κόμματος στην κυβερνητική πρακτική. Ο
   συγκεκριμένος πυλώνας θα έχει ως σημείο αναφοράς έναν εκτελεστικό ηγέτη
   προορισμένο να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, που θα εστιάζει στην
   καθημερινή κυβερνητική πραγματικότητα και στην κοινοβουλευτική παρουσία
   ενώ θα πρέπει να διακρίνεται για τα επικοινωνιακά του προσόντα και τις
   ικανότητες διαχείρισης του πολιτικού κόστους και ρίσκου. Αυτός θα είναι
   ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο συντονιστής των τομέων και ο
   μελλοντικός πρωθυπουργός.
   

Το κρίσιμο στοιχείο εδώ είναι η θεσμοθέτηση διακριτών ρόλων μεταξύ
των τριών πυλώνων και ταυτόχρονα η εξασφάλιση ποιοτικών διαδικασιών
όσμωσης μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί:

• η απαλλαγή του κόμματος από την καταστροφική ταλάντευση μεταξύ
  κυβερνητισμού, πολιτικής παραγωγής και οργανωτικής εσωστρέφειας μέσω
  ενός εσωκομματικού διαχωρισμού των εξουσιών,
  

• η αποδοτικότερη αξιοποίηση του ηγετικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ.
  

Απαραίτητο εργαλείο για την σωστή εφαρμογή αυτής της τρισδιάστατης οριζόντιας οργανωτικής δομής αποτελεί η αρχή των ασυμβιβάστων
που έχει προταθεί εδώ και καιρό από πολλούς. Με βάση αυτή την αρχή, τα
στελέχη του κόμματος θα έχουν την δυνατότητα να συμμετέχουν στα όργανα
μόνο ενός από τους 3 πυλώνες. Μία τέτοια ριζική αλλαγή στην φιλοσοφία
του κόμματος θα μπορούσε να οδηγήσει στην αρμονική διάχυση της
κομματικής εξουσίας, χωρίς επικαλύψεις, προσωπικούς ανταγωνισμούς και
ανούσιες αμφιταλαντεύσεις. Επίσης, η αρχή του ασυμβιβάστου θα ήταν καλό
να επεκταθεί και να διατρέξει οριζόντια και το εσωτερικό των πυλώνων
όπου αυτό είναι αναγκαίο. Σε αυτή τη βάση, τέτοιου τύπου αλλαγές θα
μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για μία συζήτηση πάνω σε ευρύτερες
πολιτικές, και γιατί όχι συνταγματικές αλλαγές, όπως την εφαρμογή του
ασυμβιβάστου μεταξύ βουλευτών και μελών της κυβέρνησης.

Ας ελπίσουμε ότι τα επιμέρους ελλείμματα που παρουσιάζουν τα
κορυφαία ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ μπορούν να αποτελέσουν την
αναγκαστική αφορμή για αλλαγές στην ηγετική δομή οι οποίες θα
αποδειχθούν πολύ χρήσιμες και αναγεννητικές σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.

Βοήθησε με λίγο να καταλάβω. Στο 2ο και 3ο πυλώνα αναφέρεσαι σε διαχωρισμό προέδρου του κόμματος και πρωθυπουργου;

Nai, ayth einai h ousia tou diaxwrismou pou perigrafetai.

Θεωρώ οτι ενας τέτοιου είδους διαχωρισμός δεν εχει τίποτα να προσφέρει πέρα απο την δημιουργία νέων και χαοτικότερων δομών μέσα στο κόμμα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να πορευτείς με δυο (κατ' ουσίαν) αρχηγους και δυο απόψεις, προτάσεις, και ιδεολογικές κατευθήνσεις. Να σου θυμήσω απλά οτι το ίδιο ερώτημα είχε τεθεί πριν απο, περίπου, δέκα χρόνια τότε ο Σημίτης το είχε απορίψει κατηγορηματικά.
Προσωπικά δεν θεωρώ χρήσιμο και λειτουργικό ενα τέτοιο διαχωρισμό. Θα μπορούσες να μου εξηγήσεις τόσο τα οφέλη του, όσο και τον τρόπο του ξεκάθαρου διαχωρισμού αρμοδιοτήτων;

Καταρχην να σημειώσω ότι ό εσωκομματικός διαχωρισμός θα πρέπει να ενταχθεί σε έναν συνολικότερο σχεδιασμό αλλαγής του πολιτικού συστήματος προς μια κατεύθυνση μεγαλύτερου διαχωρισμού εξουσιών. Δες για παραάδειγμα το αμερικανικό μοντέλο που τις τελευταίες μέρες δείχνει την τεράστια δυναμική του. Σαφείς διαχωρισμοί τόσο σε κεντρικό όσο και σε κομματικό επίπεδο. Ο πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη δεν είναι ταυτόχρονα πρόεδρος του κόμματος του. Άλλα ήθη, άλλα έθιμα και άλλοι τύποι κόμματος θα μου πεις. Ναι, αλλα αν θέλουμε να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα και μάλιστα ριζικά θα πρέπει μάλλον να κοιτάξουμε προς πιο αυθεντικά δημοκρατικά συστήματα όπως αυτά των ΗΠΑ ή της Γαλλίας.
Να ξεκαθαρίσω και κάτι άλλο. Δεν μιλάω για διαρχία αλλά για διαχωρισμό. Ο Σημίτης που ανέφερες μπορεί να υπήρξε ένας από τους καλύτερους πρωθυπουργούς της χώρας, ταυτόχρονα όμως πάτωσε ως πρόεδρος του κινήματος. Ανέπτυξε άριστα τον 3ο πυλώνα αφήνοντας όμως τεράστια κενά στους άλλους 2. Και αυτο είναι που πληρώνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα. Το προηγούμενο Σημίτη σε συνδυασμό με το αντίστροφο φαινόμενο Παπανδρέου (ισχυρό ιδεολογικό δυναμικό με ταυτόχρονη ύπαρξη ελλειμάτων σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής) συμπυκνώνουν νομίζω όλη την απαραίτητη επιχειρηματολογία σχετικά με την ανάγκη ύπαρξης πλήρως διακριτών πυλώνων με διαφορετικούς επικεφαλής. Ταυτόχρονα, η "αναγκαστική" αυτή αλλαγή ίσως μας βοηθήσει να σπάσουμε
κάποια στεγανά στην αντίληψή μας για το κόμμα συζητώντας στη βάση μίας
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ αλλαγής της παραδοσιακής κομματικής λειτουργίας.
Για παράδειγμα, στο επίπεδο των στελεχών, ο προτεινόμενος διαχώρισμός μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα στην άρση του εκτεταμένου κυβερνητισμού και του σφιχταγκαλιάσματος με την κρατική εξουσία. Δεν υπάρχουν άλλοθι σε μία τέτοια δομή και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες της θέσης του. Θα ξέρουμε ποιοι σχετίζονται με την εξουσία, ποιους πρέπει να ελέγχουμε για αυτό, ποιοι ευθύνονται για την απαλλαγμένη από το πολιτικό κόστος παραγωγή πολιτικής, ποιούς πρέπει να κρίνουμε για αυτό.
Όσο για το πως θα τεθεί σε εφαρμογή ένα τέτοιο σχέδιο σε επίπεδο καταστατικού αλλά και νοοτροπιών, νομίζω πως είναι μία συζήτηση που θα πρέπει να γίνει σε ένα δεύτερο στάδιο.

«χαοτικότερων δομών»;



Που ήταν το Χάος και τι έγινε χαοτικότερο;Τι ειναι μετα;το χαοτικοτατο;


Δεν εντοπίζεται πουθενά χαοτική δομή κατα την κρίση μου.
Η πρόταση ειναι καλή! Ελπιζω να τυχει επεξεργασίας στο Συνεδριο.

Συμφωνώ με την πρόταση ειδικά μετα την επεξήγηση του Christos.
Οντως ο σημίτης τα πήγε καλά αλλα μέσα στο κόμμα αποδεικνύεται τραγικά οτι αφέθηκαν πράγματα να εκφυλιστούν ετσι που σήμερα γεννήθηκε η "ανάγκη" ύπαρξης ανθρώπων που θα πάρουν τα ηνία κυρίως τα εσωκομματικά για μιά αναγέννηση και επαναπροσδιορισμό.
Δεν ξερω αν αυτο που θα δώσει λύσεις θα ειναι ο διαχωρισμός πρωθυπουργού-αρχηγού.
Είναι πολύ πιο απλό να ανατεθούν συγκεκριμένα καθήκοντα σε έμπιστους και έγκυρους ανθρώπους κάτω απο τον αρχηγό.

Επιτέλους ας γίνει κάτι, γιατι γύρω μου βλέπω ανθρώπους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που έχουν σχεδόν ξεχάσει γιατι δεν θέλουν την Δεξιά !